Δάντης έγραψε:
..τωρα για γή και σπιτια ας τα δωσουν..ετσι και αλλιώς οποιος θελει μπορει να αγοράσει οτι θελει στην ΕΕ..εξαλλου εδω ταιριάζει το ας προσέχαμε..οποιος χρωστάει δεν ειναι ελέυθερος, ειτε μιλαμε για ατομο είτε για νοικοκυριό, είτε για δήμο είτε για κράτος
επισης τελευταια ακουω πολλά για το 1950 και το ποσα καλιεργούσαμε και τι αυτονομία που ειχαμε, ενώ σήμερα ακουσα και σενάριο σουπερ συνομωσίας που ξεδιπλώνεται απο το 1945 και μετά....απορω γιατι να μην παμε στο Βυζάντιο και στις τότε ειδικότητες που ειχαμε..
ο κοσμος ειναι αλληλοεξσρτώμενος και ειδικα μετα το 1980 με την αναπτυξη της τεχνολογίας υπολογιστών περισσότερο..η παγκοσμιοποίηση αποφασίστηκε και ακολουθηθηκε για να αυξηθεί ο παγκόσμιος πλούτος -οχι η σωστή κατανομή του που ειναι άλλο θεμα - με το καθε κράτος να επικεντρωνεται στο ανταγβνιστικό πλεονεκτημα που εχει..αυτα τα περί αυταρκειας δεν εχουν κανενα νοημα..αν με συμφερει - ειναι πιό φτηνά και ποιοτικά - , εισάγω τα ζαρζαβατικα ή την οικοδομικά υλικά ή το software ή τα αυτοκινητα κλπ..σημασια εχει να εχω επικεντρωθει σε καποια αγαθα στα οποία να ειμαι ο καλύτερος στον κόσμο αν ειναι δυνατό..
Δεν ειμαστε ουτε μπορει κανενα κρατος να γινει μια κλειστή οικονομία..αυτο το πολυ απλό αγνοειται απο πολλούς..
Πάντως εγώ είχα την εντύπωση ότι ένα κράτος, αν σέβεται τον εαυτό του και θέλει να ονομάζεται δημοκρατικό εξασφαλίζει επιλογές στους πολίτες του. Κλασσικό παράδειγμα το δικαίωμα στην εργασία. Ευτυχώς, ακόμη και στη "νέα τάξη" πραγμάτων συνεχίζει να ορίζεται ως "δικαίωμα" και όχι "ανάγκη" ή "δυνατότητα". Και τα κράτη πρέπει να διασφαλίζουν το δικαίωμα αυτό όχι μόνο με θέσεις στο δημόσιο τομέα αλλά και με επενδυτικές ευκαιρίες πλην όμως τις οποίες θα μπορεί να ελέγχει ως κράτος.
Η αλληλοεξάρτηση είναι κάτι το οποίο υπάρχει από πάντα. Δεν είναι κάτι που ήρθε μετά το 1980. Ούτε μετά το 1945. Και επί Μ.Αλεξάνδρου υπήρχαν αλληλοεξαρτήσεις. Και η Φλώρινα εξαρτάται από το Βόλο ή από την Κατερίνη για να φάει ψάρια. Η τεχνολογία από την άλλη, όπως και οτιδήποτε, έχουν τις βάσεις τους στον πρωτογενή τομέα παραγωγής. Αν δεν παράγεις σιλικόνη, αν δεν παράγεις χαλκό και διάφορα άλλα ο υπολογιστής δε γίνεται.
Σαφώς δεν υπάρχει η έννοια της κλειστής οικονομίας. Αλλά ούτε και αυτό είναι σημερινό. Το πολυεθνές εμπόριο υπάρχει από την εποχή των παγετώνων.Το θέμα είναι τί μπορεί ο καθένας να δώσει για να λάβει το αντίστοιχο.
Ας θέσουμε ότι δεν υπήρχαν χρήματα. Δε θα υπήρχε εμπόριο; Σαφώς και θα υπήρχε. Το χρήμα γεννήθηκε όχι για να δίνει μια αξία, αλλά για να αντιπροσωπεύσει την αξία χωρίς να χρειάζεται να τρέχω στην αγορά με 3 κιλά ντομάτες για να πάρω ένα πακέτο τσιγάρα. Όταν το χρήμα όμως ξεκίνησε να εξυπηρετεί την αξία του εαυτού του ή καλύτερα, όπως συμβαίνει στις διεθνείς αγορές αλλά και στο ΧΑΑ, να εξυπηρετεί την ματαιοδοξία του κάθε επίδοξου καναπεδάκια που θέλει να βγάλει εύκολα λεφτά τότε χάλασε η συνταγή.
Με όλα αυτά θέλω να πω πως δεν μπορεί να μετράμε την σκλαβιά με το χρήμα λαμβάνοντάς το υπόψιν μας ως αγαθό. Αν το κάνουμε αυτό, αυτομάτως παίζουμε στο παιχνίδι αυτών οι οποίοι κόβουν χρήμα χωρίς αντίκρυσμα. Από πότε κάποιος που χρωστάει είναι σκλάβος; Δηλαδή όποιος είναι δανειολήπτης για να χτίσει ένα σπίτι είναι σκλάβος; Όποιος δανειολαμβάνει για να στήσει μια επιχείρηση είναι σκλάβος; Νόμιζα ότι αυτό λεγόταν παραγωγική χρηματοδότηση.
Νομίζω ότι ακριβώς αυτό είναι το σημείο στο οποίο χάνουμε το παιχνίδι. Ο μεσάζοντας που λέγεται τραπεζικό σύστημα πήρε το χαρτί και του έδωσε αξία που δεν έχει στην πραγματικότητα, μόνο και μόνο για να κερδίσει επί των δοκούντων της ανάπτυξης η οποία έχει μέσα της ένα χαώδες φάσμα εφαρμογής.(Ανάπτυξη δεν είναι να παράγω ενέργεια.Ανάπτυξη είναι να παράγω ενέργεια γιατί μου χρειάζεται ή γιατί μπορώ να την δώσω σε κάποιον που τη χρειάζεται. Και αυτή η ενέργεια έχει το νόημα της εξυπηρέτησης και της διευκόλυνσης ή καλύτερα της ποιότητας ζωής. Πιο καλό είναι το ρεύμα στον μύλο παρά η αγελάδα που γυρίζει γύρω γύρω).
Για να τελειώνω, γιατί τελευταία λέω πολλά, νομίζω ότι δεν υπάρχει ιδανική λύση. Ούτε το μέσα είναι καλό ούτε το έξω. Είναι καθαρά θέμα προσωπικών επιλογών. Ποιός είπε ότι αν η Ελλάδα αποχωρήσει από την ΕΕ δεν θα έχει εμπόριο; Και ποιός είπε ότι αν είναι μέσα στην ΕΕ θα έχει εμπόριο; Νομίζω ότι το όλο κομμάτι πρέπει να μεταφερθεί σε περισσότερο ανθρωπιστικό επίπεδο. Είναι γεγονός ότι κάθε φορά που μια χώρα βρίσκεται σε πόλεμο ή "πόλεμο" το πρώτο πράγμα το οποίο αρχίζει να φθίνει είναι τα συλλογικά δικαιώματα. Εδώ αυτό που πρέπει να αποφασιστεί είναι, να παραχωρήσω δικαιώματα και να έχω ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ μέσω των λίγων και παντοδύναμων επενδυτών που μου διασφαλίζει ένα μέλλον αλλά το οποίο δεν είναι καθόλου ρόδινο (εδώ να θυμήσω το άρθρο σας περί βασικού μισθού στις ΗΠΑ) ή να μην παραχωρήσω δικαιώματα και να το ρίξω στην ανάπτυξή μου η οποία να μου δώσει κάτι το εμπορεύσιμο, στάνταρ η νεοτεριστικό*, αποφασισμένος πως για τα επόμενα 20-30 χρόνια θα ζήσω δύσκολα αλλά όταν βγω από τη στενωπό θα έχω ΚΑΙ δικαιώματα ΚΑΙ αξία(=λεφτά);
*Εμπορεύσιμο, όπως λέω εδώ και μερικές μέρες δεν είναι μόνο το ζαρζαβατικό. Εμπορεύσιμη είναι και η ιατρική και οποιαδήποτε επιστήμη. Τα φάρμακα είναι σούπερ εμπόριο. Η έρευνα είναι ότι πιο σούπερ σε εμπόριο. Και μπορεί να είναι και οπλικό σύστημα όταν πρόκειται για μικροβιολογία.
Νερόοοοοοοοοοοοοοοοοο.
