ολοι πλέον ξέρουμε μέσα μας ότι πάμε για 500 και στην καλύτερη περίπωση 800. Και ο 666 το ξέρει και είμαι σίγουρος οτι το έβλεπε εδώ και καιρό. το θέμα παιδιά είναι πόσο καιρό θα καθίσουμε εκεί?
ΓΙα να ακούσω απόψεις.
Εγω βάζω ένα περιθώριο από 1 χρόνο μέχρι 6-7 χρόνια.
Τα πράγματα για την χώρα μας δέν είναι καλά ούτε θα γίνουν άμεσα. ΠΛέον αυτά που αποκλείαμε πρίν από ένα χρόνο τώρα φαντάζουν όλα πιθανά
Χωρίς Ευρώ ? με ευρώ και δραχμή ? χωρίς ΕΕ.
Και μην αποκλείουμε και ένα τζερτζελε με τουρκία.

πριν από ένα χρόνο η Ελευθεροτυπια νομίζω είχε βγεί με τίτλο ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΤΕ.... αυτό συμβαίνει και δισδτυχώς την κανουμε χειρότερη και απ' αυτή που ήταν

Γιατί δεν θέλουν τους Έλληνες;
Από factorx στις 06/08/2011





Σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» (Δημ. Μοσχόπουλου)ή (κατα αλλους του Κυριακου Διακογιαννη ) είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία επεξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.

Η κοπέλα αναφέρεται σε κάποιον πλούσιο θείο της ονόματι Αλμπέρ που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα καί προστατεύοντας στη βίλα του πολλά από αυτά.

Ένας φίλος του γιατρός απ’ τη Γενεύη του δώρισε ένα κουτάβι ράτσας «μποξέρ», που άκουγε στο όνομα «Τέλος», ενημερώνοντάς τον ότι άμα μεγαλώσει το καθαρόαιμο σκυλί χρειάζεται προσοχή διότι είναι επικίνδυνο!…

Πράγματι, σ’ ένα χρόνο είχε δυναμώσει τόσο πολύ που ήταν απλησίαστο. Ο πρώτος που την πλήρωσε ήταν ο κηπουρός που δέχτηκε επίθεση από το σκυλί με αποτέλεσμα να μείνει ένα μήνα ακίνητος στην κλινική έχοντας χάσει την γάμπα που την είχε φάει ο σκύλος και θα έμενε κουτσός σε όλη του τη ζωή με καρφιά στο πόδι του!

Ο Αλμπέρ απεφάνθη ότι ο σκύλος έπρεπε να εκπαιδευθεί για να αποκτήσει σωστή συμπεριφορά. Έφερε Γερμανό σκυλοδαμαστή και πράγματι σε 6 μήνες ο «Τέλος» ήταν «αρνάκι».

Περιέργως όμως σε μία δεξίωση ο σκύλος ξαναεπιτέθηκε αιμοβόρικα σ’ έναν υπηρέτη και ευτυχώς γι’ αυτόν ο οδηγός της βίλας πυροβόλησε τον «Τέλος» και έβαλε τέλος στην άτακτη ζωή του!

Η στεναχώρια του Αλμπέρ ήταν απερίγραπτη ώσπου τον επισκέφτηκε ο δωρητής του σκύλου, ο γιατρός, ο οποίος εξήγησε στον περίλυπο φίλο του ότι ο σκύλος όσο καλά και να δαμαστεί κρατάει μέσα του κακία, ζήλια, μίσος, καί εκδικείται: «Τα ζώα δεν συγχωράνε ποτέ στον άνθρωπο την βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουνε ότι αυτή η βελτίωση τ’ απομακρύνει από τη φύση τους… και όποτε δίνετε η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται».

Για να κατανοήσει ο Αλμπέρ καλύτερα την συμπεριφορά του σκύλου, ο γιατρός κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό: «Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ’ εμάς τους Ευρωπαίους καί τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»!

Και τεκμηριώνει την άποψή του λέγοντας ότι στα γυμνασιακά του χρόνια ένιωθε «ψυχικά καταπιεσμένος. Διότι δεν μας διδάξανε τίποτα οι σοφοί μας διδάσκαλοι που να μην το ’χανε εξηγήσει, να μην το ’χανε ανακαλύψει, να μην το ’χανε πετύχει, να μην το ’χανε τελειοποιήσει οι Έλληνες!

Κι αν κάποτε αναφέρανε κανένα άλλονε φτωχό συγγενή της γνώσεως και της σοφίας, όχι Έλληνα, στο τέλος προσθέτανε ότι αυτός ο κάποιος, ο φουκαράς βασίστηκε για την ανακάλυψή του πάνω σ’ ένα θεώρημα προγενέστερο κάποιου Έλληνα, πάνω σε μια παλιά σκέψη κάποιου άλλου Έλληνα, πάνω σ’ ένα έργο αιώνες πριν δοσμένο από κάποιον άλλο Έλληνα!…

Σιγά σιγά ένιωθα πως οι γνώσεις μου, οι σκέψεις μου, τα αισθήματά μου, η προσωπικότητά μου, ο κόσμος μου, η ύπαρξή μου ως το έσχατο μόριο διαβρώνονταν και χρωματίζονταν απ’ αυτό που χαρακτηρίζουμε με την κλασική πια έκφραση ̈ελληνικό παρελθόν ̈».

Αυτά όλα καταστάλαζαν στα βάθη της ψυχής του γιατρού «ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό»!

Και η συνέχεια: «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική.

Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ’ την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ’ απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από ’δω, Στέφανος ο Αθηναίος από ’κει…

Δεν μπορούσα ν’ ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρώ μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες ελληνικές! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης! Άρχισα κι εγώ με την πάροδο του χρόνου να νιώθω απέναντι στους Έλληνες όπως ο ̈Τέλος ̈…

Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό! ́Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε.

Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε ήμαστε ζώα μ’ όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα!…

Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε… Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δε θα φανταστείς συνδυασμό και συγκέρασμα εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε!… η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε.

Ο σύγχρονος ̈πολιτισμένος ̈ άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος… Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό, Αλμπέρ μου, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο ελληνισμός κι η ορθοδοξία του, η μόνη πραγματικότητα, η μόνη γνήσια χριστιανική πίστη…

Είναι ο μόνος λαός που κατόρθωσε να συνταιριάξει αρμονικά τον αρχαίο του πολιτισμό, την υπεράνθρωπη πνευματικότητά του με όλα τα θετικά στοιχεία του χριστιανισμού και να γεννήσει αυτός ο θεϊκός συνουσιασμός μια βαθιά πίστη, μια θεμελιωμένη θρησκεία, μια τρομερή ενωτική ισχύ.

Η δική μας ηγεσία, οι δικοί μας ταγοί, η δική μας εκκλησία δεν θα επιτρέψουν ποτέ την προκοπή τους, γιατί αν μονοιάσουνε και στο κοινωνικό πεδίο, χαθήκαμε! Ποιος τους πιάνει, αν βλαστήσει στη γη τους μια στάλα κοινωνική δικαιοσύνη κι ο λαός τους που στενάζει κι αναστενάζει φτάσει να κουμαντάρει τον τόπο του! Θα ξαναπιάσουνε το πολιτιστικό μαστίγιο στα χέρια τους και θα τους θωρούμε πάλι από το ύψος των αστραγάλων τους εμείς τα σκαθάρια αυτούς τους γίγαντες»!



Ο φιλέλληνας Αλμπέρ σ’ όλα αυτά αρκέστηκε να απαντήσει με νόημα: «Γι’ αυτό θα τους αγαπάω πάντα, θα τους θαυμάζω και θα τους σέβομαι…».

Στρατής Ανδριώτης


http://www.antinews.gr/2011/08/06/116693/




Το πιο σπουδαιο ειναι τα 151 σχολια ............
εκει καταλαβα απολυτα γιατι ..........δεν θελουν τους Ελληνες.

Αντε καλημερα ..

Καλημερα και χρονια πολλα στον Μιταρχη !!!

MIA ANAΣΑ ΜΟΝΟ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ..

Ηλεκτρονική Έκδοση
enet.gr, 02:23 Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011
Απαγόρευση του short selling σε Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και Βέλγιο
Η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και το Βέλγιο απαγόρευσαν το short selling (ανοιχτές πωλήσεις) στις μετοχές των τραπεζών και άλλες χρηματοπιστωτικές εταιρείες.
Το μέτρο ακολουθεί σημαντικές απώλειες στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια τις τελευταίες ημέρες και κυρίως στη Γαλλία, που επλήγη από φήμες για υποβάθμιση της οικονομίας της χώρας. Το μεγαλύτερο πλήγμα δέχθηκε η Societe Generale, που ειδικότερα την Societe Generale, που την Τετάρτη έφτασε να χάνει ενδοσυνεδριακά έως 23%.

Το short-selling είναι όταν οι επενδυτές βγάζουν κέρδος από την πτώση της τιμής μιας μετοχής. Η στρατηγική αυτή, κατηγορείται, ότι πλήττει τη σταθερότητα στις αγορές.

Οι επενδυτές που χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνική δανείζονται μετοχές ή ομόλογα που εκτιμούν ότι θα υποχωρήσουν και στη συνέχεια, όταν και αν πράγματι υποχωρήσουν οι τιμές τους, τις αγοράζουν και τις επιστρέφουν στον κάτοχό τους, αποκομίζοντας τα κέρδη από τη διαφορά.

Το short-selling απαγορεύθηκε στο Χρηματιστήριο Αθηνών τη Δευτέρα.

ΑρχικήΑναλύσεις Αγορές
Αγορές
Νίκος Μανεσιώτης

Η φούσκα και το εκκρεμές (Μέρος 2ο)
12 Αυγούστου 2011 - 08:30

PrintE-mailRSS Text size decrease increase
Η φούσκα και το εκκρεμές (Μέρος 2ο) Απέτυχαν να ελέγξουν την κρίση, έγκαιρα κι αποτελεσματικά. Γιατί επιμένουν σε πολιτικές που ξεχαρβάλωσαν την διεθνή οικονομία και κλονίζουν συθέμελα την Δύση. Το οικονομικό πρόβλημα της Δύσης δεν είναι τεχνοκρατικό. Πολιτικό είναι.

Απαιτούνται άλλες πολιτικές για την ανασυγκρότηση της Δύσης. Πολιτικές, που θα δώσουν «επώδυνες λύσεις» σε βάρος όλων αυτών οι οποίοι οικοδόμησαν την παγκοσμιοποίηση των Παραγώγων-καζίνο. Οικοδόμησαν ένα σύστημα που έριξε την οικονομία της Δύσης σε μια ιστορική κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου η οποία εκδηλώνεται με τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, των ελλειμμάτων, της υπερχρέωσης του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, της ανεργίας και της φτώχειας.

Τις πολιτικές αυτές δεν μπορεί να τις εμπνευστεί και να τις εφαρμόσει η Μέρκελ, ο Κάμερον, ο Σαρκοζί, ο Θαπατέρο και φυσικά ο... δικός μας Γιώργος Παπανδρέου. Ούτε το απρόσωπο τέρας της ΕΚΤ με τους διαφόρους Τρισέ, ούτε φυσικά οι αμερικανικοί ιδιωτικοί οίκοι αξιολόγησης ή οι Άκερμαν της ευρωπαϊκής τραπεζικής ελίτ.

Προϋπόθεση για τις «άλλες πολιτικές» αποτελεί ένας νέος, διεθνής, πολιτικός και κοινωνικός συσχετισμός δυνάμεων. Συσχετισμός που θα επαναφέρει την πολιτική στο προσκήνιο, θα επιστρέψει τις αγορές… στο ταμπλό και θα αναφέρεται στο όνομα των συμφερόντων της κοινωνίας και της πραγματικής οικονομίας και δεν θα υπηρετεί τυφλά την «διεθνή των τοκογλύφων».

Το αισιόδοξο στην εποχή της απόλυτης μαυρίλας είναι ότι στους λαούς της Ευρώπης αρχίζει να γίνεται συνείδηση η ανάγκη αυτή. Η συνείδηση κάποιων λαών, που έχουν και παράδοση στην δημιουργία κινημάτων κοινωνικοοικονομικής αλλαγής, κινείται πιο γρήγορα (Βρετανοί, Ισπανοί, Ιταλοί, ΄Ελληνες κ.α.) και η απάντηση σε αυτήν από την ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη δεν μπορεί να είναι τύπου ΄Ασαντ. Γιατί αυτή θα οδηγήσει σε πανευρωπαϊκή εξέγερση, μετά την αραβική.

Οι άλλες πολιτικές

Προχθές, στο κείμενο μας στις 10 Αυγούστου, είδαμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα στην Δύση και στην οικονομίας της. Επιμένουμε σε αυτό. Γιατί η κρίση είναι των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Μόνο που απειλεί να συμπαρασύρει ή να κλονίσει όλη την παγκόσμια οικονομία διότι οι αναδυόμενες αγορές δεν έχουν ακόμα την δύναμη να παίξουν τον ρόλο των ΗΠΑ ή της Γερμανίας.

Σήμερα αναδεικνύουμε μερικές από τις «άλλες πολιτικές» ριζοσπαστικής μεταρρύθμισης του συστήματος (επειδή δεν μπορεί αύριο το πρωί να καταστραφεί ο καπιταλισμός μιας και ο σοσιαλισμός ακόμα επουλώνει τις σταλινικές πληγές του…).

1) Αναδιάρθρωση του χρέους με «κούρεμα» των ομολόγων όλων των υπερχρεωμένων κρατών. Έτσι τα κράτη, αντί να δανείζονται από αγορές ή τρόικες για να εξυπηρετούν τα παλαιά τους χρέη, θα αντλήσουν κεφάλαια για την ταχύτερη ανάκαμψη τους. Αυτό θα εξυγιάνει τις αγορές και θα τις απογειώσει.

2) Εθνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού και του ευρύτερου χρηματοοικονομικού τομέα σε όποιες χώρες καθίσταται ανέφικτη η κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών από τους μετόχους τους. Ειδάλλως, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τα χρηματοοικονομικά γκρουπ θα καταρρεύσουν και είτε θα κλείσουν είτε θα τα εξαγοράσουν οι ισχυροί. Σε μια τέτοια περίπτωση η χρηματοδότηση μιας οικονομίας, σαν την Ελληνική, θα ελέγχεται από τους ξένους «δεινόσαυρους». Άρα και τυπικά αποικία τους.

3) Κατάργηση όλων των χρηματοπιστωτικών Παραγώγων. Κατάργηση των τοξικών εργαλείων που μόλυναν την πραγματική οικονομία. Μόνο έτσι θα «απελευθερωθούν» τα τρις των δολαρίων που τζογάρουν στην καταστροφή του ευρώ, του Ευρωπαϊκού Νότου, επιχειρήσεων και τραπεζών και θα πέσουν στην παραγωγή. Άρα η Δύση βρίσκει λεφτά, επενδύει, παράγει, καινοτομεί, εξυγιαίνει τα δημόσια οικονομικά της και μειώνει δραστικά την ανεργία και την φτώχεια. Οι δε αγορές εξυγιαίνονται και απογειώνονται.

4) Βαριά φορολόγηση του πλούτου και των πλουσίων (αυτό που επιδίωξε πολύ καθυστερημένα ο Ομπάμα), με παράλληλη συρρίκνωση της φορολογίας, κυρίως του ΦΠΑ, των επιχειρήσεων και δη των νέων, των μικρομεσαίων και των εταιρειών που προάγουν την τεχνολογία, το διαδίκτυο κ.λ.π. Εξαφάνιση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής (δεν αποτελεί μοναδικό ελληνικό σπορ).

5) Τέλος στην ασυδοσία των περιβόητων οίκων αξιολόγησης. Δημιουργία ενός υπερεθνικού οίκου αξιολόγησης, που να ελέγχεται από τα κράτη στο πρότυπο του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Για την μεγαλύτερη αξιοπιστία του αυτός μπορεί να αναφέρεται στην Οικονομική Επιτροπή του ΟΗΕ. Τα κράτη να ξεκινήσουν τον απόλυτο έλεγχο των πεπραγμένων τους της τελευταίας δεκαετίας. Η ποινική δικαιοσύνη, οι κεφαλαιαγορές, οι χρηματιστηριακές αρχές να ψάξουν και να τιμωρήσουν τα ΑΑΑ+ την παραμονή του λουκέτου της Lehman, της Enron και του σκασίματος της φούσκας των subprime και των άλλων τιτλοποιημένων τοξικών. Νέο πλαίσιο αυστηρής εποπτείας των ιδιωτικών οίκων.

6) Η ΕΚΤ να αλλάξει… μυαλά. Απαιτείται συντονισμός της με την Fed, που σημαίνει ότι μηδενίζει τα επιτόκια του ευρώ για όσο χρειαστεί, «τυπώνει» ευρώ, η Fed το κάνει με την αγορά ομολόγων. Ταυτόχρονα εκδίδει ευρωομόλογα για να αγοράσει το χρέος των χωρών που κινδυνεύουν. Επίσης, αντί να δανείζει τις τράπεζες των προβληματικών κρατών με 1% κι αυτές μετά τα κράτη με 6%, να δανείζει απευθείας το κάθε κράτος με το 1%.

7) Επιστροφή… στον πληθωρισμό της Ευρωζώνης. Όπως τονίζει ο κορυφαίος καθηγητής του Χάρβαρντ και πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Κένεθ Ρόγκοφ, απαιτείται εγκατάλειψη της αντιπληθωριστικής εμμονής από την Ευρώπη και επιστροφή στην πολιτική του «ελεγχόμενου πληθωρισμού». Η υποτίμηση του ευρώ και το «τύπωμα» νέου χρήματος μπορεί να οδηγήσει την Ευρωζώνη σε έναν πληθωρισμό της τάξης του 5%. Σήμερα, όμως, η Ευρωζώνη δεν απειλείται από τον πληθωρισμό. Αντιθέτως, αυτός μπορεί να… την σώσει.

Διαφορετικά με τις νεοφιλελεύθερες συνταγές των Μέρκελ-Τρισέ και τις ερμαφρόδιτες επιλογές του Ομπάμα βαίνουμε ταχύτατα στην διπλή ύφεση.