"Τους Ελληνες φοβαμαι."
'Ελληνες μας φτάσανε ως εδώ.....πολιτικοί.....μπορούν κ παρακάτω. Αλλά πέρα απο μας μπορούν να μαμήσουν κ την παγκόσμια οικονομία.
Φαντάζεσαι με τί τρόμο κ έκπληξη ανακαλύπτουν οι ξένοι αυτό που ξέρουν καιρό τώρα οι έλληνες πολίτες;;

......οι αμερικάνικες τράπεζες κ μερικές ευρωπαικές σε λίγο πρέπει να αρχίσουν να τρέμει πραγματικά το φυλλοκάρδι τους γιατί τούτοι δω είναι ικανοί να τους δίνουν στο τέλος τα λεφτά....να τους παρακαλάνε....και τελικά να μην τα πάρουν.....χρεωκοπόντας την χώρα (και μετα οι αγανακτισμένοι με τον Λαζόπουλο κ τον Τσσίπρα θα αναρωτιούνται τώρα τί κάνουμε που η ευχή τους έγινε πραγματικότητα)
Ο Παπανδρέου...σήμερα παραδέχθηκε με την ομιλία του ότι ήταν...ως εδώ!
Ο Σαμαράς σαν βρεγμένη γάτα...να λέει ....΄΄΄΄οχι ρε γαμώτο,..θα ρθω πιο νωρίς στα πράγματα"
Ροττεν σου συνιστώ διαβασε το παρακάτω ποίημα που γράφτηκε απο τον Σουρή 100 χρόνια πριν....λες και γράφτηκε σήμερα. Λες και τίποτα δν άλλαξε....λες και μας φτάσανε εδώ οι κακοί ξένοι και τα σκοτεινά ξένα συμφέροντα. Νεοέλληνας.....δν υπάρχει χειρότερη φάρα. Αν διαβάσεις ελληνική ιστορία, περί Μαυροκορδάτου, Κωλέττη, Κουντουριώτη(οχι του Ναυάρχου)..και το τί γινόταν θα καταλάβεις δυστυχώς πολλά για το ποιά ιστορία ΘΕΛΟΥΝ να διδασκομαστε και γιατί αποσιωπούν την πραγματική. Μια ζωή τόύτος ο λαος υπέφερε όχι απο κατακτητές, αλλά απο....τους ίδιους τους Έλληνες.
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες
εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι
ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο
τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο
γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο
μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα