Έντυπη Έκδοση
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010
Τι κρύβει η κόντρα Κατσέλη - Λοβέρδου
Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ
pappas@enet.gr Το θέμα των εργασιακών σχέσεων διχάζει την κυβέρνηση,
αλλά και το συνδικαλιστικό κίνημα.
Η κόντρα σε κυβερνητικό επίπεδο αφορά τον πρώην και την νυν υπουργό Εργασίας και εστιάζεται στην ερμηνεία του μνημονίου. Στο αρχικό κείμενο που ψηφίστηκε από τη Βουλή υπάρχει η φράση «οι επιχειρησιακές συμβάσεις δύνανται να υπερισχύουν των κλαδικών».
Στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, που δεν πέρασε από τη Βουλή, αλλά υπεγράφη από τον υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και τον τότε υπουργό Εργασίας Α. Λοβέρδο, στο πλαίσιο των υπερεξουσιών που είχαν οι υπουργοί με μια τροπολογία που πέρασε νύκτα, προκαλώντας πολλές αντιδράσεις, το επίμαχο σημείο διαμορφώθηκε ως εξής:
«Η κυβέρνηση πρέπει να εξασφαλίσει ότι οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης υπερισχύουν των κλαδικών».
Η διαφορά ανάμεσα στο «δύνανται» και το «πρέπει να υπερισχύουν» είναι μεγάλη και προκαλεί κόντρα μεταξύ Λοβέρδου και Κατσέλη.
Συνεργάτες του κ. Λοβέρδου υποστηρίζουν ότι «ακόμη και με τη δυσμενέστερη εκδοχή, θα ήταν δυνατόν να προκριθεί η ευνοϊκότερη ερμηνεία, αν το θέμα έμενε χαμηλά και δεν γινόταν αντικείμενο δημόσιας αντιπαράθεσης, η οποία είχε ως συνέπεια να ενεργοποιηθούν τα ανακλαστικά των εκπροσώπων της τρόικας». Εγκαλούν την κ. Κατσέλη γιατί «στην προσπάθειά της να φανεί αρεστή στους συνδικαλιστές και να δείξει ότι μόνον αυτή από το υπουργικό συμβούλιο αντιστέκεται, επέλεξε να εκφράσει τη διαφωνία της ανοικτά, χωρίς να συνεννοηθεί με το πρωθυπουργικό γραφείο, με αποτέλεσμα ένα ζήτημα που θα μπορούσε να μείνει εκτός προσκηνίου τώρα να βρίσκεται στο επίκεντρο και να συνδέεται ακόμη και με την ομαλή ροή των δόσεων του μνημονίου».
Από την πλευρά της η κ. Κατσέλη σημειώνει ότι αν καταφέρει να εξασφαλίσει «τη συναίνεση των κοινωνικών εταίρων, τότε δύσκολα η τρόικα θα προχωρήσει στην ανατροπή της συμφωνίας». Η γκρίνια για τους χειρισμούς έχει περάσει και στην κοινοβουλευτική ομάδα. Βουλευτής από περιφέρεια της Μακεδονίας έλεγε στην «Κ.Ε.» ότι «δεν φτάνει που είμαστε υποχρεωμένοι να ψηφίζουμε με το πιστόλι στον κρόταφο, καλούμαστε τώρα να υποστηρίξουμε πολιτικές με τις οποίες διαφωνούμε και επιπλέον δεν έχουν συζητηθεί στη Βουλή».
Αρκετοί βουλευτές δηλώνουν αποφασισμένοι να μη δεχθούν ρυθμίσεις που ακυρώνουν εργασιακά δικαιώματα. Μάλιστα, στη συζήτηση που έγινε πρόσφατα ανάμεσα στην υπουργό Εργασίας και σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που συμμετέχουν στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή, η κ. Κατσέλη βρέθηκε απέναντι σε μπαράζ επικρίσεων και ένας από τους βουλευτές τής είπε: «Μην περιμένεις να περάσει από την κοινοβουλευτική ομάδα σχέδιο που αντιβαίνει στις αρχές μας».
Η ίδια πάντως δεν δίστασε να ταχθεί υπέρ των απόψεων των βουλευτών.
ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣ
ΟΤΙ Ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ
----------------------------------------------------------------------
Έντυπη Έκδοση
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010
Αθώες οι αμοιβές για την έλλειψη ανταγωνιστικότητας
ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΗΣ Ε.Ε. ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΛΛΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ
Ερχεται σε πλήρη αντίθεση με τις κυβερνητικές δηλώσεις που έγιναν την προηγούμενη Τρίτη από τον υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου περί επιδείνωσης του κόστους εργασίας στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες.
Δείχνουν ότι «τζάμπα» προχωρά η Ελλάδα προς εργασιακό Μεσαίωνα εν μέσω της χειρότερης κρίσης της νεοελληνικής Ιστορίας.
Σύμφωνα με το βασικό δείκτη μέτρησης της ανταγωνιστικότητας που κοινοποίησε ο κεντρικός «επιτηρητής» της Ελλάδας, η Κομισιόν, το «μοναδιαίο κόστος εργασίας στο σύνολο της οικονομίας», όπως λέγεται ο δείκτης, διαμορφώθηκε το 2010 στις 117,9 μονάδες (όσο πιο υψηλός τόσο χειρότερη η ανταγωνιστικότητα) έναντι επίδοσης στις 118,6 μονάδες στο σύνολο των κρατών-μελών της ευρωζώνης.
Ο δείκτης υποδηλώνει ότι σε όλα τα κράτη υπήρξαν τριγμοί λόγω του ισχυρότερου ευρώ (βάση είναι το έτος 2000, που ισούται με 100, και όσο ο αριθμός αυξάνεται χειροτερεύει η ανταγωνιστικότητα) αλλά στην Ελλάδα, παρά τον τεράστιο πληθωρισμό, οι μισθοί μειώνονται.
Χαμηλότερες
Δηλαδή οι πραγματικές αυξήσεις των εργαζομένων ήταν χαμηλότερες απ' ό,τι στους Δυτικοευρωπαίους, καθιστώντας πλέον φενάκη την εισοδηματική σύγκλιση.
Για του λόγου το αληθές, μόνο το 2010 -σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της Ε.Ε.- ο μέσος πραγματικός μισθός στον ιδιωτικό τομέα περιορίστηκε κατά 6,2% (χωρίς να συνυπολογιστεί το επιπλέον φορολογικό βάρος) όταν κατά μέσο όρο ανά την ευρωζώνη είχαμε 0,2% αυξήσεις...
Τι φταίει τότε για την όντως δυσχερή θέση της ελληνικής οικονομίας από άποψη ανταγωνιστικότητας, όπως αυτή αποτυπώνεται στις διεθνείς κατατάξεις;
Κυβερνητικά στελέχη που επιβλέπουν το μνημόνιο σε κεντρικό επίπεδο παραδέχονται ότι πέρα από τις πολύ υψηλές εισφορές κοινωνικής ασφάλισης έχουν καθυστερήσει υπερβολικά όλες αυτές οι πρωτοβουλίες που είχε «τάξει» η κυβέρνηση -ακόμη και από την προ μνημονίου εποχή- για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας:
φορολογική διαφάνεια,
ενίσχυση του ανταγωνισμού,
απλή ίδρυση και αδειοδότηση επιχειρήσεων,
fast track για όλους,
ενιαίο μητρώο επιχειρήσεων,
απελευθέρωση επαγγελμάτων,
άνοιγμα της αγοράς υπηρεσιών.