Καλησπερα.

Για δωστε λιγη βαση στο παρακατω..... Καταλαβα καλα




Ο ΟΔΔΗΧ και η «επιχείρηση» επαναγορά χρέους

Πρώτη Δημοσίευση: Δευτέρα, 09. 05. 2011 - 18:27



Oι κινήσεις

Για την ιστορία, θα πρέπει να σημειωθεί ότι την όλη επιχείρηση είχε αναλάβει να συντονίσει ο υφυπουργός Oικονομικών, κ. Φίλιππος Σαχινίδης, στο γραφείο του οποίου έλαβαν χώρα και όλες οι απαραίτητες συνεννοήσεις και έγινε ο σχετικός σχεδιασμός. Tην αποστολή έφερε σε πέρας ο κ. Πέτρος Xριστοδούλου, επικεφαλής του OΔΔHX, ο οποίος, τελικά, αποδεικνύεται ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, κατά την πιο κρίσιμη συγκυρία.

H βαθειά γνώση των όρων, που παίζεται το παιχνίδι με τις αγορές, δείχνει να αποτελεί ένα εξαιρετικό εργαλείο στα χέρια της πολιτικής ηγεσίας του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, η οποία αποφάσισε να το αξιοποιήσει καταλλήλως. Kαι κάπως έτσι, όπως αποκάλυψε εδώ και τέσσερις εβδομάδες η «DEAL», αποφασίσθηκε να ανατεθεί στον OΔΔHX η διαχείριση και των αποθεματικών του Δημοσίου. Ως γνωστόν, σε αυτή την απόφαση αντέδρασε σθεναρά η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΠAΣOK, αλλά στην πραγματικότητα το ρίσκο, το οποίο αναλαμβάνεται με αυτή την κίνηση είναι σχεδόν μηδενικό.

O Oργανισμός, στην πράξη, αυτό το οποίο θα κάνει θα είναι να τοποθετηθεί συντηρητικά σε τίτλους, επιχειρώντας μέσα από το trading να βγάλει κάποια περιορισμένα κέρδη για λογαριασμό του ελληνικού Δημοσίου.

H σχετική εμπειρία υπάρχει, το αποτέλεσμα είναι περίπου προδιαγεγραμμένο, όποτε στην κατάσταση που βρίσκεται η ελληνική οικονομία σήμερα, όταν και το κάθε ευρώ έχει την αξία του, κρίθηκε σκόπιμο να αξιοποιηθεί η ευκαιρία.



Mε την ίδια λογική, έγινε και η κίνηση που περιγράφηκε παραπάνω, της επαναγοράς του χρέους, που είχε το διπλό όφελος, το οποίο αναφέρθηκε. Aξίζει να σημειωθεί τέλος πως και στη μία και στην άλλη περίπτωση οι πρωτοβουλίες αναλήφθηκαν κατόπιν προηγούμενης συνεννόησης με την τρόικα.



Mάλιστα, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι σχετικές συζητήσεις έγιναν στο γραφείο του υφυπουργού Oικονομικών και βεβαίως έγινε προσπάθεια να κρατηθούν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, για ευνόητους λόγους. O στόχος εν τέλει επετεύχθη, κι όλα δείχνουν ότι το εγχείρημα θα επαναληφθεί αμέσως μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Σε τι θα συνίστανται αυτές οι τελευταίες; Στη δημιουργία ενός ανάλογου αποθεματικού, των 2,5 δις ευρώ, που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον ίδιο σκοπό: την επαναγορά μικρότερου ή μεγαλύτερου μέρους του χρέους...


http://www.dealnews.gr/component/k2/ite ... F%85%CF%82


Για ριχτε μια ματια σε ολο το αρθρο....

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΔευτέρα, 9 Μαΐου 2011 - 13:33
"Βόμβα" Λοβέρδου: Θέτω εαυτόν στη διάθεση του πρωθυπουργού


"Ρουκέτα" εξαπέλυσε πριν από λίγο ο υπουργός Υγείας Γιώργος Λοβέρδος σε συνάντηση που είχε με δημοσιογράφους που καλύπτουν το ρεπορτάζ του υπουργείου του.

Κατ’ αρχάς ζήτησε το εθνικό σχέδιο να ψηφιστεί με την αυξημένη πλειοψηφία των 180 ψήφων από τη Βουλή και το όποιο επικαιροποιημένο μνημόνιο να εγκριθεί από το σύνολο του υπουργικού συμβουλίου και όχι μόνο από τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπουργός το «σχετικό σχέδιο νόμου πρέπει να ψηφιστεί μέσα από δημιουργική κοινοβουλευτική διαδικασία, όπου θα κατατεθούν στους βουλευτές όλα τα στοιχεία που αφορούν την οικονομική κατάσταση της χώρας και που για την ψήφισή του, όμως, θα πρέπει να ζητήσουμε αυξημένη πλειοψηφία». Επιπλέον, πρόσθεσε: «Τα 3/5 ή τα 2/3 της Βουλής μπορούν να αποτελέσουν όχι βέβαια τη συνταγματική (τέτοιο ζήτημα δεν τίθεται) αλλά τη διευρυμένη πολιτική νομιμοποίηση του σχεδίου νόμου».

Χωρίς να ερωτηθεί από δημοσιογράφους συμπλήρωσε: «Ό, τι είναι να κάνουμε, ας το κάνουμε λοιπόν σήμερα, τώρα. Στη λογική αυτής της στρατηγικής είμαι στρατιώτης από την πρώτη στιγμή. Και δίνω και θα δίνω όσες δυνάμεις διαθέτω. Σε νεφελώδεις και αντιφατικές πολιτικές πάντως, δεν νομίζω πως έχω θέση. Σε κάθε περίπτωση είμαι στη διάθεση του Πρωθυπουργού.».

Επίσης, ο υπουργός Υγείας δήλωσε ότι πρέπει να καλυφθούν τα ελλείμματα που εμφανίζονται ήδη στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2011 ακόμη και με οριζόντιες πολιτικές, χωρίς ωστόσο να θιγούν οι χαμηλόμισθοι και συνταξιούχοι. «Αλλά περάν αυτών, δεν θα πρέπει να εξαιρεθεί κανείς» είπε ο κ. Λοβέρδος υπογραμμίζοντας ότι έχει ήδη εισηγηθεί στο υπουργικό Συμβούλιο της 15ης Απριλίου, πως οι προσλήψεις στο Δημόσιο από 1 προς 5 πρέπει να γίνουν 0 προς 5.


Σε ερώτηση αν όλα αυτά σημαίνουν ότι παραιτείται από την κυβέρνηση, ο υπουργός Υγείας απάντησε «δεν είπα κάτι τέτοιο» και αποχώρησε βιαστικά από την αίθουσα συσκέψεων του υπουργείου υγείας.

Υπενθυμίζεται ότι πριν από δυο μήνες είχε ζητήσει δημοσίως από τον Γιώργο Παπανδρέου να πει στο λαό την αλήθεια για την κατάσταση της οικονομίας. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες σε αυτή την αλήθεια που δεν έχει ειπωθεί αναφέρεται με την φράση «νεφελώδεις και αντιφατικές πολιτικές».

Μαρίνα Μάνη



Πηγή:www.capital.gr


ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΟΪΚΑΝΟΥΣ

Financial Times: Η κρίση χρέους είναι κόλπο πυραμίδας


Κυριακή, Μάϊος 08, 2011 Λόγιος Ἑρμῆς 0 Σχόλια




Ένας από τους πυλώνες πάνω στους οποίους χτίσθηκε το ευρώ, ήταν και η αρχή της «μη διάσωσης». Όταν όμως η κρίση εθνικών χρεών χτύπησε την ευρωζώνη, αυτή η αρχή εγκαταλείφθηκε. Και επειδή η Ελλάδα, η Ιρλανδία, και η Πορτογαλία δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τα αβάσταχτα χρέη τους, δημιουργήθηκε ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός οικονομικής βοήθειας.

Η βοήθεια δόθηκε με αντάλλαγμα την υποχρέωση των κρατών να εφαρμόσουν αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα, ώστε τα νέα και υψηλότερα πλέον χρέη τους να είναι διαχειρίσιμα στο μέλλον.

Όμως το μοντέλο που εφαρμόσθηκε, με σκοπό την επίλυση της κρίσης χρέους, ανεβάζει τα επίπεδα των χρεών. Ένα παράδειγμα είναι αυτό της Πορτογαλίας, που πήρε δάνειο ύψους €78 δισ. Αυτό το ποσό αντιστοιχεί στο 47% του ΑΕΠ της χώρας για το 2010, αυξάνοντας έτσι το δημόσιο χρέος της στο 120% του ΑΕΠ.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί, ότι ο μηχανισμός αυτός βοηθά τις χώρες, αφού αν και σκληρές, οι συνθήκες αποπληρωμής είναι κατά πολύ πιο εύπεπτες από τις αντίστοιχες της εξυπηρέτησης του αρχικού χρέους. Όμως, τα εθνικά χρέη των χωρών θα αυξηθούν ως ποσοστό επί των ΑΕΠ τους.

Τα χρέη της Ισπανίας, Ελλάδας, Ιρλανδίας, και Πορτογαλίας, αναμένεται να είναι υψηλότερα μέχρι το τέλος του 2012, από ότι ήταν στις αρχές της κρίσης.




Μήπως όμως αυτή η συσσώρευση χρεών αποτελεί προπομπό πτωχεύσεων; Ίσως, αλλά όχι απαραίτητα. Μια άμεση χρεοκοπία θα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία κραδασμών στις αγορές, εξαιτίας της μεγάλης έκθεσης των ευρωπαϊκών τραπεζών στο χρέος των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Επομένως, οι κυβερνήσεις βολεύονται αναβάλλοντας την ημέρα του λογαριασμού, και συνεχίζουν να πετάνε λεφτά στις εν κινδύνω ευρισκόμενες χώρες, προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν εσωτερικές οικονομικές αναταραχές.

Συνεπώς, και όσο υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα από πλευράς ΕΕ και ΔΝΤ, το παιχνίδι αυτό θα συνεχίζεται. Βασίζεται στο ψέμα ότι η κρίση είναι απλά ένα προσωρινό πρόβλημα ρευστότητας, και ότι η χρηματοδότηση των κρατών θα τα βοηθήσει να κάνουν όλες εκείνες τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα τα βοηθήσουν να επανέλθουν στις αγορές. Με άλλα λόγια, υπάρχει πίστη ότι τα κράτη αυτά θα ξεπεράσουν τη πρόβλημα χρέους.

Για να αποδείξουν ότι αυτό το σενάριο είναι βιώσιμο, έχουν σκαρφιστεί διάφορες ασκήσεις βιωσιμότητας. Στη πραγματικότητα όμως, η κατάσταση αυτή θα ισχύει μόνο εφόσον υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα για να συνεχιστεί όλη αυτή η φαντασίωση.

Η όλη κατάσταση θυμίζει «το κόλπο της πυραμίδας» (Ponzi scheme). Κάποιοι από τους πρώτους δανειστές εξοφλούνται με τα επίσημα δάνεια, τα οποία επίσης χρηματοδοτούν τα εναπομείναντα πρωτογενή ελλείμματα. Όταν αποδειχθεί ότι αυτά τα κράτη δεν θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στις αυστηρές συνθήκες λιτότητας που τους έχουν επιβληθεί, και άρα δεν θα μπορούν να βγουν στις αγορές, αυτά τα δάνεια θα διπλώσουν, και θα ενισχυθούν από τα μέλη της ευρωζώνης και των διεθνών οργανισμών.

Εδώ όμως μιλάμε για την Ελλάδα, και όχι για το Τσάντ. Πιστεύει κανείς πως το ΔΝΤ θα διακόψει τη χρηματοδότηση, αν δεν τηρηθούν οι κανόνες; Εξάλλου, αυτή η «πυραμίδα» του δημοσίου, είναι πολύ πιο ελαστική από μια αντίστοιχη του ιδιωτικού τομέα. Σε ένα ιδιωτικό κόλπο, η πυραμίδα καταρρέει αν δεν βρεθούν αρκετοί νέοι επενδυτές που θα πληρώσουν ώστε να πληρωθούν οι παλιότεροι. Σε μια δημόσια όμως πυραμίδα όπως είναι η σημερινή, το κόλπο μπορεί, θεωρητικά, να διαρκέσει επ άπειρον. Όσο υπάρχει δημόσια χρηματοδότηση, τα χρέη των περιφερειακών χωρών μπορούν να αυξάνονται, χωρίς ούτε καν ένα υποθετικό όριο.

Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Οι όποιοι περιορισμοί είναι πολιτικοί και όχι οικονομικοί. Ήδη αρχίσαμε να βλέπουμε κάποιες αντιρρήσεις να διατυπώνονται σε σχέση με τη σημερινή μορφή της πυραμίδας, αλλά έχουμε ακόμη χρόνο. Είναι φανερό, πως αν δεν υπάρξουν σύντομα πολιτικοί λόγοι, η πρώτη αναπόφευκτη χρεοκοπία θα επιτραπεί μόνον όταν το μεγαλύτερο μέρος του ευρωπαϊκού χρέους περάσει από τον ιδιωτικό στον δημόσιο τομέα.

Όπως σε κάθε πυραμίδα, έτσι και εδώ, αυτός που θα πληρώσει τη νύφη θα είναι ο τελευταίος που θα βρεθεί με το χρέος στα χέρια του. Σε μια τέτοια περίπτωση, τον λογαριασμό θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι, αντί για τους αρχικούς επενδυτές που έκαναν λάθος επιλογές.

Ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι καλό ή κακό; Εξαρτάται από το πώς υπολογίζεται το κέρδος με βάση το χρόνο που κερδήθηκε. Μια σημερινή τραπεζική κρίση είναι πιο βλαπτική για την ευρωπαϊκή οικονομία, απ ότι μια μελλοντική διαγραφή χρέους; Ή εναλλακτικά, η αναγνώριση της πραγματικότητας και η αποδοχή μιας αναδιάρθρωσης σήμερα είναι προτιμότερη από την μελλοντική επιβάρυνση των φορολογουμένων;

Στο φινάλε, η απόφαση είναι πολιτική. Αλλά καλά θα ήταν να λέγαμε τα πράγματα με το όνομά τους. Οι ευφημισμοί μπορεί να είναι χρήσιμοι βραχυπρόθεσμα, αλλά όταν το κόλπο διαρκεί, τότε πρέπει να το αναγνωρίζουμε για αυτό που είναι: Μια πυραμίδα.

Financial Times

"Ανοησίες" τα περί επιστροφής στη δραχμή

Πρώτη Δημοσίευση: Δευτέρα, 09. 05. 2011 - 22:23


"Κακόγουστο αστείο" και "ανοησίες" χαρακτήρισε τα σενάρια περί επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας (ΕΤΕ), Απόστολος Ταμβακάκης.


Ο κ. Ταμβακάκης, μιλώντας απόψε σε κοινό 500 μεγάλων πελατών του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, στη Θεσσαλονίκη, απέκλεισε το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους με "κούρεμα" και πρόσθεσε ότι όλα αυτά δεν τα θέλουν ούτε η χώρα μας, ούτε η ευρωζώνη.

Επικαλούμενος τις σχετικές, επανειλημμένες τοποθετήσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων, ο κ. Ταμβακάκης σχολίασε ότι "η Ευρωζώνη δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει".

"Αν γενικευτεί η κρίση των ομολόγων, αυτό συνεπάγεται προβλήματα για χώρες που σήμερα δεν το φαντάζονται. Και για την άλλη άκρη του Ατλαντικού", είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι τυχόν χρεοκοπία της Ελλάδας θα είχε σοβαρότατες επιπτώσεις συνολικά στην ευρωζώνη.

Κατά τον κ.Ταμβακάκη, σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους με "κούρεμα" οι αγορές θα κλείσουν το επόμενο δευτερόλεπτο, ενώ ανακύπτον σοβαρά ερωτήματα σε σχέση με το πώς θα χρηματοδοτηθεί το έλλειμμα, το πώς θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις και το ποια θα είναι η επίπτωση στην κεφαλαιακή επάρκεια των ασφαλιστικών ταμείων.

Πρόσθεσε δε, ότι ελεγχόμενη πτώχευση ή χρεοκοπία δεν υπάρχει και ότι οι συζητήσεις γύρω από το χρέος βλάπτουν τη χώρα σοβαρά, σε μια περίοδο που πρέπει ν' αφήσουμε τους ανθρώπους που χειρίζονται το θέμα να κάνουν ήρεμα τη δουλειά τους.

Δεν υπάρχει περίπτωση να χαθούν οι καταθέσεις

Υπογράμμισε ακόμη ότι δεν κινδυνεύουν οι ελληνικές τράπεζες και ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να χαθούν οι καταθέσεις των Ελλήνων. Αναφερόμενος δε, ειδικά στην Εθνική Τράπεζα, σημείωσε ότι η κεφαλαιακή της ενίσχυση κατά 3 δισ. ευρώ, προ ολίγων μηνών, την καθιστά οχυρό και φρούριο και καθιστά βέβαιο ότι "ακόμη και στο χειρότερο σενάριο, η τράπεζα θα είναι εκεί".

Πάντως, κατά τον κ.Ταμβακάκη, οι ίδιες οι τράπεζες έχουν εισέλθει σε μια μνημονιακή κατάσταση, αφού πρέπει να επιστρέψουν τα χρήματα που έχουν πάρει και να απεμπλακούν μια ώρα αρχύτερα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).

"Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, σχεδόν τρία χρόνια μετά την έναρξη της παγκόσμιας κρίσης και 18 μήνες μετά την έναρξη της κρίσης χρέους στην Ελλάδα, είναι ισχυρό τόσο από άποψη κεφαλαιακής επάρκειας όσο και -παρά τα προβλήματα- από άποψη ρευστότητας", τόνισε.

Κατά τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΤΕ, η κινδυνολογία, που έρχεται και επανέρχεται, όχι μόνο διαψεύστηκε αλλά και θα διαψευστεί μέχρι τέλους. Οι ελληνικές τράπεζες, πρόσθεσε, έχουν την εμπιστοσύνη των καταθετών τους και ισχυρών οργανισμών, όπως η ΕΚΤ, η οποία τις έχει χρηματοδοτήσει με περίπου 100 δισ. ευρώ, τις στηρίζει και θα συνεχίσει να τις στηρίζει, "γιατί δεν υπάρχει οικονομία χωρίς ισχυρό τραπεζικό σύστημα".

Γρήγορες νίκες και οι στόχοι του 2011

Ο ίδιος εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι "η Ελλάδα θα τα καταφέρει, όπως τα είχε καταφέρει και σε άλλες δύσκολες στιγμές" και ότι "από το 2012 θα δούμε φως", αν και το 2011 είναι η πιο κρίσιμη χρονιά στη ελληνική οικονομική ιστορία. "Αυτά που πρέπει να γίνουν φέτος είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής, η βελτίωση του συστήματος υγείας, η απελευθέρωση των αγορών και οι αποκρατικοποιήσεις", επισήμανε.

Η έξοδος από το τούνελ απαιτεί, σύμφωνα με τον κ.Ταμβακάκη, αλλαγές και "γρήγορες νίκες", καθώς από την ώρα που η Ελλάδα θα βρει το ενδεικνυόμενο αναπτυξιακό μοντέλο μέχρι να το υλοποιήσει, μπορεί να απαιτηθεί ακόμη και μια δεκαετία.

Κατά τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΤΕ, οι γρήγορες αυτές νίκες μπορούν να επιδιωχθούν στα εξής επίπεδα: απελευθέρωση αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, διαχείριση υδάτινων πόρων και απορριμμάτων, πράσινη οικονομία, χωροταξικός σχεδιασμός, αναδιάρθρωση γεωργικής παραγωγής και ενίσχυση εξωστρέφειας.

"Όλοι πρέπει να αλλάξουμε και να μάθουμε να λειτουργούμε με νέο τρόπο. Η επιχειρηματικότητα οφείλει να μην μένει απαθής και αμήχανη, αλλά να πάρει πρωτοβουλίες [...]Η χώρα πρέπει να αλλάξει για να ευημερήσει και ασφαλώς ούτε πρέπει ούτε, άλλωστε, μπορεί να επαναπαυθεί στη βοήθεια των εταίρων μας. Αυτή η αλλαγή δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο ως αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, όλων μας", σημείωσε.

Κατά τον κ. Ταμβακάκη, η ΕΤΕ θα συνεχίσει να ενισχύει τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις της χώρας με κάθε τρόπο. Σε σχέση μ' αυτό, τόνισε, πάντως, ότι οι δυνατότητες χρηματοδότησης της οικονομίας διευρύνονται στο μέτρο που τηρούνται οι κανόνες της συναλλακτικής ηθικής."Ο σεβασμός των κανόνων της συναλλακτικής ηθικής είναι απαραίτητος, ειδικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης", ανέφερε.

Υπενθύμισε ακόμη ότι το 2010 η ΕΤΕ χορήγησε στεγαστικά δάνεια ύψους 1,4 δισ. Ευρώ και καταναλωτικά 700 εκατ., ενώ οι χορηγήσεις της προς τις ΜΜΕ ανήλθαν σε 600 εκατ.

Ο ίδιος επισήμανε ότι ενώ το 2009 οι αναχρηματοδοτήσεις δανείων της ΕΤΕ δεν ξεπέρασαν τα 100 εκατ. Ευρώ, το αντίστοιχο ποσό για το 2010 έφτασε τα 2,3 δισ., κάτι που σημαίνει ότι στις δύσκολες στιγμές "ήταν εκεί".

http://ksipnistere.blogspot.com/2011/05 ... _4479.html
http://anti-ntp.blogspot.com/2011/05/bl ... _5788.html

To τρεμουλο του Στουρναρα στους ΝΕΟΥΣ ΦΑΚΕΛΟΥΣ (τωρα),αλλα και οι "στοχευμενες" ερωτησεις του ΠΑΠΑΧΕΛΑ, για το τι θα γινει αν μεχρι τον Ιουνιο δε λυθει το θεμα του χρεους-ωστε να τον πεισει να απαντησει για σταση πληρωμων- εχουν πολυ ,μα πολυ γελιο!

Α ρε Χαρρυ Κλυνν....

Πεθανε ο Βεγγος,πεθανε ο Σαντας,πεθανε ο Ρασουλης,πεθανε ο Παπαζογλου,πεθανε και ο Καμπανελης. Για να δουμε τη συνεχεια.
Φαινεται οτι ο Θεος μαζευει στρατο

Εκτος του πεναλτι ........

το θεμα ειναι και ποιος το χτυπαει....???






Η αγωνία του Παπανδρέου πριν το πέναλτι

Γράφει ο Γιώργος Μαύρος




Φανταστείτε ότι η Eλλάδα είναι μία ποδοσφαιρική ομάδα που παίζει την παραμονή της στην «Eυρωπαϊκή» κατηγορία σε έναν αγώνα εναντίον του ισχυρότερου δυνατού αντιπάλου, ας πούμε της... «Mεικτής Kερδοσκόπων», με διαιτητικό τρίο τη γνωστή «τρόικα» (ΔNT, EKT, Kομισιόν). O αγώνας είναι στις καθυστερήσεις και ο διαιτητής (η τρόικα) έχει μόλις σφυρίξει πέναλτι σε βάρος της Eλλάδας. Aν η τελευταία δεχτεί γκολ υποβιβάζεται, αν όχι παραμένει στην κατηγορία. H ευθύνη για τη σωτηρία της Eλλάδας πέφτει στους ώμους του τερματοφύλακα, ο οποίος ας πούμε ότι είναι ο Γ. Παπανδρέου. Ποια είναι η καλύτερη επιλογή που έχει για να πιάσει το πέναλτι και να σώσει τη χώρα;

Ο γκουρου Mαρκ Φάμπερ παρομοίασε, τη δυσχερή θέση ενός τερματοφύλακα που ετοιμάζεται να αποκρούσει ένα πέναλτι με αυτήν ενός επενδυτή που καλείται να τοποθετήσει τα χρήματά του σε μία ευμετάβλητη αγορά. Για το σκοπό αυτό επικαλέστηκε τα ευρήματα έρευνας του Oφέρ Aζάρ, λέκτορα στο Πανεπιστήμιο Mπεν Γκουριόν, στο Iσραήλ. O τελευταίος μαζί με τους συνεργάτες του μελέτησαν 311 εκτελέσεις πέναλτι σε μεγάλα πρωταθλήματα ανά τον κόσμο.

Όπως ανακάλυψαν, ο τερματοφύλακας που δεν επέλεγε εκ των προτέρων να πέσει σε καμία από τις δύο γωνίες αλλά παρέμενε στο κέντρο της εστίας είχε τις μεγαλύτερες πιθανότητες να αποκρούσει το πέναλτι. Ωστόσο, η έρευνα έδειξε ότι οι τερματοφύλακες παρέμεναν στο κέντρο της εστίας μόλις στο 6,3% των περιπτώσεων, καθώς συνήθως επέλεγαν να πέσουν σε κάποια γωνία για να μην κατηγορηθούν ότι «έφαγαν» το γκολ χωρίς να κάνουν τίποτα!

O Xάρολντ Tζέιμς, καθηγητής Iστορίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, δίνει τη δική του απάντηση. O τελευταίος κάνει παραλληλισμούς ανάμεσα στη σημερινή κρίση χρέους της Eυρωζώνης και την αντίστοιχη της Λατινικής Aμερικής στις αρχές της δεκαετίας του `80. Tον Aύγουστο του 1982 το Mεξικό προειδοποίησε για στάση πληρωμών στα χρέη του, ενώ σύντομα ακολούθησαν η Bραζιλία και η Aργεντινή.

Aπό την αρχή φάνηκε ότι η «αναδιάρθρωση» του χρέους τους ήταν αναπόφευκτη. Aυτό, όμως, που ακολούθησε ήταν επτά χρόνια «αναβολής» του αναπόφευκτου και δυσχέρειας για τους λαούς των υπό πτώχευση χωρών. H λύτρωση ήλθε στο τέλος της επταετίας, μέσω του περίφημου προγράμματος αναδιάρθρωσης «Mπρέιντι» που έχει προταθεί -και αναλυθεί εκτενώς στην «H»- ως ενδεδειγμένη λύση και για την ευρωπαϊκή κρίση.

Γιατί, λοιπόν, δεν εφαρμόστηκε αυτή η λύση εξαρχής τότε στη Λ. Aμερική και τώρα στην Eυρώπη; Όπως τότε έτσι και τώρα πρέπει να δοθεί χρόνος αφενός στις κυβερνήσεις να προχωρήσουν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και αφετέρου στις τράπεζες να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα κεφάλαια ώστε να αντέξουν το πλήγμα μιας αναδιάρθρωσης, χωρίς να καταρρεύσουν, εξηγεί ο κ. Tζέιμς.

Σε αυτό το πλαίσιο, μία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ή κάποια άλλη ανάλογα «ριζοσπαστική» κίνηση τώρα θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία ή -σύμφωνα με το αρχικό σενάριο- με μία θεαματική εκτίναξη ενός τερματοφύλακα στη γωνία του. Aυτό είναι κάτι που ο τερματοφύλακας-πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, πιθανότατα γνωρίζει, όπως επίσης κι ότι οι πιθανότητες να πιάσει το πέναλτι είναι εναντίον του. Γι' αυτό και ανεξαρτήτως επικοινωνιακού κόστους ίσως να είναι καλύτερο να παραμείνει στο κέντρο της εστίας του...

imerisia



Καλο βραδυ σε ολους............το ματς εχει αγωνια.

ΣΤΗΜΕΝΗ ΠΑΡΤΙΔΑ

Κάποιοι έχουν ποντά­ρει πολλά στην ελ­ληνική χρεοκοπία» φέρεται να δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου στη γαλλική «Liberation» (2.5). Και λέει όντως αλήθεια. Όχι, δεν παλαβώσαμε, απλώς, χωρίς να το θέλει, ο κ. υπουργός ομολογεί μια αλήθεια. Πράγματι, ισχυρά τρα­πεζικά και επιχειρηματικά συμφέρο­ντα της ημεδαπής και της αλλοδαπής έχουν επενδύσει στην ελληνική χρεο­κοπία. Μόνο που έχουν επενδύσει όχι στο να δουν άμεσα μια αναδιάρθρω­ση του ελληνικού χρέους ούτε στο να γίνει επίσημη πτώχευση όσο το δυνα­τόν γρηγορότερα.

Αντίθετα, επιδιώκουν με κάθε μέσο και τρόπο τη μεγαλύτερη δυνατή επιμήκυνση της τωρινής κατάστασης. Τα κέρδη τους δεν προέρχονται από τη μια κι έξω πτώχευση της Ελλάδας, αλ­λά από τη συνέχιση της τωρινής πορεί­ας όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ο λόγος είναι απλός. Η ύφεση έχει περιορίσει δραστικά τις δυνατότη­τες κέρδους στις χρηματαγορές, που αποτελούν εδώ και χρόνια τη λοκομοτίβα της παγκόσμιας οικονομίας. Εί­ναι χαρακτηριστικό ότι τον περασμέ­νο Μάρτιο, ενώ η κεφαλαιοποίηση στα χρηματιστήρια αυξήθηκε σε ετή­σια βάση κατά 17,8% σε παγκόσμιο επίπεδο, ο αριθμός των μετοχών που μπήκαν σε διαπραγμάτευση αυξήθη­κε μόλις κατά 2,6% και ο συνολικός αριθμός των καταχωρισμένων επιχει­ρήσεων αυξήθηκε ακόμη λιγότερο, δηλαδή κατά 1,4%.
Έτσι έχουμε μια οικονομία που προ­σπαθεί να κινηθεί με συγκεντρωμένα κεφάλαια σε αναλογικά πολύ λιγότε­ρες εταιρείες και μετοχές σε μια πα­γκόσμια οικονομία όπου τα μερίδια αγορών συνεχίζουν να συστέλλονται. Έτσι προέκυψε αυτή η δυσανάλογη εκτίναξη της κεφαλαιοποίησης.
Οι χρηματαγορές αδυνατούν να επεκταθούν μέσα από νέες εταιρεί­ες, νέες μετοχές, νέα προϊόντα, νέα ραγδαία πιστωτική επέκταση. Σε συν­θήκες λοιπόν όπου οι χρηματαγορές αυτές δεν προσφέρουν νέες ευκαιρί­ες μέσα από μια πραγματική επέκτα­ση της βάσης αναφοράς τους, τότε τι απομένει για τις τράπεζες και τους επενδυτές που έχουν συγκεντρωμένα στα χέρια τους τον κύριο όγκο των κε­φαλαίων διεθνώς; Η ένταση της κερ­δοσκοπίας με τις διαδικασίες χρεοκο­πίας, καταστροφής και απαξίωσης των οικονομιών.
Αυτή είναι η στρατηγική που έχει επιλέξει το διεθνές χρηματιστικό κε­φάλαιο για την άνοδο της κερδοφο­ρίας του στις συνθήκες της παρατε­ταμένης ύφεσης που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία. Φυσικά με την αμέριστη συμπαράσταση των κυβερ­νήσεων και των οργανισμών της «πα­γκόσμιας διακυβέρνησης», όπως είναι το ΔΝΤ και η Ε.Ε.
Όχι, δεν θέλουν την άμεση χρεοκο­πία των προβληματικών οικονομιών. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι ποντάρουν όλα τους τα λεφτά σε μία μόνο κίνηση, ότι πολύ απλά ζητούν τα ρέστα τους, για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο του τζόγου.
Υπέρ κερδοσκόπων
Όμως η παρτίδα είναι ακόμη στη μέ­ση της. Μας το διαβεβαιώνει ο ίδιος ο κ. Παπακωνσταντίνου στη συνέντευξή του στη «Liberation». «Βρισκόμαστε στη μέση του τούνελ - πολύ μακριά για να δούμε από πού ξεκινήσαμε, πράγμα που σημαίνει ότι πολλές φο­ρές ξεχνάμε ότι γλιτώσαμε παρά λίγο τη χρεοκοπία - και πολύ μακριά από την έξοδο για να μπορούμε να δούμε φως» είπε χαρακτηριστικά. Με άλλα λόγια, η παρτίδα του τζόγου με τη χρε­οκοπία της Ελλάδας έχει ακόμη αρκε­τές μοιρασιές έως το τέλος.
Ο έξυπνος επενδυτής κεφαλαίου, ιδίως εκείνος με τις κατάλληλες πο­λιτικές διασυνδέσεις, δεν ποντάρει ποτέ σε μια κίνηση. Εκτός αν δεν έχει άλλη επιλογή. Αυτό που τον ενδιαφέ­ρει είναι να υπάρχουν οικονομίες σε κατάσταση χρεοκοπίας επ' αόριστον. Όσο οι οικονομίες αυτές συντηρούνται στον αφρό από μηχανισμούς χρηματο­δοτικής στήριξης, τόσο μεγαλύτερες ευκαιρίες διαθέτει για κερδοσκοπία με την κατάστασή τους.
Η διαχείριση του χρέους είναι πολύ πιο προσοδοφόρα από την εξόφλη­ση του χρέους. Φανταστείτε για λίγο ότι ήσασταν ένας από τους βασικούς κατόχους των ελληνικών κρατικών ομολόγων. Τι θα σας συνέφερε καλύ­τερα; Να περιμένετε να εξοφλήσετε τους τίτλους που κατέχετε στην ημε­ρομηνία λήξης τους, προσδοκώντας μόνο το επιτοκιακό κέρδος τους, ή να παίξετε τους τίτλους σας σε διάφορα παιχνίδια κερδοσκοπίας στη δευτε­ρογενή αγορά και, αφού σας αποφέ­ρουν τα διπλά και τρίδιπλα, τότε να τα καταθέσετε για εξόφληση; Φαντάζο­μαι ότι πολύ λίγοι θα επέλεγαν την πρώτη λύση.
Έτσι συμβαίνει και με τη χρεοκοπία της Ελλάδας. Οι τράπεζες και οι επενδυτές που κατέχουν τον κύριο όγκο των κρατικών τίτλων χρέους, γνωρίζουν πολύ καλά ότι, αν η χώρα οδη­γηθεί μεμιάς σε επίσημη πτώχευση, τα κέρδη τους θα είναι περιορισμένα και αμφίβολα.
Επομένως αυτό που τους συμφέρει είναι να κρατήσουν τη χώρα στον αφρό για όσο μπορούν και τους επιτρέπει η γενικότερη κατάσταση της ευρωζώνης, ώστε να κερδοσκοπήσουν με κά­θε διαθέσιμο τρόπο. Κι όταν εξαντλή­σουν κάθε περιθώριο κερδοσκοπίας, τότε μόνο θα επιτρέψουν στη χώρα να βουλιάξει στην άβυσσο της επίσημης πτώχευσης. Αφού, όμως, πρώτα έχουν εξασφαλίσει την εκποίησή της και την προστασία των ομολόγων τους από αυθαίρετες περικοπές (κουρέματα) και αναδιαρθρώσεις.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ο κ. Παπακωνσταντίνου επιμένει για μια ακόμη φορά στη «Liberation» ότι «δεν πρέπει να υπάρξει κούρεμα, δεν πρέπει να υπάρξει αναδιάρθρωση». Με τις δηλώσεις του, ο υπουργός επιδιώκει να διαβεβαιώσει όλους αυτούς που κερδοσκοπούν ασύστολα με τη συ­νεχιζόμενη χρεοκοπία της χώρας ότι στο τέλος της ημέρας δεν πρόκειται να υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους που θα πλήξει τα συμφέροντά τους.
Γι' αυτό και ζητά, για μια ακόμη φο­ρά, αυτό που επιθυμούν διακαώς οι ίδιοι οι κερδοσκόποι, την επιμήκυνση του χρέους με αρχή τα 110 δισ. ευρώ της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυν­σης του μηχανισμού της τρόικας. Και βλέπουμε. Όσο επιμηκύνεται η κα­τάσταση χρεοκοπίας της χώρας τόσο μεγαλύτερα κέρδη προσδοκούν από τα παιχνίδια στις αγορές ομολόγων και από την εκποίηση της χώρας.
Η χαρά του «σορτάκια»
Μια από τις διαδεδομένες πρακτι­κές κερδοσκοπίας με ελληνικά ομό­λογα τους τελευταίους μήνες είναι η «ανοιχτή πώληση». Η «ανοιχτή πώληση» (short selling) είναι μια τακτική πολύ γνωστή σε όσους ξέρουν τη χρη­ματαγορά. Σημαίνει να στοιχηματίζεις ενάντια σε ένα περιουσιακό στοιχείο με δανεικά χρήματα, με την προσδο­κία να κερδίσεις όταν η αξία του πά­ρει την κάτω βόλτα. Ένας κερδοσκό­πος μπορεί να «πουλήσει ανοιχτά» με το να δανειστεί το χρέος ενός κράτους σαν της Ελλάδας στην τρέχουσα τιμή του, με την ελπίδα να το πουλήσει αρ­γότερα σε χαμηλότερη τιμή και να τσε­πώσει τη διαφορά. Για παράδειγμα: Την 1η Ιανουαρί­ου 2010 εκτιμώ ότι τα ελληνι­κά διετή ομόλογα θα πάρουν την κάτω βόλτα τους αμέσως επόμενους μήνες. Πάω σε μια τράπεζα όπως η Goldman Sachs ή η Deutsche Βank και δανείζομαι για έξι μήνες, στηνονομαστική τους αξία, 10 εκατ. ευρώ από το διετές ομόλογο του 2013 της ελληνικής κυβέρνη­σης, το οποίο εκείνη τη στιγμή πωλεί­ται στη δευτερογενή αγορά στα 0,91 ευρώ. Για το δάνειο αυτό θα πρέπει να πληρώσω στην τράπεζα το επιτό­κιο που προσδοκά να εισπράξει από το ομόλογο - αν το επιτόκιο είναι γύ­ρω στα 5% ετησίως, τότε για την περί­οδο του δανείου αντιστοιχεί περίπου στο 2,5% ή 250.000 ευρώ.
Αμέσως πηγαίνω και πουλάω το ομόλογο στην αγορά για 0,91 ευρώ και έτσι παίρνω 9,1 εκατ. ευρώ (0,91 ευρώ x 10 εκατ. ευρώ σε ονομαστική τιμή). Η πρόβλεψή μου επαληθεύε­ται τον Μάιο, με την ονομαστική τιμή του διετούς ομολόγου να χάνει γύρω στο 26% της ονομαστικής αξίας του. Τότε αγοράζω ξανά το ομόλογο σε τι­μή 0,67 ευρώ και πληρώνω 6,7 εκατ. ευρώ. Επιστρέφω το ομόλογο που έχω δανειστεί από την τράπεζα και της καταβάλλω επιπλέον τον τόκο των 250.000 ευρώ.
Το κέρδος μου επειδή εκτίμησα σω­στά την κατάσταση ήταν επομένως 2,15 εκατ. ευρώ - τα 9,1 εκατ. ευ­ρώ που πήρα πουλώντας τα ομόλογα όταν τα δανείστηκα την 1η Ιανουαρί­ου, μείον τα 6,7 εκατ. ευρώ που έπρε­πε να πληρώσω για την επαναγορά τους, μείον τις 250.000 ευρώ τόκο που έπρεπε να πληρώσω στην τράπε­ζα για το εξάμηνο δάνειο.
Κέρδος από το μηδέν
Να ένας τρόπος να κερδίζει κανείς από το μηδέν, χωρίς να έχει στην κα­τοχή του ούτε καν τα ομόλογα με τα οποία κερδοσκοπεί. Φυσικά το να πεί­σει κάποιος την τράπεζα να του δανεί­σει ομόλογα μιας κάποιας αξίας για να τα «σορτάρει» στη δευτερογενή αγο­ρά, δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Ούτε μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε. Θα πρέπει να έχει την απαραίτητη επιφάνεια και τις ευκόλως εννοούμε­νες διασυνδέσεις.
Όπως μπορεί καταλάβει ο καθένας, η τράπεζα, δηλαδή αυτός που δανείζει, είναι ο μόνος που σίγουρα δεν χάνει. Αντίθετα, κερδίζει επιπλέ­ον τόκους από αυτή τη διαχείριση των ομολόγων της. Γι' αυτό οι μεγάλες τρά­πεζες, που κατέχουν τον κύριο όγκο των ελληνικών ομολόγων, ενισχύουν με κάθε τρόπο αυτού του τύπου την κερδοσκοπία. Έτσι κατορθώνουν να κερδίζουν χωρίς να είναι αναγκασμέ­νες να ξεφορτωθούν τα ομόλογα που διαθέτουν κοψοχρονιά. Κι επιπλέον προσδοκούν ότι σε μια τελική ανα­διάρθρωση χρέους, όταν κριθεί ανα­γκαίο και αναπόφευκτο, θα έχουν δι­ασφαλίσει μεγάλες ανταποδόσεις από την εκποίηση της χώρας, ακόμη κι αν υποστούν σημαντικό «κούρεμα».
Φανταστείτε, όμως, ότι στην προ­σπάθεια να «σορτάρει» κάποιος τα ομόλογα έχει τις απαραίτητες πολι­τικές διασυνδέσεις ώστε να εξασφα­λίσει δηλώσεις και κινήσεις που θα πυροδοτήσουν ένα σπιράλ καθόδου των τιμών για τους συγκεκριμένους τίτλους.
♦ Είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε πυροδότησε τον θόρυβο για την επικείμενη αναδιάρ­θρωση του ελληνικού χρέους με δη­λώσεις του στις 14.4;
♦ Είναι τυχαίο ότι συντηρήθηκε αυ­τός ο θόρυβος από οικονομικούς συμβούλους και στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης;
♦ Είναι τυχαίο που ακολούθησε ένας ολόκληρος βομβαρδισμός δηλώ­σεων, αναλύσεων, σχολίων, σεναρίων και αντιδηλώσεων σχετικά με την επι­κείμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους;
♦ Και είναι να απορεί κανείς: Γιατί το διετές ομόλογο έφτασε μέσα σε λι­γότερο από έναν μήνα σε απόδοση της τάξης του 26%;
Όχι βέβαια. Τίποτε από όλα αυτά δεν ήταν τυχαία. Τραπεζίτες, επιχειρη­ματίες, επενδυτές και πολιτικοί έπαι­ξαν και κέρδισαν εκατομμύρια με το «σορτάρισμα» ελληνικών ομολόγων όλο αυτό το διάστημα. Επίκεντρο αυ­τής της κερδοσκοπίας ήταν πρωτίστως το διετές ελληνικό ομόλογο και δευτερευόντως το πενταετές.
Κυβέρνηση - μεσάζοντας των τοκογλύφων
Όμως οι επιθέσεις αυτές της κερδοσκοπίας δεν βρίσκονται σε διαρκή κλιμάκωση. Αν η επίθεση επιμείνει, οι κερδοσκόποι μπορούν να εξαναγκάσουν μια κυβέρνηση να χρεοκοπήσει. Όμως κάτι τέτοιο θα τους στερήσει τη δυνατότητα να επαναλάβουν την επιδρομή. Ο μόνος τρόπος για να έχουν οι κερδοσκόποι τη δυνατότητα να επι­τίθενται ξανά και ξανά, χωρίς τον άμεσο κίνδυ­νο της επίσημης πτώχευσης του θύματός τους, είναι ένας: Η χώρα υπό χρεοκοπία να βρει τρό­πο να χρηματοδοτήσει τις δανειακές της ανά­γκες και να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο.
Μηχανισμός και «μηχανή»
Το ταμείο διάσωσης που δημιουργήθηκε πέ­ρυσι από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να «διευκολύνει» χρηματοδοτικά την Ελλάδα και τα άλλα προβληματικά κράτη, όπως την Ιρλανδία και τώρα την Πορτογαλία, κά­νει ακριβώς αυτό. Με την προϋπόθεση ότι οι χώ­ρες αυτές εφαρμόζουν δραστικά προγράμματα λιτότητας, ώστε στην προσπάθειά τους να μειώ­σουν τα ελλείμματά τους σε σύντομο χρονικό δι­άστημα να εξοικονομήσουν περισσότερο χρήμα για τους τοκογλύφους και τους κερδοσκόπους. Κι έτσι ο μηχανισμός στήριξης για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία δημιούργη­σε το ιδανικό περιβάλλον για απανωτές κερδο­σκοπικές επιδρομές στα ομόλογα των υπό χρε­οκοπία χωρών. Εκ του ασφαλούς. Εξασφαλίζο­ντας ταυτόχρονα ότι οι χώρες αυτές έχουν μπει υπό εκκαθάριση και βρίσκονται στο έλεος των δανειστών τους, ώστε, όταν έρθει η στιγμή να εξαργυρωθούν τα ομόλογα, να μην επωμιστούν σημαντικές ζημιές.
Φανταστείτε ακόμη ότι, στην προσπάθειά σας να «σορτάρετε» ελληνικά ομόλογα, έχετε αρω­γό την ελληνική κυβέρνηση. Κι εκεί που εξαρτάστε από την κατάσταση της δευτερογενούς αγοράς, που ποτέ δεν είναι σίγουρη, έρχεται η κυβέρνηση μέσω του ΟΔΔΗΧ και σας αγοράζει το ομόλογο ή το έντοκο γραμμάτιο που θέλετε να «σορτάρετε» σε τιμή αρκετά υψηλότερη από την τιμή που βρίσκεται στην αγορά. Φαντασίες;
Ίσως. Δείτε όμως τι ομολόγησε ότι έκανε η κυ­βέρνηση μέσω του ΟΔΔΗΧ.
Τι τρέχει με τον ΟΔΔΗΧ;
Με αποφάσεις του υφυπουργού Οικονομικών Σαχινίδη, μέσα στον Φεβρουάριο έγιναν από τον ΟΔΔΗΧ επιλεκτικές επαναγορές κρατικών τίτλων χρέους συνολικής αξίας 2,3 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τη «Ναυτεμπορική» (2.5), «ελάχιστα έως ανύπαρκτα είναι τα οφέλη του Ελληνικού Δημοσίου από τις επαναγορές ομολόγων και εντόκων γραμ­ματίων, που πραγματοποίησε ο ΟΔΔΗΧ από τα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου, δεδομένου ότι οι τιμές στις οποίες επαναγοράστηκαν κρατι­κοί τίτλοι είναι πάνω από το 97, όταν οι τιμές τους στη δευτερογενή αγορά κυμαίνονται στην ίδια περίοδο από το 50 έως το 75». Με άλλα λόγια, κάποιοι στην κυβέρνηση αποφάσισαν ότι έπρεπε να επαναγοράσουν τίτλους και μάλιστα όχι ανοιχτά με δημοπρασία, αλλά κρυφά και επιλεκτικά, σε τιμές πολύ υψηλότε­ρες από ό,τι είχαν εκείνη τη στιγμή στη δευτε­ρογενή αγορά. Αυτό φυσικά δεν απέφερε κανέ­να ουσιαστικό όφελος στο κράτος. Όμως έδωσε μια τεράστια πρόσθετη δυνατότητα κερδοσκο­πίας σε ορισμένους εκλεκτούς με τις κατάλλη­λες διασυνδέσεις...
Στην υγειά σας, κορόιδα Έλληνες…
Φανταστείτε τώρα ότι είστε ένας επενδυτής, στενός φίλος της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος ή, ακόμη καλύτερα, ένας από τους διαχειριστές αξιών του κυβερνώντος κόμματος ή, τέλος πάντων, κάποιος με χοντρές διασυνδέσεις και θέλετε να κερδίσετε «σορτάροντας» το τρίμηνο έντοκο γραμμάτιο του Δημοσίου που βρίσκεται στην κατοχή σας και λήγει στις 20.3.11 με ονομαστική αξία 1.000.000 ευρώ. Η τιμή του στη δευτερογενή είναι ήδη πολύ χα­μηλή και είναι μάλλον δύσκολο να πέσει ακόμη χαμηλότερα σύντομα. Όμως μη φοβάστε. Έρχεται ο ΟΔΔΗΧ και σας αγοράζει στις 8.2.11 τον τίτλο σε τιμή 0,99 ευρώ, δηλαδή για 990.000 ευρώ. Τότε εσείς τρέχετε στη δευτερογενή αγορά και επαναγοράζετε τον συγκεκριμένο τίτλο για 750.000 ευρώ και τσεπώνετε την διαφορά των 240.000 ευρώ. Ταυτόχρονα κρατάτε και τον τίτλο, ο οποίος λήγει τον Μάρτιο, οπότε πάτε σαν κύρι­ος και εισπράττετε επίσης το 1.000.000 ευρώ, που είναι η ονομαστική τιμή του τίτλου σας. Έτσι εκεί που ο κάτοχος αυτού του τίτλου θα περίμενε μια φυσιολογική απόδοση της τάξης των 45.000 ευρώ από το επιτόκιο, βρέθηκε τε­λικά να κάνει μια μπάζα της τάξης των 285.000 ευρώ. Φυσικά όλα αυτά μπορεί να είναι απλώς ένα σενάριο φαντασίας. Και να ισχύει αυτό που δήλωσε ο κ. Χριστοδούλου, διευθυντής του ΟΔΔΗΧ, ότι επρόκειτο για μια απλή «άσκηση ταμειακής διαχείρισης». Ποιος ξέρει; Σίγουρα όχι όλοι αυτοί που καλούνται να πληρώσουν τον λογαριασμό. Εις υγείαν λοιπόν των κορόιδων, των γνωστών υποζυγίων, που θα κληθούν να καταθέσουν τον ιδρώτα τους, το εισόδημα και τη σύνταξή τους στο ταμείο των κερδοσκόπων και των το­κογλύφων, τους οποίους τόσο πολύ μάχονται η κυβέρνηση και η τρόικα.
Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ στις 11:28 π.μ.

Φιλε Κωστα τα αρθρα μας δινουν καποια στοιχεια........
αλλα την αληθεια ξερουν να την κρυβουν καλα........

Και οπως παντα αυτοι που την ψαχνουν .......το πληρωνουν......ή ....... τους πληρωνουν..

Το σημαντικοτερο βεβαια ειναι να υπαρχουν αυτοι οι .....καποιοι.



Μυστικά και ψέματα

Του ΓΙΩΡΓΟΣ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ




Ο πρωθυπουργός της χώρας διαρρηγνύει τα ιμάτιά του πως ότι έπραξε και πράττει είναι για το καλό της πατρίδας. Όμως τα μεγαλύτερα εγκλήματα έγιναν με τις καλύτερες προθέσεις. Ο πρωθυπουργός μπορεί να πιστεύει ότι κάνει το καλό αλλά να «εγκληματεί». Οι αντίπαλοί του της αντιπολίτευσης προχωρούν ακόμη πιο πέρα, λέγοντας ότι ο κ. Παπανδρέου ψεύδεται συνειδητά και εμπαίζει τον ελληνικό λαό. Ποιος έχει δίκιο; Ο πρωθυπουργός που επιμένει ότι δεν πρόκειται να αναδιαρθρωθεί το δημόσιο χρέος ή ο «φίλος» του, Ζόζεφ Στίγκλιτς, που δηλώνει ότι η «αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη»;

Σε κάθε περίπτωση δίκιο έχει η πραγματικότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που βάζουν λουκέτο, η πραγματικότητα της τεράστιας ανεργίας και της απελπισίας των ανθρώπων που δεν τα βγάζουν πέρα. Αυτή η πραγματικότητα –σε συνδυασμό με την απόκλιση των εσόδων- πιστοποιεί ότι η αντιαναπτυξιακή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας (Μνημόνιο) είναι λάθος.

Όσο για την περίφημη «βοήθεια», που είναι στην ουσία τοκογλυφικά δάνεια, αυτή κατευθύνεται στις τράπεζες και όχι στην πραγματική οικονομία. Αντί δηλαδή να πληρώσουν οι τράπεζες την κρίση, που αυτές προκάλεσαν, την πληρώνουν οι πολίτες-φορολογούμενοι. Μάλιστα, τώρα πλέον είναι φανερό πως η βλακώδης πολιτική βάρβαρης λιτότητας που έχουν επιβάλλει οι Γερμανοί θα γίνει μπούμεραγκ και για τη Γερμανία καθώς οι χώρες που υποδέχονται τις εξαγωγές τους δεν θα έχουν τη δυνατότητα πλέον να τις δεχθούν. Εκτιμάται δε πως το 2013 η κατάσταση στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία θα είναι χειρότερη από σήμερα.

Γιατί όμως δεν μπορεί να αλλάξει αυτή η πολιτική; Γιατί επιβάλλεται από το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, δηλαδή τις τράπεζες. Η έναρξη της κρίσης στις ΗΠΑ ήταν ως γνωστόν τραπεζική. Κι ενώ οι χρεοκοπίες του 1980 στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ως αποτέλεσμα 800 τραπεζίτες να κλειστούν στις φυλακές, σήμερα κανείς από τις Enron, Lehman Brothers, Bear Stears δεν τιμωρήθηκε (σ.σ. ο γνωστός οίκος αξιολόγησης Standard & Poor’s τις βαθμολογούσε λίγο πριν την χρεοκοπία τους με τον ανώτατο βαθμό ήτοι με ΑΑΑ!).

Αλλά γιατί σήμερα οι τράπεζες έχουν αυτή την πρωτοφανή στήριξη; Γιατί έχουν επιβληθεί στην πολιτική. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Goldman Sachs ήταν από τους σημαντικότερους χρηματοδότες της προεκλογικής εκστρατείας του Μπάρακ Ομπάμα. Γι’ αυτό οι ζημίες των τραπεζών έχουν μετακυλισθεί στα κράτη δηλαδή στους φορολογούμενους πολίτες.

Υπάρχει προοπτική «ενός νέου καπιταλισμού» που θα βασίζεται στην πραγματική και όχι την εικονική(χρηματοπιστωτική) οικονομία; Για ένα «νέο καπιταλισμό» μιλούσε ο τραπεζίτης των φτωχών, ο Μ. Γιούνους, που έλαβε το νόμπελ ειρήνης το 2006.

Σήμερα, αφού καθαιρέθηκε από διευθυντής στην τράπεζα που ίδρυσε ο ίδιος στο Μπαγκλαντές, και κινδύνευσε να φυλακισθεί, μιλάει στο νέο του βιβλίο «για μία πιο ανθρώπινη οικονομία», η οποία θα στηρίζεται στις «κοινωνικές επιχειρήσεις», όπου δεν θα υπάρχει ατομικό, χρηματικό όφελος. Στόχος του η καταπολέμηση της φτώχειας.

Αλλά μάλλον θα καταλήξει ο ίδιος να γίνει πάμπτωχος.


Υ.Γ. Μυστικά και ψέμματα. Προσπάθησαν να κρατήσουν μυστική τη συνάντηση του Λουξεμβούργου. Δυστυχώς χειρότερη και από την μυστικότητά τους είναι η ηληθιότητά τους ότι θα κρατούσαν τη συνάντηση μυστική!



οριστικα καλο ξημερωμα.

ΣΤΗΜΕΝΗ ΠΑΡΤΙΔΑ

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ στις 11:28 π.μ.

ΑΝ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΝ

ΒΑΛΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟΝ ΣΥΣΣΩΡΕΥΜΕΝΟ ΠΛΟΥΤΟ

ΙΔΙΩΤΩΝ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΟΣ ΣΕ ΟΜΟΛΟΓΑ,

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΥΣΗ.