Ti na pei kaneis.. kai egw sygkinhthhka para poly shmera.. NIKOS GKALHS OEOEOE OEOEOE.. NIIIIKKOOOSSSS GKAAALLLLHSSSSS OEOEOE OEOEOE !!!
Ti na leme twra gia ton THEO ! Nai re Niko to phrame !!!
NIKOS GKALHS OEOEOE OEOEOE.. NIIIIKKOOOSSSS GKAAALLLLHSSSSS OEOEOE OEOEOE !!!
http://www.youtube.com/watch?v=0bPoKbjERq4

Επειδή προέρχομαι απ το μπασκετ μια σημείωση δική μου για τον μεγαλο Νικ. Να είστε σίγουροι οτι δεν έγινε τυχαία.πολυ Πριν ακόμη το Ευρωμπάσκετ η ημερα του περιελάμβανε 3 ώρες τρέξιμο κ φυσ κατασταση με βαρη, αλλες 3 ώρες ατομική προπόνηση και 2 φορες προπόνηση με την ομάδα απο 2 ώρες πρωι απόγευμα(ο Άρης ηταν η μονη ομάδα που τον δέχτηκε στις τάξεις της τοτε κ δεν τον θεώρησε...γραφικό)! Ογκαλης ηταν ενα τεράστιο ταλέντο το οποίο όμως έριξε απίστευτη δουλεια κ προπόνηση για να ξεπεράσει ακόμα κ φυσικές αδυναμίες (υψος) και τραυματισμούς (μέση). Όταν τον ρωτούσαν έλεγε, δουλεια...δουλεια...δουλεια...είναι το τρίπτυχο
Μια λεπτομερεια για τους 3 κορυφαίους ευρωπαίους παίκτες, Νικ, Ντράζεν και Κούκοτς... Μετα την ομαδική προπόνηση ο καθένας τους εκτελούσε την ίδια άσκηση περιπου 700με 1000 φορες έως ότου πιάνονταν όλο τους το κορμί. Ο Νικ τζαμπ στοπ και σουτ, ο ντραζεν σουτ ον κ οφ μπαλανς κ διεισδυσεις κ ο κουκοτς σουτ...
Αυτό θα πρεπε να λένε όλοι στους εαυτούς τους και τα παιδιά τους,κανεις τους δεν έφτασε τόσο ψηλά μονο με το ταλέντο κ την ψυχή αλλά με ατσάλινη θεληση κ πολύ δουλεια... Πχ πόσους τραυματισμούς ξέρουμε για το Νικ που να τον κρατήσουν εξω πολύ καιρό?

Δουλεια.....δουλεια....δουλεια...

Λέγεται ότι την επομένη μέρα των κατακτήσεων των τίτλων του Άρη στην Ελλάδα, οι παίκτες πήγαιναν στα μπουζούκια, κάπνιζαν πούρα νίκης κλπ.

Ο Γκάλης πήγαινε για προπόνηση.

Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη

Θα ήθελα να προσθέσω και γω κάτι σ' αυτήν την ωραία παρένθεση που άνοιξε ο φίλος μας Βαγγέλης. Όντας και Σαλονικιός και Αρειανός, όχι λόγω Γκάλη όπως όλη τότε η Ελλάδα, αλλά από κούνια, κατανάλωσα έναν ολόκληρο πάκο χαρτοπετσέτες χθες βράδυ γυρνώντας τις αναμνήσεις πίσω στην τρυφερή ηλικία των 11 εν έτη '87 και ενθυμούμενος την απαίτηση από τους γονείς μου να μου αγοράσουν τα μαγικά παπούτσια ''pony'' που όλα τότε τα παιδιά θέλαμε να φοράμε για να περπατάμε στον αέρα, την εγγραφή στα mini του Άρη με το όνειρο που είχαμε αποκτήσει ξαφνικά όλοι οι πιτσιρικάδες να γίνουμε Γκάληδες αλλά και το κλάμα που στέγνωσε τα μάτια μας το καλοκαίρι του '92. Τι αναμνήσεις και πόσες!!!

"Να μην πηγαίνεις πίσω ποτέ παιδί μου'', αυτή τη συμβουλή του είχε δώσει ο πατέρας του πριν έρθει στην Ελλάδα και μ' αυτήν πορεύθηκε όλα τα χρόνια. Μια συμβουλή και προτροπή μόνο για ηγέτες! Αυτήν να ακολουθήσουμε και εμείς και αυτήν να λέμε στα παιδιά μας για να μπορέσουμε μια μέρα να πάμε μπροστά.

Nick σ' ευχαριστούμε για όλα.

Να μην πηγαίνεις πίσω ποτέ παιδί μου'', αυτή τη συμβουλή του είχε δώσει ο πατέρας του πριν έρθει στην Ελλάδα και μ' αυτήν πορεύθηκε όλα τα χρόνια. Μια συμβουλή και προτροπή μόνο για ηγέτες!
Αυτήν να ακολουθήσουμε και εμείς και αυτήν να λέμε στα παιδιά μας για να μπορέσουμε μια μέρα να πάμε μπροστά.



Αυτο φιλε alex leon ειναι πολυ μεγαλη κουβεντα...ειδικα στις μερες μας που η Ελλαδα θελει οσο ποτε ΗΓΕΤΕς και δεν βρισκει..

Οσο για το ΠΟΙΟΣ ηταν .τα λογια οχι των φιλων του ,αλλα των αντιπαλων του στο παρκε
το αποδεικνυουν για τους νεωτερους που δεν ειχαν την τυχη να τον δουν...

Νορις ο μεγαλος σεντερ της Μπατσελονα εκεινη την εποχη,βαφτισε το παιδι του ΝΙΚ προς τιμη του μεγαλου αντιπαλου του!!!!

Ο δε Τσαμσι σουπερσταρ και σκορερ της μεγαλης Μακαμπι της εποχης..ειπε χτες

Θαθελα τοσο ναχα γεννηθει ΕΛΛΗΝΑΣ για ναχω την τυχη να παιξω στο πλευρο του!!!

Ε..τι να πουμε μετα απο αυτα....
Ελπιζω και η Πολιτεια μετα τον Αρη ,να τιμησει τον παικτη που μας εκανε ολους
να χωριζουμε το μπασκετ στην Ελλαδα στην ΠΡΟ Γκαλη και ΜΕΤΑ Γκαλη εποχη!!!!
τοσο μεγαλος ηταν ,ναι!!

πράγματι, ετσι ειναι,

άνοιξε μεγάλους λεωφόρους με το παχνίδι του, την απέραντη ηρεμία τους, και προπάντων με την ασταμάτητη προπόνησή του.
Τιποτα ΔΕΝ έρχεται χωρίς κόπους και θυσίες.

Συγχαρητήρια, μας άφησε μια τεραστια παρακαταθήκη και μια αστείρευτη πηγή νεων ταλέντων.
Πως να μην δακρύσεις σε μια τετοια ατμόσφαιρα.

ρε παιδια δεν θα ξεχάσω το πρώτο επίσημο παιχνίδι του Αρη εκτός έδρας με την Μπαρτσελόνα του Νόρις του Σιμπίλιο του Σαν Επιφάνιο . Έβλεπες τις ομάδες στο ζέσταμα και είχες την εντυπωση οτι ηταν μια διαστημική ομάδα η Μπάρτσα, έτρεχε σε άλλους ρυθμούς, απίστευτα γρήγορη, μου είχε κάνει εντύπωση, τρόμαξα..

με διαιτησία ανάποδα, πάει και σταματάει την υπερομάδα βάζει 90 πόντους (απίστευτος γουλιτζερ καρφώνει...στο κεφάλι του)

κανεις μας δεν το πίστευε...

βρηκα και το σχετικα footage http://www.youtube.com/watch?v=Rg32lQw9Ry4

Κλασικό ματς. Αυτό, η εκτός έδρας νίκη επί της Γιουγκοπλάστικα (αν θυμάμαι καλά με παικταράδες όπως Κούκοτς, Ράντζα κλπ) και μια εκτός έδρας νίκη επί της Μπενετόν (στη μετά Γκάλη εποχή) είναι τα 3 αγαπημένα μου παιχνίδια μπάσκετ ever.

Η περιγραφή του Συρίγου είναι πάντως... απερίγραπτη!

Φίλε Βαγγέλη, συγνώμη για το οφτόπικ.