«Παραγγελιά…
…ενός κυρίου πολύ gourmet". Μια παράξενη συνομιλία της "Α" με εργαζόμενο της Εθνικής Πινακοθήκης για την υπόθεση των κλεμμένων πινάκων.
Της ΛΗΤΩΣ ΜΗΣΙΑΚΟΥΛΗ
missiakouli@axianews.grΒασικά αδυνατώ να καταλάβω γιατί η Εθνική Πινακοθήκη δεν μιλά. Κι αν μιλά, αυτό δεν πρέπει να είναι εν ώρα υπηρεσίας - καθώς τα τηλέφωνα παρακολουθούνται- αλλά και χωρίς να αναφέρονται ονόματα. (Τέλεια. Αντε να κάνεις δουλειά…).
Για τους Σέρλοκ Χολμς και τους μικρούς Τεν Τεν που ξεμύτισαν τελευταία ίσως είναι διασκεδαστικό. Η γράφουσα νευριάζει και πλήττει.
Και όχι, δεν θέλω να κάνω άλλο ένα θέμα με τις μεγαλύτερες κλοπές όλων των εποχών ή ποιο είναι το καλύτερο σύστημα ασφαλείας, έλεος. Είναι σαν τις ειδήσεις στα δελτία με τις γαλοπούλες τα Χριστούγεννα, τις εκπτώσεις, το καλάθι της νοικοκυράς, τις ακραίες επιδεινώσεις του καιρού κλπ, που μπαινοβγαίνουν από τα αρχεία των σταθμών. Οπότε ας τηλεφωνήσω στο σπίτι ανθρώπου που εργάζεται στην Εθνική Πινακοθήκη και που υποσχέθηκε να μιλήσει…
Τι λέει άνθρωπος της Εθνικής ΠινακοθήκηςΛοιπόν πρώτο και κύριο ερώτημα: Ενημερώθηκε το Art Loss Register; (Σ.σ. Η μεγαλύτερη βάση δεδομένων για χαμένα και κλεμμένα έργα τέχνης με γραφεία σε Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Κολονία, Παρίσι και Αμστρενταμ).
Όχι, μου απαντά στέλεχος της Εθνικής Πινακοθήκης που επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία του, γεγονός που θα σεβαστώ. Ωστόσο έχει ενημερωθεί η Interpol και εξετάζει την υπόθεση, αυτό σας το διαβεβαιώ μου λέει.
Μα καλά… όντως δεν υπήρχαν κάμερες ασφαλείας στο σημείο όπου κλάπηκαν τα τρία έργα; "Ούτε εξωτερικές κάμερες παρακολούθησης ούτε φωτισμό είχε η Εθνική Πινακοθήκη στο συγκεκριμένο σημείο" απαντά, τονίζοντας το τεράστιο έλλειμμα φύλαξης του μουσείου.
Οι φύλακες δεν πρόλαβαν να δουν… "Ποιοι φύλακες;" με διακόπτει. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ολοι κι όλοι οι φύλακες στην πινακοθήκη είναι δύο! Και εκείνη την ώρα ήταν ένας! Τι να σου κάνει ένας φύλακας που στην ουσία είναι άσχετος με το καθήκον του;" Αναρωτιέται με αγανάκτηση. "Την ίδια ώρα που στο εξωτερικό, η αντίστοιχη Εθνική Πινακοθήκη διαθέτει πολλούς περισσότερους σε αριθμό, εκπαιδευμένους και γυμνασμένους για νυχτερινή φύλαξη!", συμπληρώνει.
Δεν μιλάω. "Οι εργαζόμενοι είμαστε όλοι σε απόγνωση, καθώς περικόπτουν τα πάντα", συνεχίζει. "Να ψάξετε να βρείτε ποια εταιρία, με ποιες διαδικασίες και τι της ζητήθηκε να κάνει ως προς τη φύλαξη", συστήνει.
Φτηναρία σύστημα; Αναρωτιέμαι. "Εκεί που εμείς την πατήσαμε είναι στο ότι θεωρήσαμε ότι η Εθνική Πινακοθήκη είναι αλώβητη. Αυτά δεν συμβαίνουν σε εμάς, σκεφτόμασταν.
Ωραία, τώρα έγινε. Από εδώ και πέρα. Τι θα κάνετε; Ρωτάω, προσπαθώντας να βγάλω μιαν άκρη τελοσπάντων. Τι μέτρα θα πάρετε; "Θα βάλουμε αλουμινένιες επιφάνειες. Ε και; Θα ρθει ο κλέφτης με τρυπάνι την επόμενη!"
Λέιζερ; Ρωτάω. "Λέιζερ;!" Εξεγείρεται, σαν να άκουσε κάτι εξωπραγματικό. "Πόσο κοστίζει το να μπει σύστημα λέιζερ, ξέρετε;", Όχι, απαντώ. "Ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα! Μας έχουν εντελώς παρατημένους! Και βέβαια το ΥΠΠΟ καθυστερημένα βγήκε να κάνει μια δήλωση για το θέμα", συνεχίζει το πρόσωπο ακάθεκτο.
Λες να είναι προβοκάτσια από μέσα; Αναρωτιέμαι πάλι. Τα βάζουν με τον υπουργό; Μπα… Μήπως μιμούνται τα διεθνή μουσεία που "στήνουν" κλοπές μαϊμού για λόγους διαφήμισης και για να αυξήσουν την επισκεψιμότητα; Μπα… Πολύ ακραίο. Γιατί τώρα όμως; Γιατί τώρα αυτή η κλοπή. Με την Ελλάδα στη δίνη της πιο μεγάλης κρίσης… Λες να υπομονεύουν τώρα και τον πολιτισμό μας; Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι.
Για φαντάσου να είναι δουλειά ξένων μυστικών υπηρεσιών στα πλαίσια των ψυχολογικών πιέσεων σε βάρος της Ελλάδας…
Κι εκεί που πλέον είμαι έτοιμη να βάλω ένα τέλος σε αυτή την συνομιλία αδιέξοδο ακούω να μου λέει: "Σας λέω, ο πίνακας ήταν παραγγελιά. Ηταν παραγγελιά ενός ανθρώπου gourmet".
Στο εξωτερικό; Ρωτώ. "Στο εξωτερικό, στο εσωτερικό… δεν έχει σημασία. Ηταν παραγγελιά ενός κυρίου πολύ gourmet, σας λέω".
Και με αυτό αποχαιρέτησα την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής με τα σενάρια να περιπλέκονται…
Μέχρι αυτή την ώρα… που γραφόταν το παρόν κείμενο τα πράγματα είχαν ως εξής:
Τρεις πίνακες παραμένουν κλεμμένοι από το ξημέρωμα της Δευτέρας 9 Ιανουαρίου 2012, όταν δράστες εισέβαλλαν στο κτίριο της Εθνικής Πινακοθήκης. Περισσότερο φως στην υπόθεση αναμένεται από την ασφάλεια που διερευνά το όποιο υλικό.
Τα έργα που κλάπησαν είναι:
* Το "Γυναικείο Κεφάλι" του Πάμπλο Πικάσο, λάδι σε καμβά με διαστάσεις 56x40 το οποίο ανήκε σε συλλογή έργων τέχνης που είχαν συγκεντρώσει οι Ροζέ Μιλλιέξ και Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ, ως συμπαράσταση στους Έλληνες που αντιστέκονταν στη ναζιστική Κατοχή. Εχει χρονολογία το 1939 και αποτελεί δωρεά του καλλιτέχνη στον ελληνικό λαό και τιμητική προσφορά του για τη γενναία αντίστασή του κατά τη διάρκεια της ναζιστικής Κατοχής. Η μοναδικότητά του έγκειται στην αφιέρωση που φέρει ο πίνακας στο πίσω μέρος του: "Για τον ελληνικό λαό, φόρος τιμής από τον Πικάσο, Παρίσι, Μάιος 1946". Στο κάτω μέρος υπάρχει υπογραφή του καλλιτέχνη και η ημερομηνία δημιουργίας του έργου:
* Ο "Μύλος", έργο του Πιετ Μοντριάν, λάδι σε καμβά και χρονολογία το 1905.
* Σχέδιο με μελάνι του Ιταλού Γκουλιέλμο Κάτσια, γνωστού ως Μονκάλβο, που απεικονίζει "τον Άγιο Ντιέγκο ντε Αλκάλασε έκσταση με την Αγία Τριάδα και τα σύμβολα του πάθους", με διαστάσεις 27x16,5 το οποίο αποτέλεσε δωρεά του Γρηγορίου Μαρασλή στην Εθνική Πινακοθήκη το 1907.
(Από την ΑΞΙΑ του Σαββατοκύριακου)
http://www.axiaplus.gr/Default.aspx?id= ... 108&lang=1
