Δεύτερη η Κίνα
Τα απογοητευτικά στοιχεία για την πορεία της ιαπωνικής οικονομίας, επιβεβαίωσαν τον εκτοπισμό της από την Κίνα, στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης.
ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΙΖ ΦΑΣΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥΓια το σύνολο των οικονομικών αναλυτών ήταν απλά θέμα χρόνου. Όμως, η επίσημη επιβεβαίωση της αναρρίχησης της Κίνας στη θέση της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη, και ο αντίστοιχος εκτοπισμός της ιαπωνικής οικονομίας, δημιούργησε αίσθηση στις αγορές, κυρίως της Ασίας. Και βέβαια έρχεται να επιβεβαιώσει περίτρανα τις νέες ισορροπίες δυνάμεων που έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται στη διεθνή πολιτική και οικονομική σκακιέρα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν σήμερα τα ξημερώματα, οι ρυθμοί ανάπτυξης της Ιαπωνίας για το τελευταίο τρίμηνο του έτους υποχώρησαν κατά 1,1% σε ετήσια βάση, σηματοδοτώντας την επιστροφή της οικονομίας σε αρνητικό έδαφος για πρώτη φορά εδώ και πέντε τρίμηνα. Βέβαια, οι αρχικές εκτιμήσεις ήταν χειρότερες, καθώς αναμενόταν υποχώρηση ύψους 2%, όμως η διαφορά αυτή δεν άλλαξε το τελικό αποτέλεσμα που είχαν προεξοφλήσει οι διεθνείς αναλυτές, ήτοι το γεγονός ότι με τα νούμερα αυτά ο συνολικός απολογισμός του 2010 βρίσκει την Κίνα να ξεπερνά την Ιαπωνία, κόβοντας δεύτερη το νήμα.
Συγκεκριμένα, η αξία της ιαπωνικής οικονομίας ανέρχεται πλέον στα 5,47 τρισ. δολάρια, ενώ η κινεζική πλησιάζει τα 5,8 τρισ. δολάρια. Αντιστοίχως, σε επίπεδο ρυθμών ανάπτυξης η ιαπωνική οικονομία έκλεισε το 2010 στο 2,8%, όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης της Κίνας έφτασαν το 10%.
Η ιαπωνική οικονομία βρισκόταν εδώ και χρόνια σε δύσκολη θέση, υποφέροντας από μια συνεχή πτώση των εξαγωγών της και μια κάμψη στην εγχώρια ζήτηση. Τη δεκαετία του '80 τα ιαπωνικά προϊόντα, από τα είδη ηλεκτρονικών έως τα αυτοκίνητα, είχαν τεράστια ζήτηση διεθνώς, τροφοδοτώντας την εγχώρια οικονομία με ρυθμούς ανάπτυξης που έφταναν το 7% ετησίως. Όμως, η άνθιση αυτή τροφοδοτούσε αντιστοίχως μια ανάπτυξη στις δαπάνες και το δανεισμό, που μέσα στη δεκαετία του '90 οδήγησε σε διαδοχικές φούσκες τόσο στο χρηματιστήριο όσο κυρίως στην αγορά ακινήτων. Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο, οι φούσκες έσκασαν και παρά τις απόπειρες ανάκαμψης που ακολούθησαν, η οικονομία δεν κατόρθωσε να συνέλθει πραγματικά ποτέ. Ειδικά, μετά και τη παγκόσμια κρίση που ξέσπασε το 2008.
Στον αντίποδα, την εποχή που τα πρώτα μαύρα σύννεφα άρχισαν να σκεπάζουν τον ιαπωνικό ουρανό, τη δεκαετία του '90, η Κίνα άρχισε να ανοίγει σταδιακά την αγορά της. Οι εξαγωγές πήραν την ανιούσα και η χώρα γρήγορα μετατράπηκε στο μεγαλύτερο εργοστάσιο της παγκόσμιας αγοράς. Αντιστοίχως οι ξένοι επενδυτές άρχισαν να κάνουν ουρά στην …πόρτα της, πιέζοντας ανοδικά τόσο τις τιμές των μετοχών στο χρηματιστήριο, όσο και τις τιμές των ακινήτων. Και βέβαια με σταθερά αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης, η χώρα άρχισε να ανεβαίνει σκαλί-σκαλί τις θέσεις της παγκόσμιας οικονομικής όσο και πολιτικής ιεραρχίας.
Βεβαίως, ο στόχος των Κινέζων δεν ήταν απλά να εκτοπίσουν τους Ιάπωνες για να κατακτήσουν τη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Ο απώτερος στόχος τους είναι η κορυφή, η οποία έχει αρχίσει ήδη να διαφαίνεται στον ορίζοντα με δεδομένο ότι ο ένας μετά τον άλλο οι διεθνείς αναλυτές, μειώνουν το χρονικό διάστημα το οποίο εκτιμούν ότι θα χρειαστεί η Κίνα ώστε να εκτοπίσει τις ΗΠΑ από τη πρώτη θέση. Κάποτε μίλαγαν για τα μέσα του αιώνα, αργότερα για την επόμενη εικοσαετία, ενώ πλέον δεν λείπουν τα σενάρια που κάνουν λόγο για μια δεκαετία. "Θεωρώ ότι είναι ρεαλιστικό να δηλώσω ότι μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια η Κίνα θα έχει φτάσει σε μέγεθος την οικονομία των ΗΠΑ" σχολιάζει ο Τομ Μίλερ της GK Dragonomics. Και αυτό παρά το γεγονός ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης της Κίνας αναμένεται να αρχίσουν να υποχωρούν κάπως τα επόμενα χρόνια, γύρω στο 7-8%.
Βεβαίως, ένα ιδιαίτερο στοιχείο που ξεχωρίζει το κόκκινο δράκο από τις υπόλοιπες μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, είναι ότι η ανάπτυξη της δεν μεταφράζεται απαραιτήτως σε οικονομική ευημερία για το σύνολο των κατοίκων της. Το βιοτικό επίπεδο στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας, και ειδικότερα στις αγροτικές περιοχές της περιφέρειας παραμένει χαμηλό. Για παράδειγμα μπορεί η Κίνα συνολικά να υποσκέλισε την Ιαπωνία, όμως το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη Κίνα τοποθετείται στα 4.500 δολάρια, όταν στην Ιαπωνία ανέρχεται στα 40.000 δολάρια. Επίσης η στροφή σε ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο έχει επηρεάσει τις κοινωνικές δομές, οδηγώντας σε μαζική μετακίνηση του πληθυσμού προς τα αστικά κέντρα, με δυσμενείς επιπτώσεις τόσο στο συνολικό επίπεδο ζωής όσο και στα οικονομικά δεδομένα μεταξύ πόλεων και περιφέρειας. Δεν είναι τυχαίο ότι με φόντο και τον αυξανόμενο πληθωρισμό υπάρχουν έντονοι φόβοι να προκληθούν φούσκες στην αγορά ακινήτων, κυρίως στα αστικά κέντρα, αλλά και να απειληθεί με υπερθέρμανση η οικονομία.
http://www.axiaplus.gr/Default.aspx?id= ... 108&lang=1
