Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α



ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Καταδίκη Γερμανίας για κράτηση νεαρών διαδηλωτών
Για παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία και την ασφάλεια καθώς και του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι καταδίκασε την Γερμανία, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η καταδίκη αφορούσε τα γεγονότα τον Ιούνιο του 2007, όταν οι γερμανικές Αρχές συνέλαβαν και έκλεισαν, επί πενθήμερο, στα κρατητήρια, δύο νεαρούς που ήθελαν να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις, ενάντια στη Σύνοδο Κορυφής των G20, που είχε πραγματοποιηθεί κοντά στο Ρόστοκ της Γερμανίας.


Εκδικάζοντας την προσφυγή των Schwabe και MG κατά Γερμανίας, το Δικαστήριο υποχρέωσε την Γερμανία να καταβάλλει από 3.000 ευρώ, στον καθένα από τους παθόντες και να πληρώσει και 9.000 ευρώ περίπου για δικαστικά έξοδα.

Οι δύο νεαροί είχαν συλληφθεί το πρωί της 4ης Ιουνίου 2007 διότι η γερμανική αστυνομία είχε βρει στο αυτοκίνητο τους, ένα πανό στο οποίο αναγράφονταν τα συνθήματα "Ελευθερία για όλους τους κρατούμενους" και "Δωρεάν όλα τώρα".

Στην απόφαση του το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι, οι δύο συλληφθέντες, επιθυμώντας να λάβουν μέρος στις διαδηλώσεις ενάντια στην Σύνοδο Κορυφής των G20, ουσιαστικά επεδίωκαν την συμμετοχή τους σε μία δημόσια συζήτηση, για τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στην ζωή των ανθρώπων.

Με τα συνθήματα δε, που είχαν αναγράψει στο πανό τους, επεδίωκαν να επικρίνουν τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας, που είχαν ληφθεί στην Γερμανία ενόψει της Συνόδου, κι είχαν ως αποτέλεσμα την σύλληψη και κράτηση μεγάλου αριθμού υποψηφίων διαδηλωτών.

Το Δικαστήριο έκρινε, τέλος, ότι οι Γερμανικές αρχές θα μπορούσαν να κατασχέσουν απλώς το πανό και να μην συλλάβουν τους νεαρούς, στερώντας τους την ελευθερία επί πενθήμερο.

Χρηστάρα, εκεί δεν είναι Ελλαδιστάν.....

ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΝΟΥΜΕΡΑΚΙ

1 2 4 6 8


€ 410/185 = 2,2162162162162162162162162162162



http://www.capital.gr/messages/showTopi ... st_2622449




PLAN

FED

$ > € 1,4

$ < € 2,2

$ > € 1,6

$ < € 3,0

FINAL



http://www.capital.gr/gmessages/showTop ... st_2622465

Δύο εκατομμύρια Βρετανοί απεργοί
Μόνο για συμπάθεια προς τους εργαζομένους δεν έχουν κατηγορηθεί ποτέ οι "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" του Λονδίνου, η μεγαλύτερη ημερήσια οικονομική εφημερίδα της Ευρώπης. Αυτό το απέδειξαν άλλωστε για πολλοστή φορά χτες, καθώς δεν δίστασαν να καλύψουν την προχθεσινή συγκλονιστική απεργία στον δημόσιο τομέα της Βρετανίας, τη μεγαλύτερη εδώ και πολλές δεκαετίες, από την εποχή της Μάργκαρετ Θάτσερ, σε ένα... μονόστηλο! Για να διασώσουν όμως κάποιο ίχνος της δημοσιογραφικής αξιοπιστίας τους, στην πρώτη τους σελίδα αναγκάστηκαν να βάλουν μια φωτογραφία από τις απεργιακές διαδηλώσεις με τον χαρακτηριστικό τίτλο: "Δύο εκατομμύρια απεργούν. Η μεγαλύτερη απεργία στο Ηνωμένο Βασίλειο εδώ και τριάντα χρόνια".

Δύο εκατομμύρια Βρετανοί δημόσιοι υπάλληλοι που απήργησαν λοιπόν χώρεσαν σε ένα μονόστηλο! Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πάντως και η ισπανική εφημερίδα "Ελ Παΐς" εξηγεί το γιατί: "Είναι η πρώτη διαμαρτυρία μεγάλης κλίμακας εναντίον της κυβέρνησης του Ντέιβιντ Κάμερον που έζησε την ημέρα με κάποιο πανικό, αποδυναμωμένη από τις επικοινωνιακές συνέπειες της βαριάς επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης και τη χειροτέρευση των δημόσιων λογαριασμών που αποκαλύφθηκε την παραμονή της απεργίας" υπογραμμίζει.

"Κάτι σαν βρεγμένη τρακατρούκα" χαρακτήρισε δημοσίως την απεργία με απύθμενο θράσος ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον. Επιτέθηκε μάλιστα εναντίον του ηγέτη των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ αποκαλώντας τον "αδύναμο, ανεύθυνο και... αριστερό (!)" επειδή δεν καταδίκασε την απεργία!

Πάλι καλά πάντως που ο Κάμερον δεν χρησιμοποίησε την ορολογία του παρ' ημίν αντιπροέδρου της κυβέρνησης Παπαδήμου, Θεόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος μιλώντας σε γαλλόφωνο τηλεοπτικό δίκτυο χαρακτήρισε "κομμουνιστές, φασίστες και μαλάκες !)" όσους διαφωνούν μαζί του - για να επιλέξουμε την ηπιότερη εκδοχή της γαλλικής λέξης "con" που χρησιμοποίησε αυτό το επίλεκτο μέλος της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς η δεύτερη και πολύ χυδαιότερη έννοια της λέξης αυτής δεν μπορεί κατά κανένα τρόπο να αποτυπωθεί σε κείμενο εφημερίδας όχι μόνο από λόγους σεμνοτυφίας, αλλά και υποτυπώδους ευπρέπειας.

Ούτε ένα στα τρία σχολεία δεν λειτούργησε την Τετάρτη στη Βρετανία, ενώ στη Σκοτία, όπου ανέκαθεν οι απεργοί είναι πιο μαχητικοί από όσο στην Αγγλία, από τα 2.700 σχολεία που ελέγχονται από τους δήμους της Σκοτίας άνοιξαν μόνο τα... 33! Ο υπουργός Οικονομικών της δεξιάς κυβέρνησης Τζορτζ Οσμπορν, για να... εκδικηθεί τους εργαζομένους στον βρετανικό δημόσιο τομέα για την επιτυχία της απεργίας τους, βρήκε προκλητικά την ημέρα να ανακοινώσει ότι μετά το διετές πάγωμα των μισθών τους κατά το 2012 και το 2013, η ανώτατη αύξηση που θα επιτραπεί να πάρουν το 2014 και το 2015 θα είναι... 1!

"Ερχεται μία ώρα που οι άνθρωποι πρέπει πραγματικά να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πάρουν θέση" δήλωσε ο Μπρένταν Μπάρμπερ, γενικός γραμματέας της βρετανικής ένωσης συνδικάτων (TUC), προσθέτοντας ότι ο δημόσιος τομέας "δέχεται επίθεση από την κυβέρνηση Κάμερον".

Η δεξιά βρετανική κυβέρνηση θέλει να αυξήσει από 50% έως 100% τις κρατήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων για τις ασφαλιστικές εισφορές, να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια και παράλληλα να μειώσει το ύψος των συντάξεων.

Το σίγουρο είναι πως η τεράστια σε έκταση κινητοποίηση των Βρετανών δημοσίων υπαλλήλων θα επηρεάσει σοβαρά το πολιτικό σκηνικό. Η δημοτικότητα της δεξιάς κυβέρνησης Κάμερον βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, καθώς όχι μόνο όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας έχουν ξεσηκωθεί κατά της πολιτικής της, αλλά και οι φοιτητές διαδηλώνουν με αλλεπάλληλες ευκαιρίες εναντίον της - χώρια οι Αγανακτισμένοι. Οι Εργατικοί πάντως δεν φαίνεται να κερδίζουν ιδιαίτερα από τη φθορά των Συντηρητικών και την κατάρρευση των Φιλελευθέρων που συγκυβερνούν μαζί τους. Παρόλο που ο ηγέτης τους εξελέγη αρχηγός του κόμματος μόνο με τη στήριξη των συνδικάτων, τώρα τα έχει εγκαταλείψει και προσπαθεί με μια θεαματική δεξιά στροφή να προσελκύσει δεξιούς ψηφοφόρους.

Πορτογαλία
Σκληρότερη παρά ποτέ η λιτότητα

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ του Σαλαζάρ δεν διανοήθηκε ποτέ να εφαρμόσει τόσο σκληρή λιτότητα εναντίον των Πορτογάλων εργαζομένων, ούτε φυσικά οι δημοκρατικές κυβερνήσεις μετά την "επανάσταση των γαριφάλων" που ανέτρεψε τη χούντα το 1974, όσο αποφάσισε προχτές η κεντροδεξιά πλειοψηφία του πορτογαλικού κοινοβουλίου. Το Πορτογαλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα απείχε από την ψηφοφορία, μη καταδικάζοντας τον βαθύτατα αντιλαϊκό προϋπολογισμό του κυβερνητικού συνασπισμού Δεξιάς-Ακροδεξιάς που προβλέπει περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αύξηση του ΦΠΑ από 6% ή 13% σε 23% στα πάντα, καταβαράθρωση των δημόσιων νοσοκομείων και σχολείων και συν τοις άλλοις αύξηση του εισιτηρίου για τα εξωτερικά ιατρεία τω νοσοκομείων από 9,60 ευρώ σε τουλάχιστον 40 ευρώ, ακόμη και 90 ευρώ όπως καταγγέλλει το νοσηλευτικό προσωπικό!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Αστέρια
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 02/12/2011, 23:28

Ποια Δημοκρατία και κουραφέξαλα.
Εδώ του κάθε διαπλεκόμενου, μεγαλοφοροφυγάδα, μεγαλοεργολάβου, του κάθε κρατικοδίαιτου ρεμπεσκέ μεγαλοεισοδηματία και του κάθε κοπρίτη η Γης της επαγγελίας.
Ωστε αυτοί να χαίρονται και οι άλλοι σαν τα Πασχαλινά αρνιά να σφάζονται.
Αυτή η μεγάλη ανατριχίλα.
Που ουδεμία σχέση έχει με οποιαδήποτε ίχνος ισοπολιτείας, ισονομίας, ακόμα και αστικής Δημοκρατίας. Εγώ αυτό το λέω καθεστώς των κάθε λογής φασισταριών.
Και ποια Μέρκελ και ποια μπότα των Γερμανών.
Παραμύθια των παπαγάλων των γνωστών.
Ο σύγχρονος, μοντέρνος φασισμός είναι το καμάρι όλων αυτών των επώνυμων και χιλιάδων μικρών και μεγάλων «ανώνυμων» πασάδων των ελλήνων ιθαγενών.
Ποιο το κριτήριο;
Απλό, Σε κανονικές, φυσικές συνθήκες έπρεπε άπαντες των γραφείων, των καφενείων και των υπηρεσιών να σκύβουν και να προσκυνάνε τον προλετάριο και κάθε εργαζόμενο στην παραγωγή και την διανομή των αγαθών.
Περίπου ένα εκατομμύριο ψυχές μοχθούν, ιδρώνουν και αργοπεθαίνουν για να κοιμάμαι εγώ στα πούπουλα σαν το βασιλικό μωρό.
Ενα εκατομμύριο στα κάτεργα εργασίας και πίσω από τον πάγκο όλων των πολυεθνικών αλλά και των λοιπών μαγαζιών. Αυτοί παράγουν.
Αυτοί τα τρόφιμα, αυτοί οι καλλιεργητές της γης, αυτοί μας ντύνουν, μας ζεσταίνουν.
Αυτοί για ένα πιάτο ψωμί μας υπηρετούν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αυτοί τρέμουν, αυτοί υποφέρουν, αυτοί τον εαυτό τους συστηματικά τον καταστρέφουν.
Γιατί κάθε κορίτσι που δεν πουλάει την ομορφιά της σε κάποιο φαλακρό με πορτοφόλι χοντρό και έχει προτιμήσει σε μια τέτοια εργασία να καταλήξει, ε, αυτή είναι η ηρωίδα της παγκοσμιοποιημένης εποχής. Αυτοί οι ευλογημένοι, αυτοί οι σημερινοί μικροί θεοί.
Αυτοί βιώνουν στο πετσί τους την αξία κάθε δραχμής.
Σ' αυτούς χρωστάμε και όχι αυτοί σε εμάς της καθιστικής ζωής
Κι εμείς; Α, εμείς.
Οχι μόνο αδιάφοροι αλλά και ενίοτε προσβλητικοί.
Αν υπήρχε στοιχειώδης δημοκρατική ευαισθησία, θα έπρεπε εκείνοι διπλάσια να αμείβονται από κάθε κρατικοδίαιτο του Δημοσίου.
Από κάθε εισοδηματία που τα βρήκε έτοιμα και που σαν το παράσιτο σκοτώνει την ώρα του στα καφενεία και τις κοσμικές συγκεντρώσεις.
Αλλά θα ρθει η ώρα και και θά 'ναι ντάλα μεσημέρι. Οι θρησκευόμενοι το λένε «οι έσχατοι έσονται πρώτοι».
Ομως εκείνος ο βρετανός ομοφυλόφιλος άντρακλας
με το θρυλικό όνομα Οσκαρ Ουάιλντ το έλεγε αλλιώς:
«Ολοι ζούμε στον υπόνομο αλλά μερικοί από εμάς κοιτάμε τ' αστέρια»!

ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Harvard



http://www.youtube.com/watch?v=rL6ZK1AC ... _embedded#!

Σκοτώνοντας το ευρώ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 02/12/2011, 23:29

16

emailεκτύπωση


ΤΟ ΒΗΜΑ /The New York Times

Μπορεί να σωθεί το ευρώ; Πριν από λίγο καιρό μας έλεγαν ότι το χειρότερο πιθανό αποτέλεσμα θα ήταν μια ελληνική στάση πληρωμών. Τώρα όμως μια πολύ ευρύτερη καταστροφή μοιάζει εξαιρετικά πιθανή.

Είναι αλήθεια ότι η πίεση των αγορών μειώθηκε κάπως την Τετάρτη, μετά από τη θεαματική ανακοίνωση των κεντρικών τραπεζών για την επέκταση των πιστωτικών γραμμών τους (η οποία στην πραγματικότητα δεν αλλάζει τίποτε). Αλλά ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι βλέπουν πλέον πως η Ευρώπη οδηγείται σε νέα ύφεση, ενώ οι απαισιόδοξοι προειδοποιούν ότι το ευρώ ίσως γίνει το επίκεντρο μιας ακόμη παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Πώς πήγαν τα πράγματα τόσο άσχημα; Η απάντηση που ακούει κανείς συνεχώς είναι ότι η κρίση του ευρώ προκλήθηκε λόγω δημοσιονομικής ανευθυνότητας. Ανοίξτε την τηλεόραση σας και είναι πολύ πιθανό να ακούσετε κάποιον ειδικό να δηλώνει ότι, αν η Αμερική δεν ψαλιδίσει τις δαπάνες της, θα καταλήξουμε σαν την Ελλάδα. Την Ελλάαααααδα!

Αλλά η αλήθεια βρίσκεται στο άλλο άκρο. Παρ' ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα είναι οι πολύ υψηλές δημόσιες δαπάνες στα κράτη-οφειλέτες, το πραγματικό πρόβλημα είναι οι πολύ χαμηλές δαπάνες στην Ευρώπη ως σύνολο. Και οι προσπάθειές τους να επιλύσουν το πρόβλημα απαιτώντας ακόμη σκληρότερα μέτρα λιτότητας έχουν διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο στην επιδείνωση της κατάστασης.

Ιδού πώς έχει η ιστορία ως τώρα: στα χρόνια πριν από την κρίση του 2008 η Ευρώπη, όπως και η Αμερική, διέθετε ένα ανεξέλεγκτο τραπεζικό σύστημα και αντιμετώπιζε μια ραγδαία συσσώρευση χρέους. Στην περίπτωση της Ευρώπης, όμως, μεγάλο μέρος αυτού του χρέους ήταν διακρατικό καθώς τα κεφάλαια της Γερμανίας έρρεαν προς τη νότια Ευρώπη.

Αυτός ο δανεισμός θεωρούνταν «χαμηλού ρίσκου». Εϊ, αφού όλοι οι αποδέκτες ήταν στο ευρώ, τι θα μπορούσε να πάει στραβά;

Παρεμπιπτόντως, το μεγαλύτερο μέρος αυτού του δανεισμού κατευθύνθηκε στον ιδιωτικό τομέα και όχι στις κυβερνήσεις. Μόνο η Ελλάδα παρουσίαζε μεγάλα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς της στα «καλά χρόνια»: η Ισπανία στην πραγματικότητα εμφάνιζε πλεόνασμα στις παραμονές της κρίσης.

Μετά η φούσκα έσκασε. Οι ιδιωτικές δαπάνες στα κράτη-οφειλέτες υποχώρησε απότομα. Και το ερώτημα που θα έπρεπε να θέτουν σήμερα οι ευρωπαίοι ηγέτες είναι πώς θα εμπόδιζαν την πρόκληση μιας πανευρωπαϊκής οικονομικής υποχώρησης εξαιτίας αυτών των περικοπών στις δαπάνες.

Αντιθέτως, όμως, αυτοί αντέδρασαν στην αναπόφευκτη, λόγω της ύφεσης, αύξηση των ελλειμμάτων απαιτώντας από όλες τις κυβερνήσεις - και όχι μόνο αυτές των χρεωμένων κρατών - να περικόψουν τις δαπάνες και να αυξήσουν τους φόρους.

Οι προειδοποιήσεις ότι αυτή η «συνταγή» θα οδηγούσε σε ακόμη μεγαλύτερη βουτιά αγνοήθηκαν. «Η ιδέα ότι τα μέτρα λιτότητας μπορεί να πυροδοτήσουν στασιμότητα είναι ανακριβής», δήλωσε ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ, τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Γιατί; Διότι «οι πολιτικές που εμπνέουν εμπιστοσύνη θα ενισχύσουν, δεν θα υπονομεύσουν την οικονομική ανάκαμψη».

Αλλά η νεράιδα της εμπιστοσύνης δεν εμφανίστηκε ποτέ.

Περιμένετε, έχει κι άλλο. Στα χρόνια του εύκολου χρήματος οι μισθοί και οι τιμές των προϊόντων αυξήθηκαν στη νότια Ευρώπη πολύ ταχύτερα από ό,τι στη βόρεια. Η απόκλιση αυτή πρέπει τώρα να αντιστραφεί, είτε ρίχνοντας τις τιμές στον νότο είτε αυξάνοντάς τες στον βορρά. Και έχει σημασία τι από τα δύο θα συμβεί: αν η νότια Ευρώπη αναγκαστεί να «ξεφουσκώσει» για να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της, θα πληρώσει βαρύ τίμημα τόσο με τη μορφή της ανεργίας όσο και με την επιδείνωση των προβλημάτων με τα χρέη της. Οι πιθανότητες επιτυχίας θα ήταν πολύ μεγαλύτερες αν το χάσμα έκλεινε μέσω της αύξησης των τιμών στον βορρά.

Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο θα έπρεπε η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης να αποδεχθεί μια προσωρινή αύξηση του πληθωρισμού στο σύνολο της Ευρωζώνης. Και οι ηγέτες έχουν ξεκαθαρίσει πως αυτό δεν πρόκειται να το δεχτούν. Για την ακρίβεια, τον περασμένο Απρίλιο η ΕΚΤ άρχισε να αυξάνει τα επιτόκια δανεισμού της, παρά το γεγονός ότι ο πληθωρισμός ήταν, αν μη τι άλλο, υπερβολικά χαμηλός.

Και δεν είναι μάλλον σύμπτωση ότι τον Απρίλιο η κρίση του ευρώ πέρασε στη νέα, ζοφερή φάση της. Ξεχάστε την Ελλάδα, η οικονομία της οποίας αντιπροσωπεύει για την Ευρώπη ό,τι εκείνη του Μαϊάμι για τις ΗΠΑ. Στο σημείο εκείνο οι αγορές έχασαν την εμπιστοσύνη τους στο ευρώ συνολικά, οδηγώντας σε αύξηση τις αποδόσεις των ομολόγων ακόμη και κρατών όπως η Αυστρία και η Φινλανδία, που μόνο για την ασωτεία τους δεν φημίζονται. Δεν είναι δύσκολο να δει κανείς γιατί.

Ο συνδυασμός της τακτικής «λιτότητα-για όλους» και της μακάβριας εμμονής της κεντρικής τράπεζας με τον έλεγχο του πληθωρισμού καθιστά ουσιαστικά αδύνατη τη διαφυγή των χρεωμένων χωρών από την παγίδα του χρέους, ως εκ τούτου αποτελεί συνταγή για εκτεταμένες στάσεις πληρωμών, μαζικές αναλήψεις από τις τράπεζες και γενικευμένη χρηματοοικονομική καταστροφή.

Ελπίζω, για το καλό και της Αμερικής και της Ευρώπης, ότι οι Ευρωπαίοι θα αλλάξουν κατεύθυνση πριν να είναι πολύ αργά. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν το πιστεύω. Βρίσκω μάλλον πιθανότερο πως και εμείς οι Αμερικανοί θα τους ακολουθήσουμε στον δρόμο της διάλυσης.

Γιατί στην Αμερική, όπως και στην Ευρώπη, η οικονομία επιβαρύνεται και καθυστερεί λόγω των οφειλετών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα εξυπηρέτησης χρέους - στην περίπτωσή μας κυρίως από όσους απέκτησαν σπίτι με ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια. Και εδώ και εκεί απαιτούνται άμεσα αναπτυξιακές δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές για να υποστηρίξουν την οικονομία ενόσω οι οφειλέτες θα αγωνίζονται να αναρρώσουν οικονομικά. Και όμως, όπως και στην Ευρώπη, ο δημόσιος διάλογος κυριαρχείται από «κατσάδες» για τα ελλείμματα και έμμονες ιδέες περί πληθωρισμού.

Την επομένη φορά που θα ακούσετε κάποιον να λέει ότι, αν δεν περικόψουμε τις δαπάνες, θα γίνουμε Ελλάδα, η απάντηση σας πρέπει να είναι ότι, αν κόψουμε τις δαπάνες εν μέσω στασιμότητας, θα γίνουμε Ευρώπη.

Για την ακρίβεια, είμαστε ήδη καθ' οδόν προς τα εκεί.

Οχι, δεν ήταν η Ελλάδα

Από Sousourada – 3 Δεκεμβρίου 2011

Επιμένει ο επίτροπος Ρεν να επαναλαμβάνει το συμφωνημένο ψέμα οτι η κρίση ξεκίνησε στην Ελλάδα και μεταδόθηκε στους υπόλοιπους.
Αυτά είπε σε συζητηση με δημοσιογράφους σε εκδήλωση που διοργανώθηκε από τους Ελληνες ευρωβουλευτές Γιώργο Σταυρακάκη και Γιώργο Χατζημαρκάκη.
Μόνο που το παραμύθι αυτό δεν κολάει καθόλου πια.
Πρωτον γιατί όλοι θυμούνται οτι το 2008 είχαμε το ξεσπασμα της μεγάλης κρίσης στις ΗΠΑ με τα οικιστικά τοξικά ομόλογα στα οποία ως γνωστόν οι Ευρωπαικές τραπεζες είχαν μπει στον πειρασμο να απλώσουν χέρι και μάλιστα μακρύ. Περιέργως μετά την άνοδο των χρηματιστηρίων το Μαρτιο του 2009 έπεσε ένα πέπλο σιωπής από όσους μέχρι εκείνη την ώρα αναφερόντουσαν μαινόμενοι κατα της απληστίας των Τραπεζών και των golden boys. Mέχρι οι γιαγιαδες στα χωριά είχαν μάθει την περίφημη έκφραση golden boys.
Δευτερο, όπως λέει ο Ρεν η κρίση μεταδόθηκε από την Ελλάδα στους αλλλους. Η κριση στην Ελλάδα εμφανίστηκε ως κρίση χρεους. Ομως η Πορτογαλία και ειδικά η Ισπανία δεν είχαν πρόβλημα χρεους. Το χρεος της Ισπανίας ήταν 69% και της Πορτογαλίας κάτω από 90%. Πως μολύνθηκαν λοιπόν; Η Ισπανία είχε ριχτεί με μανία στην αναπτυξη μεσω των κατασκευων σπιτιών, δανείων τύπου ΗΠΑ κλπ. κι έτσι έμπλεξε κι εκείνη.
Επίσης η Ιρλανδία βρεθηκε στον κυκλώνα εξ αιτίας των τζογαδόρικων συμπεριφορών των Τραπεζών της που χρεοκόπησαν άγρια και τραβηξαν μαζί στο βυθό ολόκληρη την οικονομία. Αρα κι εκεί καμία σχεση με το δικό μας «πρόβλημα χρέους».
Τρίτο από ότι αποδεικνύεται το πρόβλημα των Ευρωπαικών τραπεζών που χρειαζονται οπωσδήποτε ανακεφαλάιωση, δεν έχει επίσης σχεση με την Ελλάδα αφού οι τραπεζες των Γάλλων και Γερμανων σχεδόν ξεφορτώθηκαν με τη δική μας βοήθεια τα ελλ.ομόλογα(κυβερνηση ΓΑΠ) αλλά εξακολουθούν να εχουν πρόβλημα κι ας μην το ομολογούν ανοιχτά(στις αγορες κάποια πραγματα απαγορευεται να λεγονται). Σαν παραδειγμα θα φερουμε τη Βελγική DEXIA που χρεοκόπησε 2η φορα επειδή είχε τη φαεινή ιδεα να δανείζει τους μετόχους της για να αγοράζουν μετοχές έτσι ωστε να σταματησει η πτώση(που ειχε να κανει με τα τοικά του 2008). Οταν όμως η πτωση δεν σταματησε όσο χρειαζόταν, η τραπεζα αυτοστραγγαλίσθηκε!

Τό μόνο σημείο στο οποίο συναντιούνται όλοι οι παραπανω αλλά και όλοι όσοι θα μπλεχτουν στη συνέχεια ειναι οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ και οι ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟΙ ΟΙΚΟΙ. Το σημειο G της κρίσης λοιπόν λέγεται τραπεζικό-χρηματοπιστωτικό συστημα.

Αυτό που συμβαίνει και κρυβει καλά ο Ρεν και η παρεα Μερκελ, Σαρκοζύ, Γιουνκερ και σια το εχουμε ξαναπεί και ειναι το εξής:

Οι τραπεζες χρεοκοπησαν οταν βρεθηκαν φορτωμενες τοξικα του 2008. Και χρεοκόπησαν εξ αιτίας όχι μόνο του ότι είχαν τετοια προιόντα στα χαρτοφυλάκια τους αλλά και λόγω του τρόπου λειτουργίας τους με τους πολυ αδύναμους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας που ίσχυαν. Ο τζόγος λοιπόν εκτός ορίων και η μόχλευση τις έφεραν σε δεινή θεση. Αυτό που άρχισαν αμεσως να κανουν για να εξυγιανουν τα ενεργητικά τους, εν γνωσει φυσικά και με τις ευλογίες των κρατών που έτρεμαν αυτό που ερχόταν, -γνωριζοντας βεβαια το μεγεθος του προβλήματος και το τι μπορούσε να δημιουργήσει- ήταν να πουλάνε τα «αδύναμα» στοιχεία που είχαν πιθανότητα να εξελιχθούν σε προβληματικά.

Ετσι τα Ελληνικά ομόλογα βρεθηκαν στην πρωτη γραμμή (και με τη βοήθεια του Γ.Παπανδρεου αλλά και της ΝΔ που ειχε συνεισφερει ως κυβερνηση στη διόγκωση του χρεους σε οριακό σημείο) και ξεκίνησε η γνωστή ιστορία και το ντόμινο που βαζει και τις αλλες οικονομίες στο χορό. Από εκεί και πέρα βεβαια οι τραπεζες σταματησαν να δανειζουν η μια την άλλη αφου ηξεραν σε τι κατασταση βρίσκονταν όλο το σινάφι και στη συνεχεια έκλεισαν γενικα τις στρόφιγγες του δανεισμού αλλού λιγότερο κι αλλού περισσότερο με αποτέλεσμα τον περιορισμό της ρευστοτητας, την ύφεση και την περαιτερω όξυνση και γενίκευση της κρίσης.

Αυτή είναι η αλήθεια λοιπόν όσο κι αν επιχειρεί να μπερδέψει την εικόνα η γνωστή συμμορία των Ευρωηγετών που τόσο χειροκροτήθηκε και από πολλούς και έγκριτους «Ελληνες» οικονομολόγους, δημοσιογράφους, πολιτικούς καί άλλους υπαλλήλους.

Τελος, παρα τη λυσσασμένη προπαγάνδα η κοινή γνώμη και στην Ευρώπη και στην Αμερική, εχει αρχίσει να διαισθανεται ότι η «εξήγηση» της κρισης με το παραμυθι της Ελλάδας μπάζει από παντού και πλέον ενοχλείται από τη συμπεριφορά της ΕΕ προς την Ελλάδα. Στην Ευρώπη μαλιστα πολλοί, όπως π.χ.οι Ιταλοί έχουν αρχισει να βλέπουν οτι φθανει και η δική τους ώρα να λοιδωρηθούν αλλά Ελληνικά και μετα να ριχτουν στον Καιάδα.
Το ψέμα πάντα είχε και πάντα θα έχει κοντά ποδάρια.

Αρκεί και οι λαοί να έχουν το κουραγιο να το δούν και να κάνουν αυτα που πρέπει.