|
Καλημέρα σας. Αφού εκφράσω τις ευχαριστίες για την πραγματικότητα (χωρίς αυτό να σημαίνει κυνικότητα) με την οποία αντιμετωπίζετε τα θέματα που υποβάλλονται αλλά και τις αναλύσεις θα ήθελα να σας κάνω μερικές ερωτήσεις.
1. ΠΕΙΡ και ΜΑΡΦΒ ήτανε οι επιλογές μου στα χαμηλά του καλοκαιριού. Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα συμβάντα και σκέφτομαι να μην πουλήσω σε μια τέτοια στιγμή. Βεβαίως στη βάση αυτών των αποφάσεων έχω κάνει δυο απλές σκέψεις. Αν συμμετάσχω στα ΑΜΚ και των δύο τραπεζών θα μειώσω σίγουρα και κατά αρκετά το κόστος αγοράς των μετοχών, κάτι το οποίο θα μου δώσει μια νέα βάση κεφαλαίου, πιο ευρεία μεν, με περισσότερες μετοχές δε. Αυτό όμως για να είναι παραγωγικό πρέπει οι μετοχές αυτές να ανακάμψουν μεσοπρόθεσμα τουλάχιστον στα χαμηλά του καλοκαιριού, ούτως ώστε να μπορώ να πάρω πίσω τουλάχιστον τα χρήματά μου. Ή άλλη σκέψη είναι ότι τα συγκεκριμένα χρήματα, προς στιγμήν τουλάχιστον, δεν μου είναι αναγκαία και μπορώ να τα κρατήσω μέσα σε αυτά τα χαρτιά ακίνητα ακόμη και για 3-5 χρόνια. Με βάση τα όσα σχολιάσατε αυτό είναι και το βάθος χρόνου στο οποίο θα μπορέσουμε ίσως να δούμε κάποιες αλλαγές σημαντικές στο χρηματιστήριο αν και προσωρινές. Η ερώτηση είναι : Πού έχω το λάθος?.
2. Ζω στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Ιταλία. Η αλήθεια είναι ότι εδώ τα νέα έρχονται ακόμη πιο φιλτραρισμένα από ότι στην Ελλάδα. Παρόλαυτά από το διαδίκτυο μπορώ να παρακολουθώ εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία και εκπλήσσομαι όταν βλέπω ότι άλλες χώρες της ΕΕ που βρίσκονται σε δύσκολη θέση και μάλιστα δυσκολότερη της Ελλάδας έχουν καλύτερη αντιμετώπιση από τις αγορές. Βλέπω ότι η Ιρλανδία, αν δεν κάνω λάθος, έχει χρέος στο 325% του ΑΕΠ αν και ιδιωτικό κατά το μεγαλύτερο μέρος. Βλέπω ότι η Ιταλία έχει περίπου το ίδιο χρέος με την Ελλάδα(ποσοστιαία). Βλέπω ότι όλες αυτές οι χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας περνούν διαρκώς νόμους οι οποίοι είναι φωτοτυπία το δικό μας μνημόνιο, ειδικά στην Ιταλία και σκέφτομαι μήπως τελικά όλος αυτός ο χαμός γίνεται όχι γιατί οι Έλληνες ή κάποιοι άλλοι είναι σπάταλοι αλλά απλώς γιατί με τη "νέα τάξη των πραγμάτων" δηλαδή το new deal του 2010 τα πράγματα θα πρέπει να είναι έτσι. Γιατί αν πρέπει να είναι έτσι, τότε σίγουρα οι επενδυτές αλλά και οι κυβερνήσεις ξέρουν ακριβώς που πηγαίνουμε, ακριβώς που και πότε θα φτάσουμε και ακριβώς πώς θα είμαστε άρα δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για bear-bull markets στα επόμενα χρόνια γιατί αυτό δε θα συνέφερε κανέναν μεγαλοεπενδυτή. Τι να τα κάνει τα χρήματα των μικροεπενδυτών αρπαγμένα με άγριο τρόπο από τις αγορές όταν ξέρει που πηγαίνουμε άρα ξέρει σε τι να επενδύσει για τα επόμενα 100 χρόνια? Εκτός κι αν δεν ξέρει κανείς στην πραγματικότητα, οπότε βαδίζουν όλοι στα τυφλά και προσπαθούν απλώς να αυξήσουν το κεφάλαιό τους από τα υπάρχοντα. Σε αυτή την περίπτωση όμως σημαίνει ότι δεν είναι θέμα δυσπιστίας προς τις αγορές, αλλά θέμα ανασφάλειας του ίδιου του επενδυτή. Μήπως τελικά μεγαλοεπενδυτές και κυβερνήσεις είναι παγκοσμίως ανίκανες και δεν έχουν σχέδιο? Μήπως οι αγορές περιμένουν υπομονετικά τον επόμενο Bill Gates να τους δώσει βάση επενδύσεων? Μήπως η γη πάλιωσε? Μήπως ο άμεσος επόμενος στόχος θα έπρεπε να είναι χρήμα στην αγορά για την ανάπτυξη αλλά δεν πέφτει γιατί η έκρηξη θα ήταν τόσο τεράστια που δεν θα τη σήκωνε το σύστημα γεωπολιτικά?
Λίγο πλατιάζων αλλά ελπίζω να τα σχολιάσετε.
_________________
Το να είναι κάποιος γίδι δε με απασχολεί. Αλλά το να προσπαθεί να με πείσει ότι είμαι κι εγώ γίδι για να μην αισθάνεται μόνος του, με εξοργίζει.
|
