αλλο πραγμα η απογοητευση και αλλο το μενος!

Έχει κάνει το ίδιο Εμβόλιο με το ΓΑΠ ο ΜΑΪΝΤΑΝΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Ο ΜΑΪΝ............................

K A Λ Η Μ Ε Ρ Α


Ηλεκτρονική Έκδοση
enet.gr, 22:11 Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011
Ανησυχεί για τους φτωχούς το ΔΝΤ
Την... ανησυχία του για την αύξηση του αριθμού των φτωχών παγκοσμίως σε περίπτωση νέας κρίσης εξέφρασε σήμερα με ανακοίνωση του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το ταμείο, όπου στο πέρασμα του σε όλες τις χώρες οι φτωχοί πολλαπλασιάζονται, τόνισε ότι εαν μια οικονομική κρίση πλήξει τις πλούσιες οικονομίες του πλανήτη, επιπλέον 23 εκατομμύρια άνθρωποι θα προστεθούν, σε Αφρική, Ασία και στην περιοχή του Ειρηνικού, στον συνολικό αριθμό των φτωχών πολιτών.

Η ανακοίνωση του Ταμείου έχει τίτλο "η διαχείριση των κινδύνων της ανάπτυξης και των σοκ από την τρέχουσα αποτίμηση των παγκόσμιων πρώτων υλών" και παρουσιάζει μια υπόθεση εργασίας όπου οι πρώτες ύλες θα περάσουν στα χέρια των πλουσίων, αποφεύγοντας μια νεα ύφεση και προσθέτοντας... 31 εκατ. φτωχούς στην εξίσωση.

(Πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ)


Οι φιλοι που ασχολουνται με το αυτοκινητο γνωριζουν οτι
ενα σημαντικο στοιχειο ειναι το avance, δηλαδη η γωνια προπορειας.

ειναι αυτη που επιτρεπει την μεταδοση της κινησεως απο το ενα γραναζι της μηχανης στο αλλο ωστε να υποβοηθει την κινηση του χωρις να συναντιωνται οι κορυφες των γραναζιων.

σε καθε αμαξι η ιδανικη γωνια προπορειας ποικιλει αναλογα με τα λοιπα του χαρακτηριστικα.

καποιος θεωρητικος και θεωρητικα ηλιθιος συνελαβε την μηδενικη γωνια προπορειας

καποιοι ηλιθιοι τον βραβευσαν

καποιοι ακομη πιο ηλιθιοι την εφηρμωσαν

πληθωρισμος = 0 τι καλα

οταν τα γραναζια αρχισαν να σπανε και η μηχανη να δουλευει αναποδα
επρεπε να κανουν 3 πραγματα

1) να κρυψουν την ηλιθιοτητα τους

2) να παρουν αναποδη θεση (να δωσουν το χρημα που ειχαν μαζεψει και να παρουν αξιες)

3) να επαναφερουν τον πληθωρισμο στο συστημα και να καρπωθουν τα ωφελη.

ειμαστε αναμεσα στο 2 και στο 3

για πολυ λιγο ακομα.


1/4/2009
xristos 666

Μηπως καποιοι οχι και τοσο ηλιθιοι θελουν μεταβλητο αβανς.......γιατι εχουν κοντα πιστονια , αγριεμενα στροφαλα
και ανεβαζουν στροφες γρηγορα..

Μεταβλητό Αβανς είναι η προπορεία να αλλάζει ανάλογα με τις στροφές του κινητήρα.






Ευρω-κρίση: Θα τυπώσει χρήμα η Γερμανία; Τελικά ΝΑΙ

Το EFSF ως ένα ωραίο και γυαλιστερό κουτί, που όμως μέσα...είναι άδειο

Σε προηγούμενη ανάρτηση μας, είχαμε μιλήσει για τη μόχλευση, και είχαμε εξηγήσει τι σημαίνει αυτό ειδικά για την περίπτωση του EFSF, του ευρωπαϊκού ταμείου για τη σωτηρία των τραπεζών.

Όπως είχαμε εξηγήσει, τα πραγματικά κεφάλαια που υπάρχουν στο EFSF είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με το 1 τρις ευρώ που υποτίθεται ότι πρέπει να καλύψει. Και αυτός είναι ο λόγος ('έλλειψη εμπιστοσύνης') που οι κεφαλαιοκράτες στις διεθνείς χρηματαγορές ΔΕΝ πείθονται ότι μπορούν να καλυφθούν πλήρως οι απώλειες των τραπεζών, και οι μετοχές πέφτουν, τα spreads ανεβαίνουν, κτλ.

Μάλιστα, οι τράπεζες ήδη προσπαθούν να ξεφορτωθούν τα ιταλικά ομόλογα που κατέχουν - όπως μεταδίδει το zerohedge ήδη προγραμματίζουν να πουλήσουν ιταλικά ομόλογα ύψους 300 δις ευρώ. Οι τραπεζίτες ήδη πιέζουν δηλαδή για να "ταϊστούν" από τα κρατικά ταμεία.

Και δεν είναι μόνο η Ιταλία βέβαια, είναι πολλές άλλες χώρες, μικρές ή μεγάλες, και στο μέλλον θα γίνουν ακόμα περισσότερες, μιας και όλη η Δύση (άρα και η Γαλλία, άρα ακόμα και η ίδια η Αμερική), πλην Γερμανίας, έχει "πρόβλημα ανταγωνιστικότητας" -> "πρόβλημα χρέους" λόγω του ότι η αποσαθρωμένη παραγωγική τους βάση σημαίνει ότι δεν παράγουν τόσο πολύ πλούτο όσο χρειάζεται για να πείσουν τους επενδυτές ότι μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους.

Αφού όμως τα χρέη δεν μπορούν να αποπληρωθούν, οι τράπεζες θα χρεωκοπήσουν - και αυτό δε θα το επιτρέψουν να συμβεί οι κυβερνώντες. Η σωτηρία των τραπεζών είναι "το Α και το Ω" για αυτούς, όπως ήδη έχουν αποδείξει με τα τεράστια πακέτα σωτηρίας που τους χάρισαν και συνεχίζουν να τους χαρίσουν, αφήνοντας την κοινωνία να λιμοκτονεί χωρίς πόρους.

Στην Ευρώπη, υπάρχει μια μεγάλη ιδιομορφία όμως: Η Γερμανία αντέχει την υψηλή ισοτιμία του ευρώ, και άρα δεν έχει μεγάλη ανάγκη από μια υποτίμηση του νομίσματος όπως όλες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και οι ΗΠΑ. Επιπλέον, η Γερμανία δε θέλει να υπερπληθωρίσει το νόμισμα, έχοντας την τραυματική εμπειρία του μεσοπολέμου όπου το μάρκο έχασε εντελώς την αξία του.

Γι' αυτό και η Γερμανία διαρκώς φέρνει αντιρρήσεις στην εκτύπωση πληθωριστικού ευρώ. Οι "εταίροι" της εξωθούνται να της παραδώσουν "γη και ύδωρ", προκειμένου να δεχτεί να πληθωρίσει έστω και "λίγο" το ευρώ, κάτι που η Γερμανία κάνει, έστω και με μια σχετική "φειδώ" (σε σχέση τουλάχιστον με την Αμερική).

Θυμίζουμε πχ μια ιστορία από το 2009, όταν η ΕΚΤ αποφάσισε για πρώτη φορά να τυπώσει ευρώ, και συγκεκριμένα 60 δις: Πριν καλά-καλά ανακοινωθεί η απόφαση, η Μέρκλε βγήκε δημοσίως και κατσάδιασε την ΕΚΤ, η οποία σταμάτησε άμεσα την εκτύπωση ευρώ.

Όμως, η ιστορία αυτή δεν τελείωσε εκεί, καθώς χωρίς την εκτύπωση ευρώ, οι τράπεζες θα χρεωκοπούσαν. Έτσι, αφού πρώτα η Γερμανία έφερε τα πράγματα "στο απροχώρητο", και οι "εταίροι" της δέχτηκαν να "προτεκτορατοποιηθούν", μετά τύπωσε χρήμα, έστω και όσο πιο "λίγο" μπορούσε. Εξ ου και τα διάφορα ευρωπαϊκά "ταμεία σταθεροποίησης", EFSF, κτλ.

Τι θα κάνει τώρα λοιπόν, που χρειάζονται εκ νέου πληθωριστικά χρήματα για να σωθούν οι τράπεζες; Θα τυπώσει; ΝΑΙ.

Δεν είναι τυχαίο που η Γερμανία προωθεί σχέδια για "ευρώ δύο ταχυτήτων" - ώστε να μπορέσει να κρατήσει το ευρώ-σύστημα με όλα του τα πλεονεκτήματα (ευρώ ως 'αντι-δολάριο', μεγάλα συνδυαστικά αποθεματικά σε χρυσό), αλλά και να τυπώσει το (δεύτερο) ευρώ, διασώζοντας έτσι και τις τράπεζες της.

Βέβαια, η Bundesbank το αρνείται (δείτε πχ ένα σημερινό άρθρο όπου λένε ότι δε θέλουν να τυπωθεί τίποτα, κτλ), ωστόσο αν δεν τυπώσουν, οι τράπεζες θα χρεωκοπήσουν. Στο τέλος λοιπόν, θα τυπώσουν, και το σχέδιο για δύο διαφορετικά ευρώ τους εξυπηρετεί, ώστε να τυπώσουν το "άλλο" ευρώ, και όχι το "δικό τους" ευρώ.

Παράλληλα, όπως έχουμε δει, Ρωσία και Κίνα "παζαρεύουν" για το τι θα πάρουν ως αντάλλαγμα για να στηρίξουν και αυτές. Προς το παρόν, "επιφυλάσσονται", έως ότου καταρχήν εκτελέσει η Γερμανία το δικό της ρόλο, τυπώνοντας χρήμα.

Αυτό όμως αργά ή γρήγορα, και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα γίνει.

Μπίλντεμπεργκ, τριμερής, φόρουμ του Νταβός. Οι λέσχες, τα λαμόγια, οι Έλληνες επισκέπτες και τα μόνιμα μέλη.
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Νοεμβρίου 14, 2011


Θα εντυπωσιαστείτε από τα ονόματα… Μία αναφορά γραμμένη το 2001.

Τρεις είναι οι κορυφαίες λέσχες στις οποίες συναντώνται οι κορυφαίοι της
πολιτικής και της οικονομίας: το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που
διοργανώνεται αυτές τις ημέρες στο Νταβός, το Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής
Επιτροπή. Στα τραπέζια τους τίθενται όλα τα ζητήματα που απασχολούν την
παγκόσμια οικονομία και την πολιτική (τα τελευταία χρόνια τη μερίδα του
λέοντος καταλαμβάνει η παγκοσμιοποίηση) και αποφασίζονται οι κατευθύνσεις
της διεθνούς πολιτικοοικονομικής σκηνής. Οσοι συμμετέχουν σε αυτές τις
συναντήσεις έχουν μια μοναδική ευκαιρία για διεθνείς δημόσιες σχέσεις και
δικτύωση. Οσοι βρίσκονται απ’ έξω θεωρούν ότι οι λέσχες αυτές αποτελούν
ευκαιρία για να συγκεντρωθούν οι ισχυροί και να αποφασίσουν την τύχη του
κόσμου.

Το Φόρουμ του Νταβός
Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τεράστιες προσπάθειες να προμηθευθούν μία από
τις λευκές προσκλήσεις για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που διοργανώνεται
κάθε χειμώνα στο Νταβός της Ελβετίας. Επί έξι ημέρες, από την περασμένη
Πέμπτη ως την Τρίτη, το μικρό αυτό χιονοδρομικό θέρετρο έχει την τιμή να
φιλοξενεί περισσότερους ισχυρούς της πολιτικής και της οικονομίας ανά
τετραγωνικό μέτρο από κάθε άλλο μέρος της Γης. Οι συμμετέχοντες στο Φόρουμ
ανέρχονται σε 2.000 και πληρώνουν ως και 20.000 δολάρια (περίπου 8 εκατ.
δρχ.) για να λάβουν μέρος στις συναντήσεις.
Το 1971 ο ελβετός καθηγητής της Διοίκησης Επιχειρήσεων Κλάους Σβαμπ
προσκάλεσε πρώτη φορά μια μικρή ομάδα ευρωπαίων επιχειρηματιών για να
συζητήσουν τις προκλήσεις που αντιμετώπιζε η ευρωπαϊκή οικονομία στην
παγκόσμια αγορά. Σήμερα το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έχει μετατραπεί από
ένα μικρό ευρωπαϊκό συνέδριο σε μια τεράστια παγκόσμια επιχείρηση. Στο
διάστημα που μεσολάβησε έχει υποδεχθεί το χιλιοστό μέλος του (το Φόρουμ
λειτουργεί με μέλη και προσκεκλημένους), έχει διευκολύνει τη σύναψη
συμφωνιών (ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Τουργκούτ Οζάλκατέληξαν σε μια
τελικώς ατυχήσασα συμφωνία για τα Ελληνοτουρκικά στο Νταβός το 1988) και
έχει αμαυρωθεί από σκάνδαλα (ο κ. Σβαμπ κατηγορήθηκε πέρυσι ότι
εκμεταλλεύεται το μη κερδοσκοπικό Φόρουμ για να αυξήσει την προσωπική
περιουσία του).
Ανάμεσα στους τακτικούς επισκέπτες του Νταβός είναι ο ιδρυτής της Microsoft
Μπιλ Γκέιτς, ο χρηματιστής Τζορτζ Σόρος και τελευταίως οι συνήθεις πολέμιοι
της παγκοσμιοποίησης που διαδηλώνουν έξω από τους συνεδριακούς χώρους. Από
την Ελλάδα τακτικοί θαμώνες του Φόρουμ είναι ο εφοπλιστής Γιώργος Βερνίκος
και ο σύμβουλος του υπουργείου Εξωτερικών Αλεξ Ρόντος.
Στο εφετινό Φόρουμ λαμβάνουν μέρος αρχηγοί κρατών, όπως ο πρόεδρος της
Νότιας Αφρικής Τάμπο Μπέκι και ο παλαιστίνιος πρόεδρος Γιάσερ Αραφάτ,
υπουργοί, όπως ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου και ο
γερμανός ομόλογός τουΓιόσκα Φίσερ, εστεμμένοι (λ.χ. Αλβέρτος του Μονακό),
επικεφαλής οργανώσεων (λ.χ. οΚόφι Αναν του ΟΗΕ) και τραπεζίτες (λ.χ. ο Γκαζί
Ερτσέλ της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας).
Τι κερδίζουν όλοι αυτοί από τη συμμετοχή τους; Το Νταβός τούς προσφέρει την
ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις, να κάνουν δημόσιες σχέσεις και ίσως να
κλείσουν κάποια συμφωνία στο περιθώριο του Φόρουμ. Οι τακτικοί θαμώνες
ξεχωρίζουν από τα… παπούτσια τους: όσοι έχουν συμμετάσχει στο Φόρουμ
γνωρίζουν ότι οι σκεπασμένοι με πάγο δρόμοι του Νταβός δεν σηκώνουν τις
δερμάτινες σόλες (τουλάχιστον ένας βρετανός βιομήχανος και ένας
δημοσιογράφος των «Financial Times» έχουν σπάσει τα άκρα τους διασχίζοντας
τους γλιστερούς δρόμους). Ελληνες που έχουν συμμετάσχει στο Φόρουμ
υποστηρίζουν ότι οι «πρωτάρηδες» συμπατριώτες τους ξεχωρίζουν από τις
προσπάθειές τους να φωτογραφηθούν δίπλα σε σημαντικότερες από τους ίδιους
προσωπικότητες.
Το μυστικοπαθές Μπίλντερμπεργκ
Είναι το πιο εκλεκτικό και μυστικοπαθές από τα διεθνή πολιτικοοικονομικά
κλαμπ. Στις ετήσιες συναντήσεις του, που διοργανώνονται κάθε άνοιξη και
διαρκούν δυόμισι ημέρες, λαμβάνουν μέρος μόλις 100 με 120 πολιτικοί και
επιχειρηματίες οι οποίοι δεσμεύονται ότι δεν θα συζητήσουν παραέξω ό,τι
διαμείβεται εντός των θυρών. Ολη αυτή η μυστικότητα αποσκοπεί στο να
ενθαρρύνει τις ανοιχτές και ειλικρινείς συζητήσεις.
Το Μπίλντερμπεργκ πήρε το όνομά του από το ομώνυμο ξενοδοχείο της Ολλανδίας
όπου το 1954 ο πρίγκιπας Βερνάρδος της Ολλανδίας συγκάλεσε την πρώτη
συνάντηση για«να ενισχύσει τη συνεργασία μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ» και «τη
δημιουργία μιας δυνατής και εύρωστης Ευρώπης». Εκτοτε διοργανώνεται κάθε
χρόνο σε μια διαφορετική πόλη της Ευρώπης ή των ΗΠΑ υπό δρακόντεια μέτρα
ασφαλείας (λέγεται ότι οι αίθουσες «χτενίζονται» ακόμη και για κοριούς).
Σήμερα πρόεδρος του Μπίλντερμπεργκ είναι ο υποκόμης Ετιέν Νταβινιόν.
Το Μπίλντερμπεργκ θεωρείται ένα Φόρουμ με αίγλη και επιρροή. Συχνά
προσκαλούνται σε αυτό πολλά υποσχόμενες προσωπικότητες της πολιτικής τις
οποίες περνούν από «ίντερβιου» οι συμμετέχοντες παράδειγμα ο πρώην πρόεδρος
των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, ο οποίος είχε προσκληθεί το 1991, έναν χρόνο προτού
εκλεγεί στον Λευκό Οίκο, και ο βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, ο οποίος
είχε συμμετάσχει σε αυτό το 1993, τέσσερα χρόνια προτού μετακομίσει στη
Ντάουνινγκ Στριτ.
Η συνάντηση του 1993 είχε διοργανωθεί στην Αθήνα στο συγκρότημα «Ναυσικά»
του Αστέρα της Βουλιαγμένης. Ο Χένρι Κίσινγκερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών
των ΗΠΑ και μέλος του Μπίλντερμπεργκ, είχε αρνηθεί να μεταβεί εκφράζοντας
αμφιβολίες για την επάρκεια των μέτρων ασφαλείας. Είχαν συμμετάσχει όμως ο
Τζιοβάνι Ανιέλι, ιδρυτής της Fiat και μέλος του Μπίλντερμπεργκ, η βασίλισσα
Βεατρίκη της Ολλανδίας, ο βρετανός μεσολαβητής για τη Βοσνία Ντέιβιντ Οουεν,
ο τραπεζίτης Ντέιβιντ Ροκφέλερκαι περισσότεροι Ελληνες από κάθε άλλη φορά (ο
τότε πρόεδρος του ΣΕΒ Στέλιος Αργυρός, ο πρόεδρος της Τράπεζας Πίστεως
Γιάννης Κωστόπουλος, οι εφοπλιστέςΓιώργος Λιβανός, Μιχάλης Περατικός και
Γιάννης Λύρας, ο Στέφανος Μάνος, οΚωνσταντίνος Μητσοτάκης κ.ά.).
Εκπρόσωπος του Μπίλντερμπεργκ στην Ελλάδα είναι ο Γιώργος Δαυίδ της 3Ε. Κατά
καιρούς έχουν συμμετάσχει ως προσκεκλημένοι ο Γεράσιμος Αρσένης (1994), ο
εφοπλιστής Κώστας Καρράς, ο Θεόδωρος Πάγκαλος (1995), ο Γιώργος
Παπανδρέου(1995, 1998, 2000), ο Κώστας Καραμανλής (1998), ο Γιάννος
Κρανιδιώτης (1999), ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνος Βερέμης (1999), ο Συνήγορος
του Πολίτη Νικηφόρος Διαμαντούρος (2000) και ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου
Γιώργος Βασιλείου. Από τον διεθνή χώρο τακτικοί θαμώνες του Μπίλντερμπεργκ
είναι ο αμερικανός διπλωμάτηςΡίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι και ο προκάτοχός του Ζακ Σαντέρ, ο πρόεδρος της
Παγκόσμιας Τράπεζας Τζέιμς Γούλφενσονκαι ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ
Τζορτζ Ρόμπερτσον.
Το Μπίλντερμπεργκ προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για δικτύωση σε διεθνές
επίπεδο. Η μυστικότητα που το περιβάλλει όμως δίνει τροφή σε θεωρίες
συνωμοσίας. Τα μέλη του αποκαλούνται «σκιώδης παγκόσμια κυβέρνηση»,
«προφήτες του καπιταλισμού» και «ανώτατοι ιερείς της παγκοσμιοποίησης».
Παράδειγμα της υπερβολής είναι οι ισχυρισμοί που δημοσιεύθηκαν σε
γιουγκοσλαβικές εφημερίδες ότι οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί του 1999 είχαν
αποφασιστεί στους κύκλους του Μπίλντερμπεργκ. Επειδή τίποτε δεν μένει κρυφό
τα πρακτικά της συνάντησης εκείνης της χρονιάς, που διέρρευσαν στη βρετανική
εφημερίδα των άστεγων «The Big Issue»(!), δείχνουν ότι αντιθέτως πολλοί από
τους συμμετέχοντες είχαν εκφράσει έντονες αμφιβολίες για τη νατοϊκή επέμβαση
(«Το ΝΑΤΟ συμπεριφέρεται ως αποικιοκρατική δύναμη») αλλά και για το ότι το
ΝΑΤΟ είχε δώσει στη Ρωσία carte blanche για να βομβαρδίσει την Τσετσενία.
Η Τριμερής Επιτροπή
Το 1973 ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ ζήτησε από τον καθηγητή Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι να
διοργανώσει ένα κλαμπ κορυφαίων πολιτικών και επιχειρηματιών από τη Βόρεια
Αμερική (ΗΠΑ και Καναδά), την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ιαπωνία για να
ενισχύσει τη συνεργασία μεταξύ των τριών αυτών πόλων. Ετσι γεννήθηκε η
Τριμερής Επιτροπή (Trilateral Commission) της οποίας τα 350 περίπου μέλη και
οι προσκεκλημένοι τους συναντώνται κάθε φθινόπωρο εκ περιτροπής στην
Αμερική, στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία.
Η Τριμερής Επιτροπή περιλαμβάνει τρεις περιφερειακές υποεπιτροπές
(αμερικανική, ευρωπαϊκή, ιαπωνική) που συναντώνται χωριστά μία φορά τον
χρόνο η ευρωπαϊκή συναντήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1999. Η Ελλάδα
άργησε πολύ να συμμετάσχει στην Τριμερή Επιτροπή. Μέλη της από την Ελλάδα
είναι ο Στέλιος Αργυρός, πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ και νυν ευρωβουλευτής, και ο
Παναγής Βουρλούμης, πρώην στέλεχος της Τράπεζας Πίστεως και νυν ιδιοκτήτης
εταιρείας χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.
Από τον διεθνή χώρο «τραϊλατεραλιστές» είναι οι πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ
Τζορτζ Μπους και Κλίντον, ο νυν αντιπρόεδρος Ντικ Τσένι, ο πρώην επικεφαλής
της CIA Τζον Ντόιτς, ο Χόλμπρουκ, ο Κίσινγκερ και ο πρόεδρος της
Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑΑλαν Γκρίνσπαν.
Η Τριμερής Επιτροπή εκατηγορείτο ότι ανέβαζε κυβερνήσεις, λ.χ. ότι ο
Ροκφέλερ και ο Μπρεζίνσκι αποφάσισαν να προωθήσουν τον Τζίμι Κάρτερ στον
Λευκό Οίκο το 1976. Σήμερα η επιτροπή θεωρείται ότι βρίσκεται σε παρακμή και
ότι τη συντηρούν κυρίως οι Ιάπωνες. Πρόσφατα έκανε ανοίγματα στο Μεξικό και
στη Νοτιοανατολική Ασία, ενώ την ανακάλυψαν και οι πολέμιοι της
παγκοσμιοποίησης: τον περασμένο Νοέμβριο στο Μιλάνο 500 διαδηλωτές
συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο της συνάντησης φωνάζοντας: «Κάτω ο
αντικοινωνικός καπιταλισμός».

ΤΑΝΙΑ ΜΠΟΖΑΝΙΝΟΥ

http://www.tovima.gr/relatedarticles/ar ... aid=130158