Εδω τρως κιτρινη...........

Κανε μια περιγραφη ............. για τους αγραμματους.

Η ουσια ειναι διπλη...................
θα μαθουν αυτοι που δεν ξερουν............. και θα σου απαντησουν αυτοι που γνωριζουν.

Ετσι κι αλλιως .............. ουδεις ξερει ...... το σχεδιο...



ΠΟΛΥ οπισθεν πεφτει............... κανω λαθος ή ηρθα κουρασμενος απο το μερεμετι της γειτονισσας...

8 ΙΟΥΛ 2011

η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο·
Το αδύνατο

«Πως να πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη; Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις… γιατί δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άνανδρες πράξεις σου, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους. Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι και αν κάμεις, ό,τι και αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη. Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να περγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο. Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή 'ναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο· και να 'ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε μπορούσε να το μαντέψει: το αδύνατο γίνεται δυνατό».

Απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Καζαντζάκη «Ο Καπετάν Μιχάλης»

http://giorgossarris.blogspot.com/


ΥΓ........Εγω κοιταω να κανω καλη δουλεια και σε ασχημες γειτονισσες......
εσυ σε ασχημα κεφαλια ........κουρευεις αλλιως

Αυτος που μοναστερωνει να πει το λογο.................
για να υπαρχουν και καθαρες απαντησεις.....

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ........ αν ο μικρος ειναι ατιθασος

Ποιός να είναι...ποιός.Μα να μην μπορώ να το μαντέψω.Καλό απόγευμα Μάνο φίλε, πάω δίπλα σε φίλο με 1 κιλό δικό μου.Αν είμαι καλά μετά, μπορεί να πούμε 2 κουβέντες.

pariss

αυριο βολευει................ να κανουμε μιτινγ
Ρωταω επειδη σε βλεπω....

Αργησα........ αλλα το διαβασα κι ολας.

Καλησπερίζω τν παρέα.
Η κατάσταση είναι κρίσιμη κ τείνει έως επικίνδυνη αν αφεθεί.
Η Ελλάδα είναι πλέον στην αναγκη της δόσης, αλλά ο Σεπτέμβρης είναι μακριά,...και έως τότε ΠΟΛΛΑ ενδέχεται να συμβούν όπως:
1.το καλό σενάριο, είναι ΑΡΧΕΣ Σεπτεμβρίου υπό το βάρος ενός δύσκολου Αύγουστου που είναι μπροστά μας στις αγορές..(ναι ναι, πολύ δύσκολος), να πάρουν αποφάσεις για το πώς θα διαχειριστούν ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΄το ευρωπαικό χρέος, οπότε μέσα σ αυτό την σκαπουλάρουμε ΚΑΙ εμείς. Ευρωομόλογα EFSF, κόψιμο χρήματος, παραπανω πληθωρισμός, κινείται κάτι στην αγορά συνεχίζεται η εξυγίανση των δαπανών στο δημόσιο.
2.το κακό σενάριο. 2 Αυγούστου η Αμερική κανει RD, σταση πληρωμών, δημιουργείται πανικός στις αγορές, η Ευρώπη είναι κι αυτη στη δική της δίνη χρέους, όπου αποφασεις κλπ παραμένουν στα συρτάρια, αρχές Σεπτεμβρίου έρχονται επιθετικές υποβαθμίσεις Ιταλίας και Ισπανίας κ Ιρλανδίας, η Ελλάδα πλέον ουσιαστικά αποδυναμωμένη κ σε κατάσταση χρεωκοπίας δεν γνωρίζει τί θα γίνει με την 6η δόση αλλά και με την όποια χρηματοδοτική συνέχεια.
Η Γερμανία εν τω μεταξύ Οκτώβρη μήνα κάνει το απονενοημένο διάβημα, και προ του κόστους για την διάσωση Ισπανίας Ιταλίας Ελλάδας Ιρλανδίας κ του όποιου επόμενου, βουτάει έξω απο το ευρώ κ οδηγείται στην ασφάλεια του νεο-μάρκου.
3.μεσης εντασης σενάριο, με όλα τα παραπάνω, απλά δημιουργούνται δύο ζώνες εντός ευρώ, ο σκληρός πηρύνας, και ο 'μαλακός'. Οι χώρες εντός του β΄χρησιμοποιούν ένα εργαλείο για να επαναπροσδιορίσουν τν ισοτιμία τους με το ευρώ σε σχεση με την παλιά όπου είχαν κλειδώσει κ χρησιμοποιείται ως ένα είδος εσωτερικής υποτίμησης αντί του deflation. Η Γερμανία θα καταβάλλει μικρότερο κόστος, οι χώρες δε θα καταρρεύσουν, αλλά η ευρωζώνη έχει πλέον ένα ουσιαστικό ρήγμα κ δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή της δομή.

Καλημερα ομορφοπαιδα και καλο Σ/Κ !!!

ΔΝΤ: «Πράσινο» για την πέμπτη δόση.
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2012097

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 08/07/2011, 23:48


Η πτώχευση παρ' ολίγον να έλθει από το.... Μενίδι


Την Παρασκευή επρόκειτο να συνεδριάσει - όπως και έγινε - το διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προκειμένου να εγκρίνει την καταβολή της συμμετοχής του διεθνούς οργανισμού στην πέμπτη δόση του δανείου προς την Ελλάδα, ύψους περίπου 3,3 δισ. ευρώ.

Αίφνης, εκεί που πήγαινε να ξεκινήσει η συνεδρίαση, επικράτησε αναβρασμός μεταξύ των μελών του διοικητικού συμβουλίου του διεθνούς οργανισμού. Ο οποίος οφειλόταν σε συγκεχυμένες πληροφορίες πού έφθασαν στη διοίκηση του ταμείου για πιθανή αθέτηση ελληνικών υποχρεώσεων προς διεθνείς Τράπεζες.

Η συνεδρίαση καθυστέρησε περίπου δύο ώρες μέχρι να διευκρινισθεί τι ακριβώς συνέβαινε. Και διαπιστώθηκε ότι δύο ελληνικοί δήμοι της Αττικής δεν είχαν πληρώσει δόσεις ύψους περίπου 6 εκατ. ευρώ προς διεθνείς Τράπεζες από δάνεια που είχαν λάβει τα προηγούμενα χρόνια.

Χρειάσθηκαν τουλάχιστον δυό ώρες προκειμένου να διευκρινισθεί ότι οι υποχρεώσεις των δύο ελληνικών δήμων είχαν καλυφθεί και να μην συμβεί κάτι χειρότερο από μια μικρή αναβολή, που ωστόσο τάραξε το υπουργείο Οικονομικών στην Αθήνα.

Αργότερα διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για τους Δήμους Μενιδίου και Ζωγράφου, οι οποίοι μπορούσαν με τη στάση τους να αποτελέσουν την αφορμή εξέλιξης πιστωτικού επεισοδίου σε βάρος της χώρας μας.

Δεν τον χωράει ανθρώπου νους ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει μια ενδεχόμενη διαδικασία πτώχευσης της χώρας επειδή δύο μικρομεσαίοι δήμοι δεν μπορούσαν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Και είναι επίσης αδιανόητο ότι δυό δήμοι της Αττικής είχαν φθάσει στο σημείο να δημιουργήσουν εξωτερικό χρέος, κατά τη μέθοδο των πρώτων διδαξάντων κ. κ. Αβραμόπουλου και Κακλαμάνη, αυτών εξαίρετων πολιτικών που ο έτυχε ο λαός να τους αναθέσει τον Δήμο της Αθήνας.

Οσο κι αν ακούγεται παράδοξο η χώρα θα μπορούσε να ''πέσει'' από το Μενίδι και απ' του Ζωγράφου.

Τόσο κρίσιμη δυστυχώς και τόσο αβέβαιη παραμένει η θέση μας, που οφείλουμε, αν μη τι άλλο, προσοχή και εγκράτεια. Γιατί το ατύχημα παραμονεύει και μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή και σε περιοχή που κανείς δεν φαντάζεται.

Αυτά τα ολίγα για εκείνους που παραμένουν δύσπιστοι και προκλητικά αδιάφοροι για τα χρέη που νομίζουν ότι είναι μόνο του συστήματος και όχι της χώρας ή των πολλών συλλογικών εκφράσεών της.

Γεώργιος Π. Μαλούχος

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 08/07/2011, 22:29 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 08/07/2011, 22:56

Πέφτουν τα προσχήματα, τα ψέματα τελειώνουν


Ξαφνικά, τα ψέματα τελειώνουν. Τις τελευταίες ημέρες, τα προσχήματα αρχίζουν και πέφτουν και, επιτέλους, τα πράγματα λέγονται πια με το όνομά τους και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού: τόσο στην Αμερική, όσο και στη Γερμανία.

Χθες, το γερμανικό περιοδικό Stern αποκάλεσε την Ελλάδα «‘Νέα Λαική Δημοκρατία της Γερμανίας’ της Ευρώπης»: «Ένα κράτος διαλυμένο από την οικονομική κακοδιαχείριση, που οι επιχειρήσεις του είναι κατεστραμμένες. Η διάσωση: βαρέλι χωρίς πάτο. Όλα αυτά τα ξέρουμε: Η κατάσταση στην Ελλάδα θυμίζει μοιραία την Ανατολική Γερμανία πριν από 20 χρόνια», για να καταλήξει στο… ζουμί: «Οι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών στις Βρυξέλλες συσκέπτονται για την ίδρυση μιας εταιρείας ιδιωτικοποιήσεων για την Ελλάδα κατά το πρότυπο της Treuhand, προκειμένου να εισπραχθεί ζεστό χρήμα για την παραπαίουσα ελληνική οικονομία».

Αστειότητες: το χρήμα που αναμένουν, δεν θα είναι αρκετό να αλλάξει τίποτα. Και το γνωρίζουν άριστα. Γι αυτό άλλωστε και απαξιώνουν. Για να είναι λίγο το χρήμα…

Κι έτσι, το διαβόητο εκείνο μοντέλο προσάρτησης, που, εκτός όλων των άλλων δεν άφησε όρθιο κανέναν ευρωπαικό κανόνα, αλλά ουδείς φυσικά μίλησε γι αυτό, τώρα επανέρχεται: φτιάξτε μια αντίστοιχη εταιρία και αγοράστε ότι υπάρχει τζάμπα: έτσι κι αλλιώς, όλα είναι, δήθεν, σε χάλια χειρότερα από ότι ήταν ακόμα και η ΛΔΓ…

Οι Γερμανοί «φίλοι» και «σωτήρες» μας, βιάζονται. Βλέπουν ότι αρχίζουν πια να τους καταλαβαίνουν. Δύο μέρες πριν, η Wall Street Journal, έγραφε: «Για πόσο ακόμα θα επωφελείται η Γερμανία από την κρίση στην ευρωζώνη, ενώ οι μικρές χώρες θα σηκώνουν τον σταυρό του μαρτυρίου; Η Γερμανία δεν μπορεί να στρουθοκαμηλίζει άλλο. Ήρθε η ώρα να αποφασίσει αν η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ένωση κατ' ουσίαν ή απλώς κατ' όνομα».

Και χθες, ήταν η σειρά των New York Times και μάλιστα με το κύριο άρθρο τους: «Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες εκείνο που προσπαθούν με αβέβαια και περίπλοκα σχέδια είναι να καλύψουν τις απώλειες των τραπεζών τους, προσποιούμενοι ότι δεν βλέπουν ότι η Ελλάδα κινείται σταδιακά προς τη χρεοκοπία. […] Η σωστή προσέγγιση για την επίλυση της ελληνικής κρίσης χρέους, που όμως δεν ενστερνίζονται και δεν υιοθετούν οι εταίροι της Ελλάδας, είναι η μείωση των επιτοκίων στα δάνεια που έχει ήδη λάβει η ελληνική κυβέρνηση η προώθηση μέτρων για την ενίσχυση των ρυθμών ανάπτυξης στη χώρα. […] Σε δύο μήνες είναι πολύ πιθανό ότι το ελληνικό χρέος θα είναι μεγαλύτερο, οι επενδυτές ακόμη πιο συνετοί και τα επιτόκια υψηλότερα». Δεν είναι πιθανό. Είναι βέβαιο. Και το ξέρουμε όλοι. Εκβιάζοντες και εκβιαζόμενοι. Ουτε μεσοπρόθεσμα, ούτε ανατολικογερμανικά μοντέλα θα φέρουν τη λύση…

Η ελληνική κυβέρνηση, οφείλει επιτέλους πρώτη να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι πρώην ανατολική Γερμανία. Και να βάλει ένα φρένο αντί να υπερθεματίζει σε όλες αυτές τις γελοιότητες, τις τόσο εξώφθαλμες, που είναι ανάξιες ακόμα και ανασκευής. Δεσμεύθηκε με το μεσοπρόθεσμο, αλλά αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στον εγκλωβισμό που θα πάθει και η ίδια και, δυστυχώς, η χώρα, αν επιμείνει τελικά να τη διαχειριστεί ωσάν να ήταν πρώην ανατολική Γερμανία όπως διακαώς επιθυμεί το Βερολίνο: μας οδηγεί μετωπικά στη χρεοκοπία έχοντας ξεπουλήσει μάλιστα κι ότι υπάρχει και δεν υπάρχει. Όμως αυτό ΔΕΝ συνιστά πολιτική αποκρατικοποιήσεων, τις οποίες κάθε λογικός άνθρωπος θεωρεί αναγκαίες και η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη.

Η κυβέρνηση οφείλει να αποφασίσει αν είναι ακόμα κυβέρνηση κυρίαρχου κράτους, ή χώρα μειωμένης κυριαρχίας, όπως θέλει την Ελλάδα ο… μέγας φιλέλληνας κ. Γιούνκερ. Πρέπει να πάρει μία απόφαση και να ενεργήσει ανάλογα. Αλλά δεν γίνεται άλλο να δηλώνει κυρίαρχη και να ενεργεί αντίθετα. Ή θα αποφασίσει, έστω και την τελευταία στιγμή, το παλέψει πραγματικά και θα κάνει ότι μπορεί να επιτύχει μια νέα διαπραγμάτευση, ή θα συνεχίσει στη σίγουρη οδό της πτώχευσης που σήμερα βαδίζει, έχοντας μάλιστα πρώτα αποσυνθέσει οριστικά τη χώρα.

Είναι εύκολο; Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Είναι αδύνατο; Όχι, ειδικά από τη στιγμή που η αντίδραση στη γερμανική πολιτική αρχίζει να εκφράζεται διεθνώς και το δήθεν «έρεισμα» της χάνεται: σε τίποτα δεν έχουν όλα αυτά να κάνουν ούτε με τις απόλυτα αναγκαίες αλλαγές, ούτε με καμία δήθεν διάσωση της Ελλάδας. Και, αυτό, πια αρχίζει να γίνεται κατανοητό και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Εκείνο όμως που, αντιθέτως, είναι αδύνατο, είναι το να συνεχιστεί αυτό που σήμερα γίνεται. Κάτι που επίσης γνωρίζουν όλοι. Αλλά, δυστυχώς, ενώ τα ψέματα τελειώνουν έξω, στην Ελλάδα, φαίνεται ότι κρατούν ακόμα.

Όμως, όχι για πολύ…

gmalouchos@tovima.gr