απο τη ζέστη δεν σκέφτωμαι πάω πάσσο.

μπα δε τον θελω τον βωβο μαρφιν ισως

ROOKIE ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ...

ΤΟ ΑΦΗΝΩ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ....

ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ ~ 1800 - ~ 1666

ΤΟ ΕΑΝ ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΘΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ

Καλημέρα σας,

πάει και ο Sunny από το capital! Sunny κάνε τα μπάνια σου και χαλάρωσε... Οι τύποι έχουν πρόβλημα αλλά και τους λόγους τους...

Έμειναν μόνοι τους να τα λένε χωρίς κανέναν αντίλογο και πλεόν δίνουν συγχαρητήρια στον εαυτό τους, χαχαχαχα

Μιλάνε μόνο για πτώση και δίνουν συγχαρητήρια επειδή "είδαν" την επερχόμενη άνοδο, χαχαχαχα

Όταν Παρασκευή αλλά και Δευτέρα (με διαφαινόμενη όγδοη συνεχόμενη πτώση) τους μίλαγα για καλή χρηματιστηριακή εβδομάδα με πήραν με τα "γιαούρτια", χαχαχα

Δεν πειράζει το να μιλάς μόνος σου τελικά μπορεί και να σου κάνει καλό. Αυτοί ξέρουν.

Και Σταύρο κοίτα,τον Δισέγγονα ("Οντως είσαι άσχετος") όχι μόνο δεν τον έκαναν ban όπως είπες, αλλά άνοιξε και καινούριο nickname "Εν έτη 2010 έχουν CRT"

Ας τον έχουν να τον χαίρονται εκεί στο Capital.

Σημερινός στόχος όπως είπα και χθες να σπάσουμε το 10,90 και να κρατηθούμε πάνω από αυτό!

Επόμενος δυνατός στόχος για άνοδο το 11,20....

Πες του να πάει

Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

ποιος είν' αυτός, που μπαίνει ανάμεσα μας
και με το ζόρι ν' αμαρτήσεις προσπαθεί
ποιος είν' αυτός που λέει παιδιά του τα παιδιά μας
και με το μέλλον τους ζητάει ν' ασχοληθεί
ποιος είν' αυτός που λέει παιδιά του τα παιδιά μας
πες του αγάπη μου να πάει να να να να...

Εγώ για σένα λιώνω
αυτός να μας τρελάνει προσπαθεί
εγώ για σένα λιώνω
πες του να φύγει και να πάει να να να να...

Ποιος είν' αυτός που μπαίνει ανάμεσα μας
και σαν κατάσκοπος μας παρακολουθεί
ποιος είν' αυτός που λέει δικά του τα δικά μας
και στο κρεβάτι μας ζητάει να κοιμηθεί
ποιος είν' αυτός που λέει δικά του τα δικά μας
πες του αγάπη μου να πάει να γαμηθει...



Ένα καράβι

Στίχοι: Αλέξανδρος Δήμας
Μουσική: Αλέξανδρος Δήμας
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

Όταν βραδιάζει, που λες, στο κατάστρωμα
χίλια φωτάκια θ' ανάβουν μικρά
στη συντροφιά μας θα έρχεται ο άνεμος
να μας σφυρίζει τραγούδια παλιά

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε
και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ
να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε
να τους ξεχάσουμε όλους εδώ

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά
αφήνει πίσω στραβά και παράλογα
σηκώνει άγκυρα για μακριά

Θα ξημερώνουμε πάνω στη θάλασσα
θα βγαίνει ο ήλιος να κάνει βουτιές
ο παπαγάλος θα λέει "τους ξεφύγαμε"
κι εμείς θα ψάχνουμε γι άλλες στεριές

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε ...

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε...

Θεσσαλονίκη

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου || Γιώργος Νταλάρας & Βασίλης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο ) || Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας || Κώστας Μακεδόνας

'Ητανε εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης,
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά.
Σ' έστειλε ο πρώτος στα νερά να πας για να γραδάρεις,
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά.


Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι.
--- 'Αγιε Νικόλα φύλαγε κι' 'Αγια Θαλασσινή. ---
Τυφλό κορίτσι σ' όδηγαει, παιδί του Modigliani,
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι' οι δυο Μαρμαρινοί.


Νερό καλάρει το Fore Peak, νερό και τα πανιόλα,
μα εσένα μια παράξενη ζαλάδα σε κινεί.
Με στάμπα που δε φαίνεται σε κέντησε η Σπανιόλα
ή το κορίτσι που χορεύει απάνω στο σκοινί ;


'Απάνου στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού.
Εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομαχτικό ταξίδι του χαμού.


Ο ναύτης ρίχνει τα χαρτιά κι' ο θερμαστής το ζάρι
κι' αυτός που φταίει και δε νογάει, παραπατάει λοξά.
Θυμήσου κείνο το στενό κινέζικο παζάρι
και το κορίτσι που 'κλαιγε πνιχτά μεσ' στο ρικσά.


Κάτου από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη.
Πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου 'πες " σ' αγαπώ ".
Αύριο, σαν τότε, και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι,
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Depot.