Η παρέμβαση των ΗΠΑ και οι εξελίξεις στην ευρωζώνη

Η εκτίμησή μας τους τελευταίους μήνες είναι ότι όλες οι ενέργειες της Γερμανίας (που ήδη ασκεί έμμεσο έλεγχο στις χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα) αποσκοπούν στην αφαίρεση των δικαιωμάτων των χωρών της περιφέρειας.

Στο πλαίσιο αυτό έχει θεσμοθετήσει τις διμερείς συναντήσεις της με τη Γαλλία ως ένα άτυπο όργανο παραγωγής πολιτικής. Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη ανακοίνωσή τους για την πρόταση αλλαγής της συνθήκης της Ε.Ε. που συζητείται στην Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. που πραγματοποιείται στις Βρυξέλλες.

Έτσι, η άτυπη μορφή εξουσίας του γαλλογερμανικού άξονα, η οποία ασκείτο μέχρι τώρα διακριτικά, λαμβάνει πλέον άλλη μορφή. Έλκει όλα τα φώτα της δημοσιότητας και ανακοινώνει τις αποφάσεις του, τις οποίες τα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης έρχονται απλά να θεσμοθετήσουν. Η επιλογή του μικρού χρονικού διαστήματος που μεσολαβεί ανάμεσα στην ανακοίνωση των προτάσεων τους και την υιοθέτηση τους (μόλις ελάχιστες ημέρες) αναδεικνύει το γεγονός ότι αυτές οι προτάσεις ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ αντικείμενο διαβούλευσης και εξέτασης, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ τυπικής αποδοχής.

Με την παραπάνω πρακτική εισερχόμαστε στην τελευταία φάση των αλλαγών στην ευρωζώνη, οι οποίες θα εφαρμοστούν (με τρόπους και μεθόδους που θα παρουσιαστούν από τη Γερμανία αργότερα) σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Γερμανία (και οι χώρες δορυφόροι της) δεν έχουν καμία πρόθεση (στο αμέσως επόμενο διάστημα) να επιτρέψουν στην ΕΚΤ να τυπώσει χρήμα ή να συμμετέχουν στην έκδοση ενός ευρωομολόγου. Θα παραμείνουν δε, σε αυτή τη θέση τους σε όλη της διάρκεια της διαδικασίας απόκτησης της οικονομικής διακυβέρνησης των χωρών οφειλετών της περιφέρειας της ευρωζώνης.

Επειδή όμως η κρίση λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, οι ΗΠΑ αναγκάζονται να επέμβουν για να αποτρέψουν την εξάπλωση της στο δικό τους τραπεζικό σύστημα.

Έτσι, οι μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου αποφάσισαν να επέμβουν με μια συντονισμένη προσπάθεια μείωσης του κόστους δανεισμού σε δολλάρια προς όλες τις τράπεζες που το έχουν ανάγκη. Οι τράπεζες που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη αυτό το διάστημα είναι αναμφισβήτητα οι ευρωπαϊκές. Όπως φαίνεται, πρόκειται για μια συντονισμένη κίνηση διοχέτευσης ρευστότητας στο σύστημα που προσπαθεί να αλλάξει το παγκόσμιο σκηνικό.

Με την κίνηση της αυτή, η FED εμφανίζεται σαν ο τελευταίος δανειστής πριν την καταστροφή. Η κίνηση όμως αυτή ΔΕΝ ΛΥΝΕΙ το πρόβλημα. Η μείωση του κόστους του δανεισμού σε δολλάρια δεν έχει καμία σχέση με την ανάγκη των ευρωπαϊκών τραπεζών για την εκ νέου κεφαλαιοποίηση τους. Το μόνο που τους προσφέρει είναι προσωρινή ρευστότητα (μέσω δανεισμού).

Το πρόβλημα είναι πιθανό να επανέλθει δριμύτερο στο προσκήνιο αρκετά σύντομα. Η συμπεριφορά των κυριότερων χρηματιστηριακών δεικτών το επόμενο διάστημα θα δείξει τον χρόνο που απομένει, μέχρι την κατάρρευση μιας μεγάλης τράπεζας.

Δείτε περισσότερα πατώντας εδώ.
http://www.ezmarket.gr/