K A Λ Η Μ Ε Ρ Α



Ηλεκτρονική Έκδοση
enet.gr, 17:59 Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011
Λύση η συνεργασία και όχι η επιβολή γερμανικής πειθαρχίας, υποστηρίζει ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν

«Ταμείο απόσβεσης» προτείνει ο Ντελόρ
Η Ευρώπη βρίσκεται στην άκρη ενός γκρεμού και όμως, βάζει τρικλοποδιά στον εαυτό της, εκτίμησε ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν, Ζακ Ντελόρ, μιλώντας στο περιοδικό L’Express. Πρότεινε, αντί των «ανέφικτων» θεσμικών αλλαγών τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Απόσβεσης, προκειμένου να επιτευχθεί η μερική και προσωρινή αμοιβαιότητα των χρεών.
Εκτίμησε ότι η κρίση οφείλεται στην έλλειψη συνεργασίας και οικονομικού συντονισμού εντός τηςευρωζώνης, ενώ έκανε λόγο και για κακοφωνία. "Στις 21 Ιουλίου οι ηγέτες των «17» της ευρωζώνης κατέληξαν σε ένα αποτέλεσμα και στη συνέχεια, ανανέωσαν τη συνάντησή τους για το φθινόπωρο, χωρίς να διευκρινίσουν περαιτέρω τους όρους και τις προϋποθέσεις της εφαρμογής της απόφασης που έλαβαν. Στο μεταξύ, οι επενδυτές, προφανώς, αναρωτιούνται", υπογράμμισε.

Άφησε αιχμές για τη στάση της Γερμανίδας καγκελαρίου, τονίζοντας ότι «το ευρωπαϊκό όραμα της ενσωμάτωσης, που συμμερίζονταν οι Γερμανοί ηγέτες, όπως ο Αντενάουερ, o Σμιτ ή ο Κολ, απουσιάζει από την αντίληψη της Ανγκελα Μέρκελ. Έτσι, φάνηκε να διστάζει, καθώς επηρεάζεται εξαιρετικά από την παραμικρή μεταστροφή της γερμανικής κοινής γνώμης».

Για τη Γαλλία, δήλωσε ότι δρα έχοντας ως πρώτη έγνοια να μην εγκαταλείψει η Γερμανία το σκάφος του ευρώ.

Όσον αφορά στις προτάσεις Μέρκελ-Σαρκοζί για το "ευρωπαϊκό εξάμηνο" συντονισμού των οικονομικών πολιτικών των κρατών της ευρωζώνης, μίλησε περίπλοκη ιδέα, η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τις εθνικές ιδιαιτερότητες. «Κάθε κράτος έχει τα δικά του δυνατά και αδύναμα σημεία και δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε το γερμανικό μοντέλο σε όλα τα κράτη-μέλη. Δεν είναι ρεαλιστικό. Η λύση έγκειται στη συνεργασία», επεσήμανε.

Εξάλλου, εκτίμησε ότι η πρόταση θεσμοθέτησης ενός Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών είναι άνευ νοήματος.

OIKONOMIA
Τετάρτη, 17 Αυγούστου 2011 - 20:15
Βενεζουέλα: Κρατικοποίηση της βιομηχανίας χρυσού ανήγγειλε ο Chavez

Τα σχέδια του για την εθνικοποίηση της βιομηχανίας χρυσού ανήγγειλε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Hugo Chavez, στο πλαίσιο της προσπάθειας ενίσχυσης των αποθεμάτων σε συνάλλαγμα.

Όπως μεταδίδει το Dow Jones Newswires, ο Chavez σε διάγγελμά του ανακοίνωσε πως τις επόμενες ημέρες θα υπογράψει διάταγμα για την ανάληψη των ερευνών και των εξορύξεων από το κράτος.

Θα είναι “ένα διάταγμα για την ανάληψη του κλάδου χρυσού,” ο οποίος παραμένει στα χέρια της “μαφίας και των λαθρεμπόρων,” ανέφερε χαρακτηριστικά ο Chavez said.

Η κίνηση αυτή έρχεται μία ημέρα μετά από δημοσίευμα της Wall Street Journal στο οποίο γινόταν αναφορά για μεταφορά αποθεματικών δισεκατομμυρίων δολαρίων από τράπεζες της Ρωσίας, της Κίνας και της Βραζιλίας και τόνων χρυσού από ευρωπαϊκές τράπεζες στα θησαυροφυλάκια της κεντρικής τράπεζας της Βενεζουέλας.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα η ποσότητα χρυσού που θα μεταφερθεί ανέρχεται σε 211 τόνους η αξία των οποίων υπολογίζεται σε 11 δισ. δολ. ενώ στην κεντρική τράπεζα της χώρας ήδη φυλάσσονται 154 τόνοι.


Πηγή:www.capital.gr


ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΓΑΠ.

ΕΤΕ συντομα €3,5
οχι €35......€3,5........

στο χρηματιστηριο παιζουμε για να κερδισουμε

ποτε για να μπουμε στο κλουβι.

Γιώργος Δελαστίκ : "Η πολιτική διακήρυξη του Δ' Ράιχ"
21/07/2011 - 15:27

Ρίγος προκαλεί η απλή ανάγνωση...


στο περιοδικό DerSpiegel του βαρυσήμαντου –με όλη τη σημασία της λέξης– άρθρου υπό τον εύγλωττο τίτλο
«Όλη η εξουσία στο κέντρο»
(σ.σ. εννοεί το Βερολίνο και αναφέρεται στην εξουσία της ΕΕ) και
τον εξίσου αποκαλυπτικό υπότιτλο
«Γιατί ένας εκδημοκρατισμός δεν μπορεί να σώσει την Ευρώπη».

Συγγραφέας, ο Χέρφριντ Μίνκλερ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου.

Χωρίς υπερβολή, μπορούμε να ομολογήσουμε ότι πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη, την πιο άριστα δομημένη πολιτική διακήρυξη υπέρ της προώθησης του Δ’ Ράιχ της Γερμανίας σε όλη την έκταση της Ευρώπης!

Οι θέσεις αυτού του άρθρου-πολιτικής διακήρυξης διακρίνονται από τη σαφήνεια και την ακριβολογία που ανέκαθεν χαρακτήριζε τους Γερμανούς.

Ο συγγραφέας απορρίπτει αναφανδόν κάθε ιδέα όχι μόνο περαιτέρω προώθησης της πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ, αλλά και εκδημοκρατισμού των θεσμών της.

«Όποιος προωθεί τώρα τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης παρακινεί σε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι, το οποίο μπορεί να καταλήξει σύντομα στην κατάρρευση της Ευρώπης», υποστηρίζει.


Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις

«Μια δημοκρατία χρειάζεται προϋποθέσεις, οι οποίες τώρα δεν υπάρχουν στην Ευρώπη...
Ο ευρωπαϊκός πληθυσμός ούτε ήταν ούτε είναι ευρωπαϊκός λαός...
Η ανυπαρξία κοινωνικο-οικονομικών και πολιτικο-πολιτιστικών προϋποθέσεων φαίνεται πολύ καθαρά με τη διευρυνόμενη αμοιβαία δυσπιστία μεταξύ των Ευρωπαίων που προκάλεσε η κρίση του ευρώ.
Όποιος βασίζεται τώρα στον εκδημοκρατισμό ενισχύει τις φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρώπη»,
υποστηρίζει ο Γερμανός καθηγητής.

Επικρίνει τις ευρωπαϊκές ελίτ για τα μέχρι τώρα λάθη τους. «Οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης παρουσιάζουν σήμερα μια εικόνα της συμφοράς», υπογραμμίζει αρχίζοντας το άρθρο του. «Η κακή εικόνα που δίνει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη οφείλεται ουσιωδώς στην ανικανότητα των ελίτ της», προσθέτει μεταξύ πολλών άλλων επικριτικών σχολίων.

Δεν έχει, όμως, καμιά πρόθεση να στραφεί προς τους λαούς της Ευρώπης. «Παρ’ όλα τα λάθη και τις αδεξιότητές τους, οι ελίτ είναι αυτές που κρατούν την Ευρώπη ενωμένη. Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε να σκέφτεται κανείς τώρα όχι για εκδημοκρατισμό, αλλά για μια βελτιωμένη ικανότητα χειρισμών των ελίτ;» αναρωτιέται ρητορικά ο Χέρφριντ Μίνκλερ, και δίνει αμέσως ο ίδιος την απάντηση: «Η παρούσα κρίση πρέπει, λοιπόν, να θεωρηθεί ως κάλεσμα για να αναδομήσουμε την Ευρώπη, έτσι ώστε να παράγει καλύτερες ελίτ και να προσφέρει σε αυτές τις ελίτ καλύτερες δυνατότητες χειρισμών», τονίζει.


«Όλη η εξουσία στη Γερμανία!»

Το πνεύμα που διαπνέει αυτές τις θέσεις είναι διάχυτο: «όχι» στον εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών θεσμών, «ναι» στη συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια των ελίτ. Οι Γερμανοί, όμως, δεν συνηθίζουν να αφήνουν ιδέες να αιωρούνται. Προτιμούν να τις προσδιορίζουν με σαφήνεια.

«Είναι αποφασιστικής σημασίας το γεγονός ότι τα σφάλματα των ελίτ μπορούν να διορθωθούν μόνο από τις ίδιες τις ελίτ και ότι η προσπάθεια να διορθωθούν τα σφάλματα των ελίτ μέσω καταναγκαστικού εκδημοκρατισμού θα κατέληγαν σε άτακτη κατάρρευση της συντεταγμένης Ευρώπης», αναφέρει ο αρθρογράφος, και συνεχίζει: «Η κατευθυντήρια ιδέα για την αναδόμηση της Ευρώπης συνίσταται, λοιπόν, στο ότι οι φυγόκεντρες δυνάμεις, οι οποίες μεγαλώνουν από τις απαιτήσεις εθνικής κυριαρχίας των κρατών-μελών που συνεχίζουν να υπάρχουν και από τις κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές διαφορές των επιμέρους περιοχών, πρέπει όχι μόνο να τιθασευτούν, αλλά και να μεταβληθούν σε κεντρομόλες δυνάμεις».

Έπειτα από αυτά, έρχεται η πρόταση που εμπεριέχει την ουσία της υπόθεσης: «Με άλλα λόγια, η Ευρώπη χρειάζεται ένα δυνατό μέσο, ένα κέντρο πλήρες εξουσιών – αλλιώς θα αποτύχει», τονίζει!

Όλη η εξουσία στο ισχυρό πολιτικό κέντρο της ηπείρου λοιπόν, με άλλα λόγια... στη Γερμανία!

Ανακατανομή της εξουσίας

Ο Γερμανός καθηγητής έχει πλήρεις προτάσεις για την ανακατανομή της εξουσίας που, κατά την άποψή του, επιβάλλεται να λάβει χώρα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ώστε να εναρμονιστεί με τη σημερινή ηγεμονική θέση της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της ΕΕ. Αρχίζοντας από τα ουσιώδη, θεωρεί με κομψό τρόπο «τελειωμένο» τον περιβόητο γαλλογερμανικό άξονα!

«Στο παρελθόν γινόταν συχνά λόγος για τον άξονα Παρισιού - Βόννης (σ.σ. όσο η Βόννη ήταν πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας, πριν από την ενσωμάτωση της Ανατολικής) και αντίστοιχα Παρισιού - Βερολίνου, ο οποίος θα έπρεπε να είναι άθικτος για να μπορεί η Ευρώπη να συνεχίζει την πορεία της. Στο μεταξύ, το φορτίο που βρίσκεται πάνω σε αυτό τον άξονα έγινε πολύ βαρύ», αναλύει ο αρθρογράφος του DerSpiegel και έρχεται «στο ψητό»:

«Ζητείται από τους Γερμανούς η άσκηση περισσότερης ηγεσίας, αλλά αμέσως μόλις επιδειχτεί έστω και λίγη, την αρνούνται, αν δεν την καταπολεμούν».

Τέρμα, λοιπόν, ο γαλλογερμανικός άξονας ως κινητήρια δύναμη της Ευρώπης. Το ζητούμενο, πλέον, είναι η άσκηση της γερμανικής ηγεμονίας, η οποία δήθεν προβάλλεται ως... «απαίτηση» των Ευρωπαίων (!), με παράλληλη αντιμετώπιση των αντιστάσεων που εμφανίζονται στην πανευρωπαϊκή γερμανική επικυριαρχία.

Εδώ ο Χέρφριντ Μίνκλερ αρχίζει να αναπτύσσει θεωρίες που δεν ευσταθούν, είναι όμως αποκαλυπτικές της νέας γερμανικής θεώρησης της κατάστασης που επικρατεί στην ΕΕ και υποδηλώνουν το πώς βλέπουν οι Γερμανοί την εξέλιξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

«Στην Ευρώπη η περιφέρεια έχει υπερβολικά μεγάλη εξουσία και το κέντρο πολύ μικρή. Όσο δεν αλλάζει αυτή η κατάσταση, δεν θα βγουν από την κρίση η ΕΕ και το ευρώ. Μια ανακατανομή του πολιτικού βάρους (σ.σ. των κρατών-μελών της ΕΕ και της Ευρωζώνης) στην Ευρώπη μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά αυτό δεν αλλάζει καθόλου το γεγονός ότι είναι αναγκαία», υπογραμμίζει με ιδιαίτερη έμφαση, μη παραλείποντας να εκφράσει τη λύπη του για το φανταστικό «γεγονός» ότι δήθεν «στο μεταξύ κυριαρχεί η περιφέρεια επί του κέντρου και επιβάλλει αυτή τόσο την πολιτική ατζέντα όσο και τους ρυθμούς της διαδικασίας λήψης αποφάσεων»!


Λατρεία της δύναμης

Η γερμανική λατρεία της ισχύος αποτυπώνεται ανάγλυφα στο βαρυσήμαντο αυτό άρθρο, όπου ανακηρύσσεται σε μέγιστο σφάλμα των ηγετικών κύκλων της Ευρώπης το ότι δεν ήταν επαρκώς επιθετικοί τόσο στη διεθνή σκηνή όσο και στο εσωτερικό των χωρών τους.

«Τα λάθη του παρελθόντος μπορούν ίσως να εξηγηθούν μόνο μέσω του γεγονότος ότι οι (σ.σ. ευρωπαϊκές) ελίτ φρόντιζαν μόνο για τη διαχείριση της ευημερίας και όχι περισσότερο για το στρατηγικό αγώνα για εξουσία και επιρροή», γράφει ο αρθρογράφος και συνεχίζει: «Ίσως οι ευρωπαϊκές ελίτ είναι θύμα των διακηρύξεών τους, οι οποίες αποσκοπούν στη νομιμοποίηση του σχεδίου (της ευρωπαϊκής ενοποίησης) στα μάτια των πληθυσμών τους. Είδαν τον εαυτό τους ως ένα είδος ήρεμων γιγάντων και όχι ως ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες, που προς τα έξω αγωνίζονται για τα συμφέροντά τους και προς τα μέσα επιβάλλονται. Το να εναλλάσσει κανείς τη νομιμοποίηση με τη στρατηγική αποτελεί ολέθριο σφάλμα στην πολιτική, το οποίο δεν μπορεί να συγχωρηθεί».

Ο Χέρφριντ Μίνκλερ είναι σταθερά προσηλωμένος στο στόχο: «Μια περισσότερο ή λιγότερο συντεταγμένη κρατική χρεοκοπία της Ελλάδας θα ήταν μόνο ένα βηματάκι για τη σωτηρία του ευρώ. Το αποφασιστικό βήμα είναι ένα πολιτικό Σύνταγμα της Ευρώπης», τονίζει στο άρθρο του.


Μίσος κατά των λαών

Δεν ανησυχεί καθόλου ως προς το αν οι ηγέτες χωρών της ΕΕ θα εμποδίσουν την υλοποίηση αυτών των σχεδίων. Δεν θέλει, όμως, απολύτως καμία ανάμειξη των λαών της Ευρώπης. Πάση θυσία πρέπει να μην τεθεί το σχέδιο υπό την έγκρισή τους.

«Πάνω απ’ όλα το όργανο του δημοψηφίσματος έχει αποδειχτεί στο παρελθόν ως σκληρό ρόπαλο, το οποίο οι λαϊκιστές παράγοντες έχουν χώσει στις ακτίνες του τροχού της Ευρώπης», γράφει έντρομος και βέβαιος ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες σίγουρα θα ψήφιζαν εναντίον κάθε σχεδίου επιβολής της γερμανικής κυριαρχίας του Δ’ Ράιχ στη Γηραιά Ήπειρο.

«Στη σημερινή κατάσταση, ο εκδημοκρατισμός της ΕΕ θα δυνάμωνε τη δυνατότητα χειρισμών των αντιευρωπαϊκών παραγόντων και θα μεγάλωνε τον αριθμό αυτών που παίζουν με το βέτο στις Βρυξέλλες», ομολογεί με προφανή εχθρότητα και μίσος κατά των λαών των χωρών της Ευρώπης...

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 14/7/11

Αντιδράσεις για την «άνοδο του Δ’ Ράιχ»
03:00 - Πέμ 18/8/2011, tvxsteam



«Η άνοδος του Δ’ Ράιχ:
πώς η Γερμανία χρησιμοποιεί την χρηματοπιστωτική κρίση για να κατακτήσει την Ευρώπη»
είναι ο τίτλος δημοσιεύματος της βρετανικής Daily Mail,
ενώ οι Τιμές υποστηρίζουν ότι προϋπόθεση
για τη διάσωση της ευρωζώνης είναι η έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ.

Οι Financial Τιμές, πάλι, μετά και την προχθεσινή πρωτοβουλία Μέρκελ – Σαρκοζί, γράφουν πως η Γερμανία εδραιώνει διαρκώς τη θέση της στην Ευρώπη, την ώρα που η Γαλλία ευθυγραμμίζεται με αυτήν.

«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το τί σημαίνει δημοσιονομική ένωση: Πρόκειται για μία οικονομική πολιτική, ένα σύστημα φορολόγησης, ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, ένα χρέος, μία οικονομία και έναν υπουργό οικονομικών. Και όλα τα ανωτέρω θα είναι γερμανικά», γράφει η Daily Mail, η οποία αποκαλεί φράου Μέρκελ τη Γερμανίδα καγκελάριο.

Οι αποφάσεις που ανακοινώθηκαν την Τρίτη αποδίδονται από την εφημερίδα στην πρόθεση της Γερμανίας να επιβάλλει όλους τους όρους της στις οικονομίες των ευρωπαϊκών κρατών, αφού «είναι η μοναδική χώρα που μπορεί να το κάνει αυτό». «Εάν το ευρώ επιβιώσει», όλες οι ευρωπαϊκές χώρες θα γίνουν σαν τους Γερμανούς.

Στην πραγματικότητα θα χάσουν την ελευθερία του να μη μοιάζουν σαν τους Γερμανούς, συμπληρώνει χαρακτηριστικά και εφιστά την προσοχή προς την κυβέρνηση της Βρετανίας: εάν επιτύχει το σχέδιο των Γερμανών, η Ευρώπη θα γίνει στην ουσία μία γερμανική αυτοκρατορία και οι χώρες που δεν ανήκουν στην ευρωζώνη (όπως η Βρετανία) θα βρεθούν στο περιθώριο.

Τα αποτελέσματα της συνάντησης Μέρκελ – Σαρκοζί σχολιάζουν και οι Financial Τιμές. «Η κατεύθυνση προς την οποία κινείται η Γερμανία δεν αποτελεί έκπληξη, αλλά πολύ μεγαλύτερη έκπληξη αποτελεί το γεγονός ότι η Γαλλία στηρίζει τόσο θερμά την πρότασή της. Υποψιάζομαι ότι αυτό έχει να κάνει με την κατάσταση την περασμένη εβδομάδα στις αγορές», επισημαίνει αρθρογράφος της εφημερίδας

Το μήνυμα από τη συνάντηση,προσθέτει, είναι ότι η Γαλλία ευθυγραμμίζεται όλο και περισσότερο με τη Γερμανία, η οποία διασφαλίζει πλέον τη θέση της στην ευρωζώνη. Η ευρωζώνη που θα προκύψει – «εάν τηρηθούν τα όσα ανακοίνωσαν χθες, πράγμα που κάθε άλλο παρά βέβαιο είναι» – θα είναι μικρότερη σε μέγεθος, αλλά με μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία.

Οι περιφερειακές οικονομίες, προσθέτει πάντως, δεν θα ενθουσιαστούν με αυτό το αποτέλεσμα, αφού θα πρέπει να προχωρήσουν με τη λιτότητα και να σεβαστούν τον «χρυσό κανόνα» που εγγυάται την δημοσιονομική πειθαρχία.

Με άρθρο του στους Τιμές, πάλι, ο Ανατόλι Καλέτσκι συγκαταλέγεται στους οπαδούς της εξόδου της Γερμανίας από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Ο Καλέτσκι, ένθερμος υποστηρικτής της γαλλικής διακυβέρνησης της Ευρώπης, στο άρθρο με τίτλο «Πώς θα σωθεί η ευρωζώνη – διώξτε τη Γερμανία» υποστηρίζει ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για τη γαλλική διπλωματία και τον Γάλλο πρόεδρο να καθιερώσει την ανωτερότητά της χώρας του απέναντι στην γερμανική οικονομική ισχύ ως η κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη.

Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι η ευρωζώνη θα πρέπει να υιοθετήσει μία ευρωπαϊκή οικονομική κυβέρνηση προκειμένου να μη διαλυθεί, ενώ παραθέτει δύο βασικές αρχές πάνω στις οποίες θα στηριχθεί αυτή η ευρωπαϊκή ενσωμάτωση. Η πρώτη αφορά στην έκδοση του ευρωομολόγου και η δεύτερη στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού υπουργείου Οικονομικών που να ασκεί τη δημοσιονομική πολιτική. Αυτό λοιπόν που θα πρέπει να ξεπεραστεί προκειμένου να πραγματοποιηθεί η οικονομική ενσωμάτωση είναι οι σημαντικές διαφορές μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για το τι σημαίνει «ομοσπονδιακή Ευρώπη».

Σύμφωνα με τον Καλέτσκι, η Γερμανία θεωρεί ότι είναι ο κυρίαρχος παίκτης, καθώς πληρώνει τον λογαριασμό της κρίσης στην ευρωζώνη, ωστόσο υποστηρίζει ότι εάν ο Σαρκοζί παίξει καλά τα χαρτιά του τότε μπορεί να βάλει τη Γερμανία στη θέση της.

«Το Βερολίνο μέχρι στιγμής έχει αρνηθεί την έκδοση κοινών ευρωπαϊκών ομολόγων και δεν αφήνει την ΕΚΤ να αναχρηματοδοτήσει την Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα μέσω της αγοράς του χρέους τους. Επίσης οι Γερμανοί πολιτικοί υποστηρίζουν ότι οι χώρες που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν το χρέος τους θα πρέπει να βγουν από την ευρωζώνη. Γιατί λοιπόν να μην αλλάξει αυτή η κατάσταση και να είναι η Γερμανία αυτή που θα βρεθεί εκτός ευρώ;», διερωτάται ο Καλέτσκι και συνεχίζει: «Με δεδομένη την έλλειψη γερμανικής αλληλεγγύης προς τις άλλες χώρες, θα μπορούσε να ζητηθεί από τη Γερμανία ευγενικά να αποχωρήσει από την ευρωζώνη».

Σε αυτή την περίπτωση η Γερμανία θα επέστρεφε στο μάρκο μαζί με τις υπόλοιπες χώρες που θα ήθελαν να την ακολουθήσουν και στην ευρωζώνη θα παρέμενε η Γαλλία με τα υπόλοιπα μέλη.

Μάλιστα στα θετικά αποτελέσματα μίας γερμανικής αποχώρησης από το ευρώ συμπεριλαμβάνονται λιγότερες νομικές και θεσμικές δυσκολίες, επαναγορά των κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ και φυσικά η έκδοση του ευρωομολόγου.

Πέμπτη, 18 Αυγούστου 2011
O Παπαδιαμάντης δια τον Παπανδρέου..



Της Τζένης Κ. (ρεπορτάζ εκ Σκιάθου)

Ο Γιωργάκης ο υιός της κυρά- Μαργαρίτας, φορών νεωτεριστικόν τι ελαστικόν και εφαρμοστόν πανταλόνιον
(όπερ διέγραφε γεωφυσικώς τους μυς τε και τον ανδρισμόν του),
μαύρον αθλητικόν φανελάκιον οσαύτως αποκαλυπτικόν, υποδήματα κατάλληλα προς άσκησιν πιέσεως επί πεντάλ, αεροδυναμικόν σαρίκιον κατασκευασθέν υπό αθραύστου υλικού επί της αμφιλεγομένης κεφαλής αυτού και διόπτρας φουτουριστικάς....
αίτιναι τον έκαμαν να ομοιάζει με σούπερ διαστημικήν μυΐαν, εκαβάληκεν το δίκυκλόν του και επήρεν να τσουλεί εις την δημοσιάν με κατεύθυνσιν προς τις Κουκουναριές…
Όπισθέν του ετσούλουν υποχρεωτικώς μία Lexus και μοτοσυκλετιστές τινές σεκλετισμένοι.
Δεν ημπόρουν γαρ να πιστέψουσιν ότι ήσαν υποχρεωμένοι εκ της δουλειάς της εργασίας των να λαμβάνουν εις το κατόπιν το σουργελίζον ετούτον τζόβενον… Πραγματικώς.
Εις ολόκληρην την Σκιάθον και εις τας λοιπάς Σποράδας ουδένα θέαμα ξαναματαϋπήρξεν τοσούτως επιδεκτικόν πολλαπλού χαχανητού.
Πεντηκοντούτης και βάλε αθλητοπουρός και γεροντιοφρικιόν επαρίστανεν καταμεσής του Αυγούστου του σωτηρίου έτους Δισχιλιοστού και ενδεκάτου ότι δεν έτρεχεν τίποτις πέραν του υποδηλάτου του.
Οι γέροντες και αι γραίαι έσειαν μετά νοήματος τας κεφαλάς αυτών και διόλου δεν επεθύμουν να προσεγγίσουν αυτόν ίνα του προσφέρουσιν την κλαδευθείσα σύνταξή των υπέρ του Εθνικού σκοπού.
Αντιθέτως, επεθύμουν καταβάσαι αυτόν από του υποδηλάτου και κατασχέσαι το υποδήλατον.
Οι τουρίσται ετράβουν φότος και εσχολίαζον εις τας μητρικάς των γλώσσας την φαιδρότητα του παρδαλού τούτου κομβοΐου.
Μα ο Γιωργάκης ηγόραζεν αγρόν.
Ή μάλλον επούλα αγρόν
(το ρητό διασκευάσθη ένεκα του έμφυτου ταλέντου του Γιωργακίου εις το πουλάν).
Εσυνέχιζεν την αυτού πορείαν αγωνιών μονάχα δια τον βαθμόν της φιτνέσεώς του.
Εωράκατε τον στύλον πλησίον της θαλάσσης;
Εωράκατε αυτόν ερωτώ σας;;;
Ε, ο Γιωργάκης, ο υιός της κυρά- Μαργαρίτας
δεν τον εώρακεν, ώρακεν, ρακεν, ακεν, κεν, εν, ννννννννν…….


Το ειδα στο: http://peripatris.blogspot.com/2011/08/ ... z1VNaGHZyl

Rogoff: Την είδαν λάθος οι κεντρικοί τραπεζίτες
Από mafalda– 6 Αυγούστου 2011

tirsgaiss.wordpress.com

Για λανθασμένη διάγνωση σε ό,τι αφορά την τρέχουσα οικονομική κρίση κάνει λόγο ο κορυφαίος οικονομολόγος κ. Kenneth Rogoff, τονίζοντας πως δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε την κατάσταση σαν να πρόκειται για ένα άσχημο κρυολόγημα, αλλά σαν να πρόκειται για πνευμονία.

«Γιατί εξακολουθούν όλοι να αναφέρονται στην πρόσφατη οικονομική κρίση ως η Μεγάλη Ύφεση;», διερωτάται ο κ. Kenneth Rogoff. «Ο όρος, άλλωστε, στηρίζεται σε μια επικίνδυνη, λανθασμένη διάγνωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και άλλες χώρες, η οποία οδηγεί σε κακές προβλέψεις και σε κακές πολιτικές».
Σύμφωνα με τον κ. Rogoff, «η έκφραση Μεγάλη Ύφεση δημιουργεί την εντύπωση ότι η οικονομία ακολουθεί το περίγραμμα μιας τυπικής ύφεσης, μόνο πιο σοβαρής – κάτι σαν να λέμε ένα πολύ άσχημο κρυολόγημα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο -καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της κρίσης- οι αναλυτές που έχουν προσπαθήσει να κάνουν συγκρίσεις με τις μεταπολεμικές υφέσεις στις ΗΠΑ έχουν κάνει τόσο λάθος. Επιπλέον, είναι πολλοί οι policymakers που βασίστηκαν στην εκτίμηση ότι στο τέλος αυτή είναι απλώς μια βαθιά ύφεση, που μπορεί να περιοριστεί με συμβατικά πολιτικά εργαλεία, είτε αυτά λέγονται δημοσιονομική πολιτική είτε μαζικές διασώσεις.

Όμως, το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η παγκόσμια οικονομία είναι ιδιαίτερα υπερμοχλευμένη και δεν υπάρχει γρήγορη διέξοδος χωρίς ένα πλαίσιο για τη μεταφορά πλούτου από τους δανειοδότες προς τους δανειολήπτες. Είτε μέσω χρεοκοπιών και χρηματοοικονομικών περιορισμών είτε μέσω πληθωρισμού».

Όπως υποστηρίζει, ένας πιο ακριβής, αν και λιγότερο καθησυχαστικός, ορισμός για τη συνεχιζόμενη κρίση θα ήταν η Δεύτερη Μεγάλη Πτώση, με βάση τη διάγνωση ότι η κρίση είναι μια τυπική βαθιά οικονομική κρίση και όχι μια τυπική βαθιά ύφεση. Ο όρος πτώση δεν αφορά μόνο στην παραγωγή και στην απασχόληση, όπως ισχύσει σε μια κανονική ύφεση, αλλά και στο χρέος και στην πίστωση, καθώς και στην απομόχλευση που συνήθως χρειάζεται πολλά χρόνια για να ολοκληρωθεί.

«Γιατί στεκόμαστε τόσο στη σημασιολογία;», διερωτάται. «Φανταστείτε ότι έχετε πνευμονία, αλλά νομίζετε ότι έχετε απλώς ένα άσχημο κρυολόγημα. Θα μπορούσατε εύκολα να μην πάρετε τα σωστά φάρμακα και σίγουρα θα περιμένατε να επιστρέψετε στους κανονικούς σας ρυθμούς πιο γρήγορα, κάτι που όμως δεν είναι ρεαλιστικό.

Σε μια συμβατική ύφεση, η επανάκαμψη της ανάπτυξης υποδηλώνει μια λογικά σύντομη επιστροφή στην κανονικότητα. Η οικονομία δεν ανακτά μόνο το χαμένο της έδαφος, αλλά μέσα σε ένα έτος συνήθως επιστρέφει στη μακροπρόθεσμη ανοδική της πορεία.

Όμως, το επακόλουθο μιας τυπικής βαθιάς οικονομικής κρίσης είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Συνήθως, μια οικονομία χρειάζεται περισσότερα από τέσσερα χρόνια μόνο για να ξαναπιάσει το ίδιο επίπεδο κατά κεφαλήν εισοδήματος που είχε στην προ της κρίσεως κορύφωσή της. Μέχρι στιγμής, εξετάζοντας μια σειρά μακροοικονομικών μεταβλητών -συμπεριλαμβανομένων της παραγωγής, της απασχόλησης, του χρέους, των τιμών κατοικιών, ακόμα και των μετοχών-, βλέπουμε ότι είναι πιο ακριβής η σύγκρισή τους με προηγούμενες μεταπολεμικές βαθιές οικονομικές κρίσεις απ’ ό,τι θα ήταν η σύγκριση με συμβατικές υφέσεις.

Πολλοί σχολιαστές υποστηρίζουν πως τα δημοσιονομικά κίνητρα έχουν ήδη αποτύχει όχι γιατί κινούνταν προς τη λάθος κατεύθυνση, αλλά διότι δεν ήταν αρκετά μεγάλα για να αντιμετωπίσουν μια Μεγάλη Ύφεση. Όμως, σε μια Μεγάλη Πτώση, το Νο 1 πρόβλημα είναι το υπερβολικό χρέος. Αν οι κυβερνήσεις που έχουν ισχυρές πιστοληπτικές αξιολογήσεις θέλουν να δαπανήσουν αποτελεσματικά τους περιορισμένους πόρους τους, η πιο αποτελεσματική προσέγγιση θα είναι η κατάλυση του χρέους και των περικοπών.

Για παράδειγμα, οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να διευκολύνουν τις διαγραφές στεγαστικών δανείων, με αντάλλαγμα ένα μερίδιο σε μια οποιαδήποτε μελλοντική ανατίμηση των τιμών των κατοικιών. Ανάλογη προσέγγιση μπορεί να υπάρξει και στην περίπτωση χωρών. Για παράδειγμα, οι ψηφοφόροι των πλούσιων κρατών της Ευρώπης θα μπορούσαν ίσως να πειστούν να εμπλακούν σε μια πολύ μεγαλύτερη διάσωση της Ελλάδας (μία που να είναι αρκετά μεγάλη ώστε να έχει πραγματικά αποτέλεσμα), με αντάλλαγμα μεγαλύτερες πληρωμές σε 10 – 15 χρόνια, αν υπάρξει υπεραπόδοση της ελληνικής ανάπτυξης».

Υπάρχει εναλλακτική λύση στα χρόνια πολιτικών περιστροφών και αναποφασιστικότητας;

Ο κ. Rogoff αναφέρει: «Το 2008 υποστήριξα ότι ο μόνος πρακτικός τρόπος να περιοριστεί η επερχόμενη περίοδος οδυνηρής απομόχλευσης και επιβράδυνσης της ανάπτυξης θα ήταν να υπάρξει διατηρήσιμη αύξηση του πληθωρισμού, ας πούμε 4% – 6% για αρκετά χρόνια. Βέβαια, ο πληθωρισμός είναι μια άδικη και… πραξικοπηματική μεταφορά εισοδημάτων από τους αποταμιευτές προς τους οφειλέτες. Όμως, στο τέλος, τέτοιες μεταφορές είναι ο πιο άμεσος τρόπος για να υπάρξει ταχύτερη ανάκαμψη. Ούτως ή άλλως, αυτό είναι κάτι που θα γίνει στο τέλος, όπως αρχίζει πλέον να μαθαίνει -με οδυνηρό τρόπο- και η Ευρώπη.

Ορισμένοι παρατηρητές θεωρούν αιρετική ακόμα και την υπόνοια αύξησης του πληθωρισμού. Όμως οι Μεγάλες Πτώσεις, σε αντίθεση με τις υφέσεις, είναι πολύ σπάνια φαινόμενα, που συμβαίνουν ενδεχομένως μία φορά στα 70 – 80 χρόνια. Και τότε είναι που οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να ξοδέψουν μέρος της αξιοπιστίας που δημιούργησαν σε κανονικές εποχές.

Η μεγάλη βιασύνη για χαρακτηρισμό της κατάστασης ως Μεγάλης Ύφεσης οφείλεται στο ότι οι περισσότεροι αναλυτές και policymakers πολύ απλά δεν είχαν το σωστό πλαίσιο κατά νου. Δυστυχώς, πλέον είναι ξεκάθαρο πόσο λάθος είχαν.

Το να αναγνωρίσουμε ότι χρησιμοποιούμε το λάθος πλαίσιο αποτελεί το πρώτο βήμα για να βρούμε μια λύση. Η Ιστορία δείχνει ότι οι υφέσεις πολύ συχνά αλλάζουν ονομασία όταν καταλαγιάζει ο αχός. Ίσως σήμερα ο αχός να καταλαγιάσει λίγο γρηγορότερα, αν απορρίψουμε αμέσως την ταμπέλα της Μεγάλης Ύφεσης και την αντικαταστήσουμε με κάτι πιο εύστοχο, όπως η Μεγάλη Πτώση. Είναι πολύ αργά για να πάρουμε πίσω τις κακές προβλέψεις και τις λανθασμένες πολιτικές που σημάδεψαν το αποτέλεσμα της χρηματοοικονομικής κρίσης, δεν είναι όμως πολύ αργά για να κάνουμε κάτι καλύτερο».

*Ο κ. Kenneth Rogoff είναι καθηγητής Οικονομικών και Δημόσιας Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Harvard και υπήρξε κορυφαίος οικονομολόγος στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

va pensiero

http://www.youtube.com/watch?v=jEKbxmmsd5k