|
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ 2013 – ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΟΥ 2014.
H Ελληνική Κεφαλαιαγορά την χρονιά που πέρασε κατάφερε να κλείσει με σημαντικά κέρδη και με αποδόσεις που πλησίασαν το 30%. Το 2013 ουσιαστικά ήταν και η πρώτη χρονιά που η οικονομία άρχισε να συνέρχεται από τον κίνδυνο της άτακτης χρεωκοπίας, στης παρυφές της οποίας βρέθηκε το 2012 και που οδήγησε τον δείκτη στο επίπεδο των 480 μονάδων, επίπεδο που ούτε κάποιος μπορούσε να φανταστεί λίγα χρόνια πριν, αντίστοιχα υπερβολικό με αυτό του 1999 στις 6500 χιλιάδες μονάδες. Μπορεί ακόμα η Ελληνική οικονομία να μην έχει καταφέρει να περάσει σε ανάπτυξη, αφού ουσιαστικά η λιτότητα που υπήρξε μέσω των μνημονίων την τελευταία τετραετία και η τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή της -που δεν υπάρχει όμοια στα παγκόσμια χρονικά-, ήταν οι κύριες αιτίες για την σημαντική μείωση του ΑΕΠ και παράλληλα για την συρρίκνωση όλων των μακροοικονομικών δεικτών της. Όλα αυτά δε, έγιναν μέσα σε ένα περιβάλλον ενός σκληρού νομίσματος και ήταν ο τρόπος που ακολούθησε το IMF ώστε να δημιουργήσει ουσιαστικά εσωτερική υποτίμηση, για να μπορέσει η οικονομία να γίνει ανταγωνιστική και να προσπαθήσει να επανέρθει σε ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια. Η αλήθεια είναι πως όλο αυτό το εγχείρημα είναι μοναδικό στην ιστορία των οικονομικών κρίσεων και οι απόψεις των οικονομολόγων ακόμα και σήμερα διίστανται.
Παρόλα αυτά το 2013 ήταν και το πιο κομβικό έτος μιας και είχαμε το πιο σημαντικό γεγονός, την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού κλάδου. Ουσιαστικά μετά το κούρεμα των Ελληνικών ομολόγων, παράλληλα με τα υπόλοιπα προβλήματα που δημιουργήθηκαν λόγω της ύφεσης -όπως η μη εξυπηρέτηση των δανείων-, αλλά και λόγω του φόβου του «δραχμικού» - με συρρίκνωση των καταθέσεων – η ανακεφαλαιοποίηση ήταν η μόνη λύση στήριξης του τραπεζικού συστήματος μέσα στα πλαίσια λειτουργίας του Ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Από την στιγμή που οι ξένοι επενδυτές κατάλαβαν πως η οικονομία μπήκε σε ένα σωστό δρόμο με πρωτογενές πλεόνασμα, έστω και με τόσο μεγάλο κόστος λιτότητας και παράλληλα ύφεσης, έσπευσαν να κάνουν τοποθετήσεις στην Ελληνική χρηματαγορά βλέποντας πως μεσοπρόθεσμα είχαν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις και πιθανότητες να βρεθούν με σημαντικές αποδόσεις. Μπορεί ο τραπεζικός κλάδος να ανακεφαλαιοποιήθηκε, παρόλα αυτά δεν είναι ικανός να μπορέσει να παράσχει ρευστότητα στο σύστημα, ανοίγοντας την κάνουλα της δανειοδότησης με αποτέλεσμα κ οι μεγάλες εταιρίες να βρίσκουν διέξοδο στην αναζήτηση ρευστότητας στην αγορά των ομολόγων, βρίσκοντας τους ξένους επενδυτές που έχουν δυνατότητες μεγάλης ρευστότητας. Οι ξένοι από την δική τους οπτική γωνία, μην βρίσκοντας διέξοδο για μεγάλες αποδόσεις στις υπόλοιπες αναπτυγμένες αγορές και θεωρώντας σαν ευκαιρία τις μεγάλες αποδόσεις από τις Ελληνικές εκδόσεις ομολόγων, τοποθετήθηκαν με ευκολία σε εταιρίες με κλαδικό ενδιαφέρον και δυνατή διοίκηση. Έτσι λοιπόν το 2013, είχαμε μεγάλη κάλυψη
ομολογιακών εκδόσεων όπως των ΕΛΠΕ-ΦΡΙΓΟ-ΟΠΑΠ-ΟΤΕ. Αλλά και το 2014
φαίνεται πως θα είναι μία χρονιά που η πρακτική αυτή θα συνεχιστεί με τους
ΜΥΤΙΛ-ΜΟΗ-ΓΕΚΤΕΡΝΑ-ΑΡΒΑ και άλλες εταιριών να παίρνουν την σκυτάλη
αναζήτησης ρευστότητας από το σύστημα. Από την άλλη είχαμε μεγάλα funds να
παίρνουν στρατηγικές θέσεις με σημαντικά ποσοστά σε σημαντικές Ελληνικές
εταιρίες όπως για παράδειγμα το FAIRFAX σε JUMBO-MYTIΛ-ΕΥΠΡΟ-ΦΟΛΙ και
πιθανότατα στην EUROBANK ή το YORK σε ΓΕΚΤΕΡΝΑ-ΤΕΝΕΡΓΑ δημιουργώντας
θετικό momentum και δεξαμενή ρευστότητας στις εταιρίες αυτές, αλλά και την
δημιουργία καινούργιων στρατηγικών συμμαχιών για μελλοντικές δουλειές.
Από την άλλη η Ελληνική κυβέρνηση το 2013, κατάφερε ουσιαστικά να
ιδιωτικοποιήσει μόνο τον ΟΠΑΠ, την ΔΕΣΦΑ και τον Αστέρα, με το 2014 να είναι μία
χρονιά που πρέπει να πετύχει μεγαλύτερους στόχους αν θέλει να συνεχίσει να
τραβάει το επενδυτικό ενδιαφέρον των ξένων.
Στα αρνητικά της χρονιάς ήταν η αποχώρηση μεγάλων εταιριών από το Ελληνικό
σύστημα με κυριότερους λόγους το υψηλό κόστος δανεισμού. Η είσοδος των
εταιριών αυτών σε οργανωμένα χρηματιστήρια του εξωτερικού θα μπορέσει να
τους προσφέρει σημαντικές οικονομίες στο κόστος δανεισμού, καθώς στην ελληνική
αγορά είναι πολύ δύσκολο με τόσο υψηλό κόστος δανεισμού, μία εταιρία να μπορεί
να ανταγωνιστεί αντίστοιχες του εξωτερικού. Το πιο πιθανό λοιπόν είναι στο μέλλον
οι μεγάλες εταιρίες -μαζί με αυτές και οι τράπεζες- να βρεθούν με ξένους
στρατηγικούς μεγαλομετόχους αν θέλουν να μπορέσουν να σταθούν στον
ανταγωνισμό.
Η κυβέρνηση κατάφερε λοιπόν να ισορροπήσει με μεγάλο κοινωνικό κόστος έστω
και προσωρινά την δημοσιονομική της προσαρμογή, σημειώνοντας πρωτογενές
πλεόνασμα. Μέσα στο 2014 αναμένεται περαιτέρω αύξηση συμπεριλαμβανομένων
φυσικά και των εισπράξεων από τα κρατικά ομόλογα που βρίσκονται στην κατοχή
ευρωπαικών τραπεζών που αγοράστηκαν μέσω SMP από την ΕΚΤ, κατά τη διάρκεια
της παρέμβασή της στις αγορές. Πλέον και από την στιγμή που το 2013 πετύχαμε
πρωτογενές πλεόνασμα και βάσει των συμφωνηθέντων, πρέπει να βρεθεί τρόπος
μείωσης του χρέους μας που αυτή την στιγμή είναι γύρω στα 325 δις ευρώ για να
μπορέσει να γίνει βιώσιμο τα επόμενα χρόνια. Έτσι λοιπόν το 2014 -χρονικά προς το
Μάιο- είναι πιθανό να έχουμε εξελίξεις σε αυτό το κομμάτι μιας και για να συμβεί
κάτι τέτοιο – αλλαγή του NPV- οι τρόποι είναι δύο. Ο ένας είναι ένα γενναίο
κούρεμα του χρέους για να μπορέσει να πέσει κάτω από το 120% του ΑΕΠ και ο
δεύτερος είναι μία μεγάλη επιμήκυνση με παράλληλη μείωση επιτοκίων συνάμα με
αρκετές άλλες παρεμβάσεις που μπορούν να γίνουν για να βοηθήσουν ακόμα
περισσότερο τον στόχο.
Στην παρούσα φάση και με βάση τα μακροοικονομικά στοιχεία που έχουμε στην
διάθεση μας ,το ΑΕΠ συνέχισε την μείωση του την χρονιά που τελειώνει ενώ ο
δείκτης εμπιστοσύνης καταναλωτή βρέθηκε να κερδίζει 13% από τα τοπικά του χαμηλά βρισκόμενος ακόμα σε ουδέτερο έδαφος. Ο δείκτης επιχειρηματικής εμπιστοσύνης παρέμεινε σε πολύ υψηλά επίπεδα πέριξ του 91,2. Το εμπορικό ισοζύγιο σημείωσε ελαφρά διορθωτικές τάσεις λόγω της μεγάλης μείωσης εξαγωγών που είχαν πτώση 16% και τις εξαγωγές να μένουν πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα. Το σημαντικό δίδυμο πληθωρισμού και ανεργίας παραμένει το μεγάλο αγκάθι στην σταθεροποίηση του οικονομικού συστήματος δημιουργώντας μεγάλες πιέσεις και στον πληθωρισμό έχοντας κατρακυλήσει στο -1,1%.
Το Ελληνικό χρηματιστήριο -όπως και όλα τα χρηματιστήρια του πλανήτη- λειτουργεί ως προεξοφλητικός μηχανισμών προσδοκιών και ουσιαστικά προεξοφλεί μία πιθανή θετική μελλοντική κατάσταση καθώς πάντα προηγείται χρονικά των δεδομένων της πραγματικής οικονομίας. Έτσι λοιπόν όλα δείχνουν πως στόχος μας είναι η περιοχή του επιπέδου 1400-1500, που ουσιαστικά είναι τόσο το χαμηλό του 2003 αλλά και του 2009, σημείου που ουσιαστικά ξεκίνησε η κρίση, παράλληλα με την καθοδική διάσπαση του επιπέδου. Ουσιαστικά η αγορά σε εκείνα τα επίπεδα απλά θα έχει έρθει σε κάποιες λογικές αποτιμήσεις, σε σχέση με την αρνητική υπερβολή του 2012. Οι αυξημένοι όγκοι αλλά και τα θετικά μέτωπα από πλευράς αρκετών εισηγμένων , συνηγορούν σε ένα «turn around story» του Ελληνικού χρηματιστηρίου. Ο πολύπαθος τραπεζικός κλάδος προς το παρόν, παραμένει εκτός κλίματος και ουσιαστικά κέρδη πιθανότατα να έχει από το 2015. Πλέον περιμένουμε να δούμε αν η αγορά προεξοφλήσει κάτι τέτοιο την χρονιά που έρχεται μιας και είναι πολύ σημαντικό τόσο για την ψυχολογία, αλλά και για τις δυνατότητες της αποπληρωμής του δανείου μας μέσω της διάθεσης τίτλων σε επενδυτές -πιθανότατα ξένους- στο μεγαλύτερο μέρος. Ουσιαστικά ο ΓΔ σε περίπτωση διόρθωσης, πρέπει σε κάθε περίπτωση να κρατήσει την περιοχή των 1000-1050 μονάδων ενώ βραχυπρόθεσμα η περιοχή των 1200-1250 είναι το επίπεδο εκείνο που χρειάζεται κατοχύρωση.
Το 2014 περιμένουμε και πάλι τους ίδιους πρωταγωνιστές σε αποδόσεις και πιθανολογούμε πως μπορεί να υπάρξουν ακόμα κάποιοι λίγοι καινούργιοι τίτλοι πρωταγωνιστές στην μικρομεσαία κεφαλαιοποίηση, που μπορούν να μπουν στο παιχνίδι των αποδόσεων για την χρονιά που έρχεται μιας και έχουν χαμηλές αποτιμήσεις και σημαντικά θετικά μεγέθη. Το μοναδικό “ερωτηματικό-φόβος” είναι μία πτώση (όχι διόρθωση) των ξένων αγορών που σίγουρα θα μπορούσε να επηρεάσει – καθυστερήσει την Ελληνική Κεφαλαιαγορά, μιας και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη. Οι Ελληνικές αρχές πρέπει να ξέρουν πως το χρηματιστήριο είναι από τους σημαντικούς μοχλούς ανάπτυξης μιας οικονομίας και παρέα με τον τραπεζικό κλάδο μπορεί να κάνει την επανεκκίνηση της. Φυσικά η απλότητα των κανόνων μίας οικονομίας, τόσο στο φορολογικό όσο και την σωστή λειτουργία των θεσμών της είναι το άλλο κομμάτι που θα πρέπει να προσεχτεί από το κυβερνητικό επιτελείο μιας και μπορεί να προσελκύσει πολύ πιο εύκολα ξένους επενδυτές που μπορούν
να βοηθήσουν την ανάπτυξή της. Έτσι λοιπόν θα πρέπει να προσεχτούν και να μελετηθούν ιδιαίτερα παρεμβάσεις όπως για παράδειγμα ο πρόσφατος πρόχειρος φόρος υπεραξίας που έγινε αιτία τον Δεκέμβρη να υπάρξει σύγχυση στους εναπομείναντες λιγοστούς Έλληνες επενδυτές.
Έτσι λοιπόν παραμένουμε πολύ αισιόδοξοι και για το 2014 με μεγάλο κομβικό σημείο χρονικά την άνοιξη, μιας και μία λύση στο θέμα βιωσιμότητας του χρέους μπορεί να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη εισροή κεφαλαίων στο σύστημα. Μέχρι τώρα απλά η αγορά προεξοφλεί το ενδεχόμενο και προφανώς αν κάτι τέτοιο υλοποιηθεί τότε πραγματικά μπορούμε να δούμε θαύματα στην Ελληνική χρηματαγορά.
Ας ελπίσουμε η χρονιά που έρχεται, θα θεραπεύσει τις στρεβλώσεις δεκαετιών, τα στερεότυπα του κρατισμού και θα απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις για την υλοποίηση του “turnaround story”. Η ριζική αλλαγή του μοντέλου λειτουργίας της οικονομίας και του κράτους αποτελεί το Α και Ω για την επιτυχία στην υλοποίηση του στόχου.
Ευχόμαστε μία καλή χρονιά σε όλους.
Η.Ζ.
Μια ωραια ετησια Ανασκοπηση .από τον καλο αναλυτη και φιλο Ηλια Ζαχαρακη
_________________
Ο κερδισμένος επενδυτής... Είναι ο ενημερωμένος επενδυτής !!
|
στην πωληση την παταω αν εχεις χρονο καποια στιγμη γραψε μας για τον σωστο χρονο πωλησης, μηπως εννοεις τους στοχους που θετουμε σε μια μετοχη ? ασχετα αν ανεβει κι αλλο το χαρτι?
