Ο ΘΥΜΟΣ

Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα. Επειδή έπρεπε να περιμένει κάμποση ώρα, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει την ώρα της πιο ευχάριστα. Επίσης αγόρασε κι ένα πακέτο μπισκότα. Κάθισε σε μια πολυθρόνα της αίθουσας του αερολιμένα, για να διαβάσει με την ησυχία της.
Καθώς διάβαζε άπλωσε το χέρι της και πήρε ένα μπισκότο, ενώ ένας άνδρας που καθόταν στο διπλανό κάθισμα διαβάζοντας και αυτός ένα περιοδικό άπλωσε το χέρι του και πήρε και αυτός ένα μπισκότο.

Τότε η γυναίκα σκέφτηκε: «Αυτός είναι πολύ μεγάλος γάιδαρος, που παίρνει μπισκότο χωρίς να με ρωτήσει. Θα έπρεπε να τον χτυπήσω γι' αυτό που κάνει. Είμαι έξω φρενών.» Ήταν πολύ πάρα πολύ θυμωμένη τώρα!
Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε αυτή, έπαιρνε και ο άνδρας άλλο ένα. Αυτό την εξαγρίωνε αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή.

Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφτηκε: «Για να δούμε.. Τι θα κάνει αυτός ο καταχραστής τώρα;"
Τότε, ο άνδρας, παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, τρώει το μισό και το άλλο μισό της το δίνει. Η γυναίκα φρίττει από τη συμπεριφορά του άντρα. Είναι έξω φρενών. Σε λίγο ακούγεται η αναγγελία της πτήσης της. Παίρνει το βιβλίο της, τα πράγματά της και ορμάει προς την αίθουσα επιβίβασης για να μην τον βλέπει.
Μέσα στο αεροπλάνο, ψάχνοντας σ την τσάντα της για να βρει τα γυαλιά της, διαπιστώνει με μεγάλη έκπληξη ότι το πακέτο με τα μπισκότα της είναι εκεί, άθικτο και κλειστό! Αισθάνθηκε τρομερά ντροπιασμένη!! Συνειδητοποίησε ότι έκανε μεγάλο λάθος διαπιστώνοντας ότι δεν είχε βγάλει τα δικά της μπισκότα και έτρωγε από αυτά του άντρα.

Τότε συνειδητοποίησε ότι ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μ' αυτήν, χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας, ενώ αυτή ήταν πολύ θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της με εκείνον. Και το άσχημο ήταν ότι δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να επανορθώσει , ούτε να ζητήσει συγγνώμη.



Υπάρχουν 4 πράγματα που δεν μπορούν να ανακτηθούν:



1. Η πέτρα... ... αφού ριχθεί!



2. Η λέξη... ... αφού ειπωθεί!



3. Η ευκαιρία... ... αφού χαθεί!



4. Ο χρόνος... ... αφού περάσει!

ΦΛEBAPHΣ - IOYNHΣ 1848. H “ANOIΞH TΩN ΛAΩN”

Aπό τις αστικές στις εργατικές επαναστάσεις και το Kομμουνιστικό Mανιφέστο

Η φράση «σήμερα πια ζούμε σε ένα παγκόσμιο χωριό» ακούγεται συχνά από αυτούς που λένε ότι ο κόσμος μας είναι τόσο ριζικά διαφορετικός από την εποχή του Μαρξ, ώστε οι ιδέες του να είναι άχρηστες. Κι όμως, 160 χρόνια πριν, όταν ακόμα ο τηλέγραφος ανταγωνίζονταν τη ταχυδρομική άμαξα για τη διάδοση ειδήσεων και πληροφοριών, η επανάσταση αγκάλιασε μέσα σε δυο βδομάδες σχεδόν όλη την Ευρώπη.

Οι επαναστάσεις του 1848 ονομάστηκαν η «Ανοιξη των Λαών». Η γλώσσα τους ήταν η γλώσσα της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης του 1789, της επανάστασης που έφερε την αστική τάξη στο τιμόνι της κοινωνίας. Σε μεγάλο βαθμό οι επαναστάσεις του 1848 ήταν η συνέχειά της. Ομως, αυτό που τις κάνει ξεχωριστές είναι ότι στη διάρκειά τους έκανε την εμφάνισή της η εργατική τάξη προβάλλοντας τα δικά της συμφέροντα και την ιστορική προοπτική της ανατροπής του καπιταλισμού.

Στις 24 Φλεβάρη του 1848, ο βασιλιάς Λουδοβίκος-Φίλιππος της Γαλλίας αποφάσισε να πάει στην εκκλησία. Το τελετουργικό έλεγε ότι τα τάγματα της Εθνοφρουράς που ήταν παραταγμένα, έπρεπε να τον τιμήσουν με ζητωκραυγές. Τίποτα τέτοιο δεν έγινε. Αντίθετα, αυτό που ακολούθησε ήταν μια εξέγερση που γκρέμισε τον βασιλιά. Την εξέγερση την ξεκίνησαν δημοκράτες –κι όχι τόσο δημοκράτες- αστοί και μεσοαστοί. Αλλωστε η Εθνοφρουρά στρατολογούσε τα μέλη της από τις τάξεις των ευκατάστατων.

Είχαν κάθε λόγο να σιχαίνονται τον Λοοδοβίκο-Φίλιππο και την αυλή του. Ηταν ο «βασιλιάς-τραπεζίτης», ο εκπρόσωπος μιας χούφτας κερδοσκόπων. Οι υπόλοιποι αστοί ήταν ριγμένοι, και στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης που είχε ξεσπάσει το προηγούμενο χρόνο, η δυσαρέσκειά τους είχε γίνει οργή.

Ενδοξη Επανάσταση», έτσι ονομάστηκε ο Φλεβάρης. Η Γαλλία έγινε αβασίλευτη δημοκρατία, η ελευθερία του τύπου και της οργάνωσης κατακτήθηκε μονομιάς. Εκατοντάδες πολιτικές λέσχες άρχισαν να λειτουργούν στο Παρίσι. Δεκάδες νέες εφημερίδες εμφανίστηκαν. Οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα της ψήφου, άρχισαν να οργανώνουν δικές τους λέσχες για να το διεκδικήσουν.

Η προσωρινή κυβέρνηση που σχηματίστηκε διακήρυττε ότι αντιπροσωπευε όλο το έθνος. Ο ποιητής Λαμαρτίνος που έγινε υπουργός της δήλωσε ότι είναι η κυβέρνηση που θα «άρει την τρομερή παρεξήγηση ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις». Και για του λόγου το αληθές δυο σοσιαλιστές πήραν υπουργικές θέσεις. Ο ένας ήταν ένας διανοούμενος ο Λε Μπλανκ. Κι ο άλλος ο Αλμπέρ, ένας χειρώνακτας εργάτης.

Ομως, η «τρομερή παρεξήγηση» δεν ξεπεράστηκε. Ο βασικότερος λόγος ήταν ότι οι εργάτες του Παρισιού δεν ένιωθαν παρεξηγημένοι. Ενιωθαν δυνατοί. Είχαν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στα οδοφράγματα του Φλεβάρη. Είχαν, επίσης, τη δική τους «ατζέντα». Το βασικό ζήτημα που τους απασχολούσε ήταν η ανεργία. Η οικονομική κρίση είχε κλείσει πολλά εργαστήρια και εργοστάσια. Οι εργάτες ζητούσαν, οργανωμένα, να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση.

Το μέτρο που πήρε η κυβέρνηση ήταν τα «εθνικά εργαστήρια». Προσλάμβαναν άνεργους για να κάνουν πολύ βαριές δουλειές με χαμηλούς μισθούς. Ομως, ήταν ένα αποκούμπι μπροστά στη πλήρη ένδοια. Επίσης, οι εργάτες των «εργαστηρίων» έκλεγαν οι ίδιοι τους επιστάτες τους.

Τον Απρίλη η κυβέρνηση προκήρυξε εκλογές. Το μεγαλύτερο κόμμα στη Εθνοσυνέλευση έγινε το λεγόμενο «κόμμα της τάξης» το κόμμα των βασιλοφρόνων. Η εκκλησία και οι γαιοκτήμονες έπεισαν τους αγρότες ότι για τα βάσανα που έφερε η οικονομική κρίση φταίει το «κόκκινο Παρίσι» και οι «τεμπέληδες εργάτες» που τρώνε τα λεφτά του δημοσίου.

Η δημοκρατική κυβέρνηση προσαρμόστηκε ανάλογα. Απέλυσε τους δυο σοσιαλιστές υπουργούς. Στις 15 Μάη μια μεγάλη ειρηνική διαδήλωση εργατών κινήθηκε προς το κτίριο της Εθνοσυνέλευσης. Η απάντηση ήταν συλλήψεις δεκάδων εργατικών ηγετών.

Eκρηξη

Τον Φλεβάρη η Εθνοφρουρά είχε μοιράσει δεκάδες χιλιάδες άδεια τουφέκια στα εργατικά προάστια του Παρισιού. Οι σφαίρες φυλάσονταν στις αποθήκες του στρατού. Οταν τον Ιούνη η κυβέρνηση ανακοίνωσε το κλείσιμο των «εθνικών εργαστηρίων» η εργατική τάξη του Παρισιού εξερράγη.

Στις 24 Ιούνη εκατοντάδες οδοφράγματα υψώθηκαν στα εργατικά προάστια στην ανατολική μεριά της πόλης. Και μετά, χιλιάδες εργάτες προσπάθησαν να φτάσουν στο κέντρο. Το σύνθημά τους ήταν «Ψωμί ή σφαίρες». Ομως, δεν ήταν το μοναδικό. Δυο ακόμα συνθήματα έδειχναν τη διαφορά με προηγούμενες επαναστάσεις και εξεγέρσεις στη Γαλλία. Οι εργάτες τον Ιούνη του 1848 πάλευαν για τη «Κοινωνική Δημοκρατία» και για την «Κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

Πενήντα χιλιάδες εργάτες –κι εργάτριες- συμμετείχαν ενεργά στον ξεσηκωμό το 1/4 της εργατικής τάξης της πόλης. Οι σιδηροδρομικοί ξήλωναν τις ράγες για να κάνουν σφαίρες από το μέταλλό τους, το ίδιο έκαναν οι τυπογράφοι με τις τυπογραφικές πλάκες κι οι εργαζόμενοι στα μπαρ και τα καφέ με τα μεταλικά κομμάτια της μπάρας.

Η αστική τάξη σε όλες τις αποχρώσεις της, ένιωσε θανάσιμο τον κίνδυνο. Κινητοποίησε όλες τις ένοπλες δυνάμεις της. Ο στρατηγός Γκαλιφέ, ο χασάπης «κατακτητής της Αλγερίας», εφάρμοσε τις μεθόδους του στο Παρίσι. Τριάντα χιλιάδες τακτικός στρατός, 80.000 Εθνοφρουροί (από τις αστικές συνοικίες) και 25.000 της «κινητής φρουράς» στρατολογημένοι από το «κουρελοπρολεταριάτο» του Παρισιού, έπεσαν πάνω στους εξεγερμένους.

Οι μάχες κράτησαν τρεις μέρες. Περίπου 2.000 εργάτες σκοτώθηκαν και 12.000 πιάστηκαν αιχμάλωτοι, για να καταδικαστούν σε μεγάλες ποινές φυλάκισης ή εξορίας στις αποικίες.

Μαζί με την εργατική τάξη, όμως, τσακίστηκε κι η δημοκρατία. Δυο χρόνια μετά ένας τυχοδιώκτης μακρινός ανηψιός του Ναπολέοντα, ο Λουδοβίκος-Βοναπάρτης θα καταργούσε το κοινοβούλιο και θα ανακηρύσονταν αυτοκράτορας.

Ομως, η κληρονομιά του Ιούνη δεν εξαφανίστηκε. Το 1871 οι εργάτες του Παρισιού θα έκαναν την «έφοδο στον ουρανό» με την Παρισινή Κομμούνα.

«Διαρκής Eπανάσταση»

Οι «Μέρες του Ιούνη» στο Παρίσι ήταν σημείο καμπή για όλες τις επαναστάσεις και τα κινήματα στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Σε κάθε πόλη που έφταναν τα νέα της επανάστασης του Φλεβάρη ξετυλίγονταν τα ίδια γεγονότα. Συγκεντρώσεις, συγκρούσεις με το στρατό, ανατροπή των απολυταρχικών κυβερνήσεων, ή διαβεβαιώσεις από αυτές για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Από το Παρίσι στη Ρηνανία, από κει στο Βερολίνο, τη Βιέννη και πιο πέρα στην Ουγγαρία. Στην Ιταλία (που τότε δεν ήταν ενιαίο κράτος) η Βενετία και το Μιλάνο επαναστάτησαν, αργότερα θα ακολουθούσε κι η Ρώμη.

Το Μάρτη μια συνέλευση 600 αντιπροσώπων ξεκίνησε στη Φραγκφούρτη. Οι αστοί κι οι μεσοαστοί που την αποτελούσαν ειχαν στο πρόγραμμά τους την ενοποίηση της Γερμανίας με ένα Σύνταγμα που θα προέκυπτε από ελεύθερες εκλογές στις οποίες δικαίωμα ψήφου θα είχαν όλοι (οι άνδρες).

Ηταν μια αστική επανάσταση. Ομως, η αστική τάξη ήταν πια πολύ διαφορετική από τους προγόνους της του 1789. Τότε η αστική τάξη της Γαλλίας ήταν επικεφαλής των μαζών και δε δίστασε να χρησιμοποιήσει τις πιο σκληρές, «πληβειακές» επαναστατικές μεθόδους. Το 1848 οι αστοί φοβόντουσαν περισσότερο τους «από κάτω» παρά ήθελαν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με την φεουδαρχική αντίδραση που κρατούσε ακόμα τα ηνία της πολιτικής εξουσίας.

Ο φόβος για το κίνημα των εργατών που άρχισε να αναπτύσσεται και να προβάλει τα δικά του αιτήματα, έσπρωχνε τους αστούς στην αδράνεια και στην αγκαλιά της πρώσικης μοναρχίας. Η Εθνοσυνέλευση της Φραγκφούρτης και η αντίστοιχη του Βερολίνου συζητούσαν ατελείωτα για τις λεπτόμερειες του μελλοντικού Συντάγματος της ενιαίας Γερμανίας και δεν έκαναν τίποτα για να αντιμετωπίσουν τις προετοιμασίες του Πρώσου βασιλιά και των άλλων αντιδραστικών να συντρίψουν την επανάσταση.

Ο Μαρξ κι ο Ενγκελς είχαν πάει στην επαναστατημένη Γερμανία το Μάη του 1848. Στην Κολωνία ο Μαρξ άρχισε να εκδίδει τη «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου». Δεν ήταν ανοιχτά κομμουνιστική εφημερίδα, ανήκε στην άκρα αριστερά του δημοκρατικού κινήματος και κατάγγελνε την υποχωρητικότητα και τους συμβιβασμούς της Φραγκφούρτης. Οσο πιο δεξιά πήγαιναν αυτοί, τόσο πιο αριστερά πήγαιναν όμως οι εργατικές οργανώσεις που είχαν ξεπηδήσει στη Κολωνία και σε πολλές άλλες περιοχές. Ο Μαρξ και ο Ενγκελς απέκτησαν επαφή και άρχισαν να τις επηρεάζουν.

Συμβιβασμός

Ο Ιούνης του 1848 στο Παρίσι τρομοκράτησε τους γερμανούς αστούς. Αρχισαν να αναζητάνε το συμβιβασμό με την πρωσική μοναρχία, να καλούν τα πρωσικά και αυστριακά στρατεύματα να αποκαταστήσουν την «τάξη».

Η επανάσταση θα γνώριζε ακόμα μια αναλαμπή την άνοιξη του 1849. Το Μάη εκείνης της χρονιάς απαγορεύτηκε η «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου». Ο Μαρξ τύπωσε με κόκκινα γράμματα το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας και στο αποχαιρετιστήριο άρθρο του στους Εργάτες της Κολωνίας κατέληγε με τα εξής λόγια: «Η τελευταία μας λέξη παντού και πάντα θα είναι: Απελευθέρωση της εργατικής τάξης».

Για τον Μαρξ και τον Ενγκελς η πάλη για τη δημοκρατία δεν ήταν πάρεργο, περισπασμός από την πάλη για την σοσιαλιστική επανάσταση. Ομως, μέσα από τη πείρα της επανάστασης του 1848-49 στη Γερμανία και στη Γαλλία έβγαλαν το συμπέρασμα ότι η μόνη τάξη που μπορεί να δώσει πραγματικά αυτές τις μάχες είναι η εργατική τάξη, καθώς παλεύει για τα δικά της ταξικά συμφέροντα. Το Mάρτη του 1850 σε μια εισήγησή του στην Ενωση των Κομμουνιστών, ο Μαρξ έβγαζε αυτό το σμπέρασμα:

«Οι εργάτες πρέπει να εξασφαλίσουν οι ίδιοι τη τελική τους νίκη, συνειδητοποιώντας τα ταξικά τους συμφέροντα, καταλαμβάνοντας το γρηγορότερο δυνατόν τη ανεξάρτητη πολιτική θέση τους, χωρίς να παρασύρονται ούτε στιγμή από τις υποκριτικές φράσεις των δημοκρατικών μεσοαστών που μπορεί να τους κάνουν να αμφιβάλλουν για την αναγκαιότητα ενός ανεξάρτητου προλεταριακού κόμματος. Η πολεμική τους ιαχή πρέπει να είναι: Διαρκής Επανάσταση».


Λέανδρος Mπόλαρης


Eνα φάντασμα πλανιέται

Το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» των Μαρξ-Ενγκελς είναι ίσως το πιο πολυδιαβασμένο κείμενο της σύγχρονης ιστορίας. Οι πρώτες γραμμές του «Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα του κομμουνισμού» δεν ήταν φιλολογική υπερβολή. Το Μανιφέστο κυκλοφόρησε το Φλεβάρη του 1848, και η κυκλοφορία συνέπεσε με την επανάσταση στο Παρίσι που πυροδότησε το κύμα των επαναστάσεων στην Ευρώπη.

Ο Μαρξ και ο Ενγκελς ξεκίνησαν να γράφουν το «Μανιφέστο» τον Ιούνη του 1847. Το έκαναν ύστερα από εντολή του συνεδρίου της «Ενωσης των Δικαίων». Ηταν μια μυστική συνωμοτική οργάνωση εργατών με δεσμούς με ανάλογες επαναστατικές ομάδες στη Γαλλία. Ομως, οι ιδέες της ήταν μπερδεμένες. Σε εκείνο το συνέδριο ο Μαρξ κι ο Ενγκελς έδωσαν μια σκληρή μάχη και κέρδισαν. Η οργάνωση μετονομάστηκε σε «Ενωση των Κομμουνιστών» και άλλαξε το κεντρικό της σύνθημα από «όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια» σε «εργάτες όλων των χωρών ενωθείτε».

Το πρώτο πράγμα που κάνουν στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» είναι να ξεμπερδεύουν με την άποψη που βλέπει την ιστορία σαν την περιγραφή των πράξεων ή των ιδεών των «μεγάλων» προσωπικοτήτων. «Η ιστορία όλων των εως τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία της ταξικής πάλης» γράφουν: «Η σύγχρονη αστική κοινωνία που έχει ξεπηδήσει από τα ερείπια της φεουδαρχικής κοινωνίας δεν κατάργησε τις ταξικές αντιθέσεις. Εβαλε μόνο νέες τάξεις, νέες συνθήκες καταπίεσης, νέες μορφές αγώνα στη θέση των παλιών».

Σύστημα

Ο καπιταλισμός είναι ένα πολύ διαφορετικό σύστημα από τις προηγούμενες εκμεταλλευτικές κοινωνίες. Η αστική τάξη στο κυνήγι του κέρδους και της συσσώρευσης «δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συνεχή επαναστατικοποίηση των εργαλείων της παραγωγής και κατά συνέπεια των σχέσεων παραγωγής και κατά συνέπεια των σχέσεων παραγωγής κι όλων των κοινωνικών σχέσεων». Η «ακόρεστη δίψα για απόσπαση υπερεργασίας» των καπιταλιστών δεν είναι ζήτημα πλεονεξίας είναι νόμος ζωής και θανάτου για το σύστημα στο σύνολό του.

Ο καπιταλισμός έχει δημιουργήσει για πρώτη φορά τις συνθήκες για μια κοινωνία αφθονίας, για την ικανοποίηση όλων των ανθρώπινων αναγκών. Αυτό είναι το δεύτερο σημείο που επισημαίνουν ο Μαρξ κι ο Ενγκελς. Ο τρόπος, όμως, που είναι οργανωμένη η κοινωνία στον καπιταλισμό εμποδίζει αυτή την προοπτική να πραγματοποιηθεί. Οικονομικές κρίσεις, καταστροφές και σπατάλη, συσσώρευση του πλούτου στη κορυφή και της φτώχειας στη βάση της κοινωνίας, αυτό είναι ο καπιταλισμός. Και σήμερα 160 χρόνια μετά, η ανάλυσή τους επιβεβαιώνεται πανηγυρικά.

Στην εποχή του Μαρξ και του Ενγκελς υπήρχαν πολλοί που εντόπιζαν τις αδικίες του συστήματος. Κάποιοι όπως οι «ουτοπικοί σοσιαλιστές» διατύπωναν σχέδια για μια μελλοντική ορθολογική οργάνωση της κοινωνίας. Το «Μανιφέστο» κριτικάρει αυτές τις απόψεις, όπως και τις απόψεις των διάφορων «καθέδρας» και «αντιδραστικών σοσιαλισμών» που αναζητούσαν τους σωτήρες στη παλιά, φεουδαρχική τάξη πραγμάτων.

Για τον Μαρξ και τον Ενγκελς το κλειδί για την απαλλαγή της κοινωνίας το κρατάει η εργατική τάξη. «Από όλες τις τάξεις που αντιτίθενται σήμερα στην αστική τάξη μόνο το προλεταριάτο είναι πραγματικά επαναστατική τάξη. Οι υπόλοιπες φθείρονται και εξαφανίζονται από τη μεγάλη βιομηχανία, το προλεταριάτο είναι το αναγκαίο της προϊόν» γράφουν. Οχι επειδή έτσι ήθελαν να είναι, αλλά επειδή «Ο ουσιαστικός όρος ύπαρξης και κυριαρχίας της αστικής τάξης είναι ο σχηματισμός κι η αύξηση του κεφαλαίου. Ο όρος ύπαρξης του κεφαλαίου είναι η μισθωτή εργασία...Επομένως, η αστική τάξη παράγει πρωτ’ απ’ όλα τους ίδιους της τους νεκροθάφτες».

Το Μανιφέστο υποστηρίζει ότι οι επαναστάτες δεν είναι «σωτήρες» της εργατικής τάξης που τη δασκαλεύουν κουνώντας επιτιμητικά το δάχτυλό τους. Οι ιδέες που διατυπώνει για τη σχέση ανάμεσα στους επαναστάτες και το κίνημα («εργατικά κόμματα» σύμφωνα με τη φρασεολογία της εποχής) είναι πολύτιμη σήμερα.

«Οι κομμουνιστές δεν έχουν συμφέροντα διαφορετικά από τα συμφέροντα του προλεταριάτου σαν σύνολο. Δεν διακηρύσσουν σεχταριστικές αρχές σύμφωνα με τις οποίες θέλουν να διαμορφώσουν το προλεταριακό κίνημα. ...Ξεχωρίζουν από τα άλλα προλεταριακά κόμματα από τη μια μεριά επειδή στους διάφορους εθνικούς αγώνες των προλετάριων προβάλλουν και προωθούν τα κοινά και ανεξάρτητα από εθνικότητα συμφέροντα του προλεταριάτου ως σύνολο, και από την άλλη επειδή στα διάφορα στάδια εξέλιξης του αγώνα ανάμεσα στο προλεταριάτο και την αστική τάξη αντιπροσωπεύουν πάντα τα συμφέροντα του κινήματος στο σύνολό του.
Οι κομμουνιστές είναι λοιπόν στην πράξη το πιο αποφασιστικό τμήμα των εργατικών κομμάτων όλων των χωρών το τμήμα που τα προωθεί πάντα όλο και πιο μπροστά.»

Ο πλούτος των ιδεών του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» δεν χωράει σε λίγες λέξεις.
Ομως διατηρεί όλη την επικαιρότητά του σήμερα, παρά τις αλλαγές που έχει γνωρίσει το σύστημα από την εποχή του.
Εξακολουθεί να είναι ένα πολύτιμο εφόδιο όχι μόνο για το βάθος της ανάλυσής του αλλά και γιατί, όπως είχε γράψει ο Μαρξ σε ένα προηγούμενο κείμενό του
«Οι φιλόσοφοι ερμηνεύουν τον κόσμο με διάφορους τρόπους, το ζήτημα όμως, είναι να τον αλλάξουμε».

ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ

ΘΑ ΚΑΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

ΝΑ ΑΥΞΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΟΜΟΛΟΓΩΝ


Η ΜΕΡΚΕΛ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΣΤΕΡΙΑΣ


ΤΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΣΠΑΕΙ

Η γωνια προσπτωσεως απο το 1503,91

ισουται με την γωνια ανακλασεως απο το 1473,99

σχηματιζοντας το αρχαιγονο

σημα της μητρας


μηπως εχουμε

γεννητουρια ?


2/12/2010 14:36
xristos 666

Φυσικό αέριο νότια της Κρήτης

Ο ερευνητής αποκάλυψε ότι στην περιοχή κρύβεται ενεργειακός πλούτος σαν μια μεγάλη Αλάσκα που μπορεί να κάνει ζάπλουτη τη χώρα μας και να ισχυροποιήσει οικονομικά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση «E» 29/11



Μια μεγάλη «Αλάσκα» σε ενεργειακό πλούτο κρύβει η θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, που μπορεί όχι μόνο να βγάλει από την κρίση και τα «δόντια» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τη χώρα μας, αλλά και να την κάνει «ζάπλουτη», ισχυροποιώντας ταυτόχρονα οικονομικά και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Αυτό αποκάλυψε μιλώντας σε δημόσια εκδήλωση στην Ιεράπετρα της Κρήτης, παρουσία τοπικών φορέων, σπουδαστών και πλήθους κόσμου,
ο ιδρυτής του τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων
του Πολυτεχνείου Κρήτης και

ομότιμος καθηγητής -σύμβουλος της καναδικής κυβέρνησης- κ. Αντώνης Φώσκολος.

Ο Ελληνας ερευνητής, επικαλούμενος βάσιμα επιστημονικά στοιχεία αμερικανικών, νορβηγικών και γαλλικών γεωφυσικών υπηρεσιών, τόνισε ότι οι ελληνικές θάλασσες στο Αιγαίο, στο Ιόνιο και στη νότια Κρήτη κρύβουν μεγάλους θησαυρούς και πως είναι καιρός η Ελλάδα με τη στήριξη της Ευρώπης να κοιτάξει το μέλλον της υπερβαίνοντας τα όποια εμπόδια συμφερόντων ή σκοπιμοτήτων.


«Θετικό σημάδι»
Ωστόσο, ο κ. Φώσκολος έκρινε ως «θετικό σημάδι» τη δήλωση-απάντηση στον Γιώργο Καρατζαφέρη του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, την Παρασκευή στη Βουλή, για την πρόθεση της κυβέρνησης «οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών με τις γειτονικές χώρες», αλλά και την επικαιροποίηση του παλιού νόμου για αξιοποίηση των πόρων.

Στην ομιλία του κ. Φώσκολου, αίσθηση προκάλεσαν τα στοιχεία που παρέθεσε σύμφωνα με τα οποία: στη θαλάσσια περιοχή νότια της Ιεράπετρας Λασιθίου, στη λεγόμενη «Λεκάνη του Ηροδότου», υπάρχουν αναξιοποίητα τρία τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα κοιτασμάτων φυσικού αερίου, όπως και η αναφορά του για την ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων ανοιχτά του κόλπου της Μεσσαράς στον νομό Ηρακλείου αλλά και νοτίως της Γαύδου.

«Τα τρία τρισεκατομμύρια αντιστοιχούν σε ισοδύναμο πετρέλαιο γύρω στα 19 δισεκατομμύρια βαρέλια, ισοδυναμούν δηλαδή με μια Αλάσκα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ελληνας ερευνητής, εκτιμώντας παράλληλα ότι «η Ελλάδα, μόνο από την Κρήτη, χωρίς να διαθέσει ούτε ένα ευρώ μπορεί να έχει έσοδα 279 δισεκατομμύρια δολάρια αναθέτοντας την εκμετάλλευση φυσικού αερίου και πετρελαίου σε ξένες εταιρείες και λαμβάνοντας μερίδιο 20% των ακαθάριστων εσόδων».

Επίσης, ανέφερε ότι με τον σχεδιασμό και την αξιοποίηση των καταστημάτων στις νότιες περιοχές της Κρήτης θα ανοίξουν χιλιάδες θέσεις εργασίας.

«Εχουμε τόσο μεγάλα ενεργειακά αποθέματα και θα είναι η γεωπολιτική μας δύναμη να τα βγάλουμε με αγωγό στην Ευρώπη. Η Ελλάδα με την Κύπρο και το Ισραήλ μπορούν να καταστούν εξαγωγικές χώρες με δυναμικότητα όπως η Ρωσία», τόνισε ο κ. Φώσκολος.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΟΚΟΛΑΚΗΣ

όταν είδα αυτή τη φτωχή γυναίκα να περιφέρεται στους δρόμους της Μαδρίτης, δεν άντεξα.

Η φωτογραφία που σας στέλνω τη δείχνει με τα ρούχα σκισμένα και με πλαστικές σακούλες στο χέρι,

πράγμα το οποίο αποδεικνύει ότι προφανώς η φτώχεια υπάρχει ανά τον κόσμο.

Σας παρακαλώ πολύ, μη δείξετε αδιαφορία, αλλά στείλτε τη σε όλους

και ίσως υπάρξει πιθανότητα να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία μας


για την αδικία που βλέπουμε σε όλον τον κόσμο και, ακόμη περισσότερο, στον πολιτισμένο.

Ευχαριστώ όλους σας εκ των προτέρων!






















.

Μεσημέρι,
Κολωνάκι,
καφέ στην πλατεία.
Είναι αποκλεισμένο περιμετρικά, μπράβοι σε σχήμα Π, περαστικοί κοιτάζουν περίεργοι το θέαμα.
Στη μέση αυτός, μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, όρθιος μιλάει στο κινητό. Πίσω του άλλος μπράβος, κρατάει στα χέρια ευλαβικά το πούρο.
Γυρνάει, τραβάει μια ρουφηξιά, συνεχίζει, ο κολαούζος το κρατάει, περιμένει την επόμενη ρουφηξιά. Μπράβος πούρου, επαγγέλματα του μέλλοντος.
Φθινοπωρινό μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, η δημόσια επίδειξη της αήττητης ηλιθιότητας.
Είναι πλούσιος.
Έχει πολλά λεφτά, από πού, απροσδιόριστο.
Οι πλούσιοι αυτής της χώρας δεν κάνουν, έχουν.
Κάτι γενικώς, καράβια, προμήθειες, λαθρεμπόριο πετρελαίου, πλαστά τιμολόγια, ποδοσφαιρικές ομάδες-πλυντήρια, αγοραπωλησίες παικτών, εικονικά συμβόλαια, πουλάει φάρμακα στα νοσοκομεία στην τριπλάσια τιμή, εισαγωγή από την Κύπρο, εκμεταλλεύεται εμπορικά ακίνητα της εκκλησίας, καταπατάει δημόσιες εκτάσεις, χτίζει στη Μύκονο συγκρότημα κατοικιών με συνέταιρο γνωστό πολιτικό, αλλαγές συντελεστή δόμησης μόνο για την περίπτωσή του, έχει αναλάβει τη διαφημιστική καμπάνια υπουργείων, διαχειρίζεται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, πουλάει τηλεοπτικά κανάλια που του χαρίζει το κράτος, αύξηση κεφαλαίου, τραπεζική εγγύηση, δάνεια, offshore εταιρείες, κωδικοί, μπράβοι. Πούρα. Χοντρός σβέρκος.
Οι περαστικοί απολαμβάνουν το θέαμα. Κουνάνε το κεφάλι ειρωνικά.
Το θέμα είναι τα λεφτά, αυτό μου είπε κι ο μπαμπάς.
Μια χώρα που δεν παράγει τίποτα και έχει τόσους πολλούς πλούσιους.
Δεν δημιουργούν αλλά έχουν διασυνδέσεις.
Σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις.
Βιτρίνες. Ταμίες. Μεταφορά χρήματος, όχι δημιουργία πλούτου.
Δεν βγάζουν χρήματα, υπεξαιρούν.
Οι πλούσιοι ξέρουν πολύ καλά από πού προέρχονται τα χρήματά τους.
Τα αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι ως προϊόν εγκλήματος.
Τα τρώνε γρήγορα και επιδεικτικά. Όπως οι γκάνγκστερ.
Σε ολόκληρο τον κόσμο μόνο δύο άρχουσες τάξεις έχουν υιοθετήσει ως τρόπο ζωής το lifestyle της κολομβιάνικης μαφίας.
Οι Ρώσοι ολιγάρχες και οι Έλληνες πλούσιοι.
Θηριώδη τζιπ στα στενά δρομάκια, παρκαρισμένες πόρσε στα κλαμπ, αστυνομική προστασία, γουόκι τόκι, μπράβοι, ημίγυμνες ξανθιές, χοντροί σβέρκοι.
ΚΔΟΑ.
Κτηνώδης δύναμη ογκώδης άγνοια.
Στον υπόλοιπο κόσμο οι πραγματικοί πλούσιοι μοιάζουν με φοιτητές στα Εξάρχεια.
Σνίκερς, φούτερ και κουκούλες.
Ανακάλυψαν ένα τσιπάκι, έστησαν τη Microsoft, την Apple, έφτιαξαν ένα πρόγραμμα, φαντάστηκαν μια κοινότητα, το FaceBook, βάζουν την εταιρεία τους στο χρηματιστήριο έναντι 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων φορώντας τζιν, στο υπόγειο γκαράζ παίζουν ακόμα Nirvana με τις φοιτητικές τους κιθάρες.
Εδώ δεν υπάρχουν κιθάρες.
Ούτε πανεπιστήμια.
Ελληνικός ληστρικός μικροκαπιταλισμός, κλοπιμαία.
Ξαπλώστρες 3.000 ευρώ στην παραλία, ο ένας δίπλα στον άλλον..
Πάνω στον άλλον. Όλοι μαζί.
Δεν θέλουν να κρυφτούν, θέλουν να φανούν.
Ποιος έχει το πιο μεγάλο, σπίτι, το πιο μεγάλο, κότερο.
Αγωνιούν για μια φωτογραφία τους σε φτηνές κίτρινες φυλλάδες που λερώνεσαι άμα τις ξεφυλλίσεις.
Αγοράζουν παρέα, δημοσιότητα, σεξ, σταρ, μις, θεές, απόλυτες, υπέρλαμπρες, δίμετρες.
Ξανθιές με μαύρη ρίζα.
Από τη μαζική παραγωγή των καλλιστείων.
Μια δυο γυμνές φωτογραφίες και μετά στον αγώνα.
Στο ανελέητο κυνήγι στη σκληρή ζούγκλα της ζωής.
Η ανεργία στις νεαρές γυναίκες μέχρι τα 30 φτάνει στο 40%.
Πιράνχας, κόβουν βόλτες από φωτογράφιση σε κότερα, από πασαρέλα σε επισκέψεις κατ' οίκον.
Το ίδιο παμπάλαιο συγκινητικό όνειρο.
Μια μέρα ο πελάτης θα ερωτευτεί και θα την κάνει κυρία.
Ένας γάμος, τώρα πριν να 'ναι αργά, τα χρόνια περνάνε γρήγορα, νέο εμπόρευμα βγαίνει στην αγορά κάθε σεζόν.
Τα πούρα διαλέγουν. Επιλέγουν την επόμενη trophy wife.
Επιλέγουν και επιλέγονται.
Ε9 κυκλοφορούν σε φωτοτυπίες, αγοραπωλησίες, ντιλ κλείνονται..
Τα κοσμικά περιοδικά γράφουν για πανέμορφα μοντέλα που φωτογραφίζονται σε ακριβά μαγαζιά με νεαρούς ζεν πρεμιέ της αθηναϊκής νύχτας.
Εννοούν escort συναντάνε γιους πλουσίων με την ελπίδα να «κατακτηθούν».
Νέες ιδιότητεςτης κοσμικής ζωής. Κληρονόμοι.
Γιοι εισηγμένων. Πολύφερνοι γαμπροί με πολλές κατακτήσεις.
Οι βίζιτες της πρώτης σελίδας.
Ο πλανήτης μπαίνει στον τρίτο χρόνο της οικονομικής κρίσης. Ο δύσκολος χειμώνας.
Οι ελληνικές πολιτικές εφημερίδες, αυτιστικές πάντα, στο πιο βαθύ τούνελ της κρίσης, εισάγουν στην ύλη τους κοσμικά ένθετα.
Χρώματα πολύχρωμα, γυαλιστερές φωτογραφίες.
Δες το 16χρονο ζάπλουτο ξέκωλο πώς διασκεδάζει στα μπουζούκια.
Ζηλεύεις;
Δες το νεαρό πάμπλουτο κληρονόμο αγκαλιά με τη θεά, την προκλητική miss young.
Θα κάνουν προγαμιαίο συμβόλαιο;
Η Ελένη ρίχνει με νάζι το τιραντάκι να φανεί η ρόγα, πέφτει η τηλεθέαση.
5.000 άτομα στο γάμο, τραγούδησε ο Ρέμος, εσύ δεν ήσουν εκεί;
Εσένα ο μπαμπάς σου δεν έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου;
Η μαμά σου δεν ήταν συμβολαιογράφος στα μεγάλα ντιλ ακίνητης περιουσίας;
Δεν ξέρεις ούτε ένα γενικό γραμματέα υπουργείου, έναν ταμία κόμματος έστω; Τι άτυχος που ήσουν.
Όλα διορθώνονται όμως, άρχισε τώρα, κάνε κοιλιακούς, κάνε προσθετικές στήθους, κάνε κάτι.
Αν δεν είσαι αγοραστής, γίνε τουλάχιστον εμπόρευμα.
Η Ελλάδα, αδιόριστη πτυχιούχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στο κρεβάτι για μια μονιμοποίηση στο δημόσιο, υπέρβαρη πηδάει απ? το μπαλκόνι.
Γυρνάει το ρολόι μια ώρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακής, ετοιμάζεται για τον πιο βαρύ χειμώνα.
Μπερδεμένη, πεινασμένη, εν πλήρει συγχύσει, δηλώνει αθώα.
Ήταν ωραίο το έργο, εύκολο, χωρίς κόπο, θεαματικό σαν μεταμεσονύχτια κολομβιάνικη σαπουνόπερα του Άλφα με βαρόνους κοκαΐνης, μπράβους και μικρά κοριτσάκια που πάνε στον πλαστικό χειρούργο με παιδιάστικη αφέλεια για να πιάσουν την καλή, να τις διαλέξει ο αρχηγός της συμμορίας.
Κρατάει 45 λεπτά.
Μετά ακολουθεί τελεμάρκετινγκ.
Κατσαρόλες, στρώματα και όργανα γυμναστικής, 29,99 ευρώ σε 6 δόσεις.
Συμπληρώνω:
Πού είναι η άλλη Έλλάδα;
Η Ελλάδα του 5%. Η Ελλάδα της γνώσης, της επιστήμης και της έρευνας.
Η Ελλάδα της τέχνης, του πολιτισμού και του πνεύματος.
Η Ελλάδα του (αντοπάριστου (βλέπετε χρειαζόμαστε επεξηγήσεις γιατί κινδυνεύουμε να παρεξηγηθούμε!!!)) αθλητισμού, της ευγενούς αμίλλης και του θαυμασμού του καλού καγαθού.
Η Ελλάδα της δουλειάς, της προκοπής και της εξέλιξης.
Η Ελλάδα του μέτρου. της μετριοφροσύνης και της σύνεσης.
Κι όμως υπάρχει η Ελλάδα αυτή, υπάρχει, αναπνέει και λειτουργεί.
Μόνο που είναι χαμένη στο υπόλοιπο 95% όπως περιγράφεται στο παραπάνω κείμενο.
Αυτό το 95% χρεωκόπησε την Ελλάδα.
Η διάσωσή της είναι το 5%.
Ανακαλύψτε το, αποκαλύψτε το, διαδόστε το, ενισχύστε το, συμπληρώστε το....
Ίσως τότε φανεί η αρχή της ελπίδας............................

Επεκτείνει τις αγορές ομολόγων11:51
Ανοικτό ενδεχόμενο αύξησης του πακέτου των 600 δισ. δολαρίων αφήνει η Fed

Ανοικτό ενδεχόμενο αύξησης του προγράμματος αγοράς κρατικών ομολόγων, ύψους 600 δισ. δολαρίνω, που ενέκρινε το Νοέμβριο, αφήνει ο πρόεδρος της Fed, Μπεν Μπερνάνκι, καθώς η ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας γίνεται με τρόπο που δεν φαίνεται διατηρήσιμη και η ανεργία διατηρείται σε υψηλά επίπεδα.


Σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο CBS, ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ ανέφερε ότι είναι εξαιρετικά πιθανό να διοχετεύσει η Fed στο χρηματοοικονομικό σύστημα περισσότερη βοήθεια από τα 600 δισ. που προβλέπεται να διαθέσει στο διάστημα μέχρι τον -Ιούνιο του 2011.

«Αυτό θα εξαρτηθεί από την αποτελεσματικότητα του προγράμματος. Θα εξαρτηθεί από τον πληθωρισμό. Και τέλος, θα εξαρτηθεί από το πώς θα διαμορφωθεί η οικονομία», τόνισε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η συνέντευξη του Μπ.Μπερνάνκι είχε βιντεοσκοπηθεί την Τρίτη, πριν την ανακοίνωση των μηνιαίων στατιστικών στοιχείων για την ανεργία στις ΗΠΑ, που έδειξαν άνοδο του σχετικού δείκτη στο 9,8% το Νοέμβριο.

Ο Μπ.Μπερνάνκι εξέφρασε την ανησυχία του για τις δυσκολίες στην απασχόληση.

«Η ανεργία βρίσκεται στα ίδια επίπεδο που ήταν στα μέσα του 2009 οπόταν η οικονομία είχε αρχίσει να ανακτά την ανάπτυξή της. Συνεπώς, το θέμα αυτό προκαλεί μεγάλη ανησυχία. Και όπως φαίνεται με τους παρόντες ρυθμούς, θα απαιτηθούν πολλά χρόνια έως ότου ο δείκτης της ανεργίας επιστρέψει σε κανονικότερα επίπεδα», εκτίμησε.



Newsroom ΔΟΛ

Η Γερμανία αντιμετωπίζει αύξηση του κόστους δανεισμού της
Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 6 Δεκεμβρίου 2010, 12:36



Η κρίση χρέους στην Ευρώπη προκαλεί αύξηση στο κόστος δανεισμού της Γερμανίας, σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου ειδήσεων Bloomberg.

Το επιτόκιο του γερμανικού ομολόγου αναφοράς, με κουπόνι 2,5% και λήξη τον Ιανουάριο του 2021, διαμορφώθηκε σήμερα το πρωί στο 2,85% και είναι λίγο μόνο χαμηλότερο από την απόδοση του αντίστοιχου αμερικανικού ομολόγου, η οποία διαμορφώθηκε στο 2,95%.

Και αυτό, παρά το γεγονός ότι οι οικονομικές επιδόσεις της Γερμανίας είναι πολύ καλύτερες από εκείνες των Ηνωμένων Πολιτειών, τόσο σε όρους ανάπτυξης - 3,5% έναντι 2,7% αντίστοιχα - όσο και σε όρους δημοσιονομικού ελλείμματος - 3,75% του Α.Ε.Π. έναντι 9% του Α.Ε.Π., αντίστοιχα.

Η εξήγηση, σύμφωνα με το Bloomberg, είναι ότι οι επενδυτές θεωρούν ότι η Γερμανία θα αναλάβει τελικά μεγαλύτερο βάρος για να στηρίξει την Οικονομική και Νομισματική Ένωση, καθώς οι ηγέτες της Ε.Ε. δεν δείχνουν στους επενδυτές ότι έχουν ένα σχέδιο που μπορεί να επιτύχει να «θεραπεύσει» τις οικονομίες της ΟΝΕ με τα μεγαλύτερα χρέη.

Η εκτίμηση αναλυτών και οικονομολόγων, τους οποίους ρώτησε το πρακτορείο, είναι ότι το επιτόκιο των γερμανικών ομολόγων θα υπερβεί το επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων το επόμενο τρίμηνο και θα συνεχίσει να είναι υψηλότερο για όλο το 2011.

ΑΜΑ ΔΕΝ ΔΙΩΞΕΤΕ ΤΗΝ ΚΟΥΜΟΥΝΑ

ΔΕΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΤΑ SPREAD