stavro de longkareis 20ari k alfa deytera?

ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ


http://www.capital.gr/messages/showTopi ... st_2406687



XAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXA

Στο ψευδοκράτος των Αθηνών- 27/08/2011



Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

Η διορία του Νέρωνος
Το Βατερλό σαν λέξη στα ελληνικά είναι συνώνυμο της πανωλεθρίας.
Στη μάχη του Βατερλό, ο Ναπολέων κατατροπώθηκε από τους Αγγλους. Η είδηση έφτασε αμέσως στο Λονδίνο με ταχυδρομικά περιστέρια. Ο τραπεζίτης Νέιθαν Ρότσιλντ ήταν ο πρώτος που πληροφορήθηκε την ήττα των Γάλλων. Και σκέφθηκε πως ήταν μια καλή ευκαιρία για να πολλαπλασιάσει την περιουσία του. Διέδωσε πως οι Αγγλοι έχασαν και οτιδήποτε ήταν αγγλικό, μετοχές, ομόλογα, χρήματα, δεν είχε πια καμιά αξία. Η αγορά αποσταθεροποιήθηκε και ο κόσμος άρχισε να πουλάει όσο όσο ό,τι αγγλικό κατείχε. Και ο Ρότσιλντ τα αγόρασε όλα σχεδόν τσάμπα. Πολλαπλασίασε είκοσι φορές την περιουσία του και έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Επένδυσε πάνω σε μια απάτη και ουδέποτε τιμωρήθηκε. Κινήθηκε στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς.

Αυτή η ελεύθερη αγορά στην ουσία της είναι η απόλυτη εξουσία των πλουσίων, που δεν δίνει καμία σημασία στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Και τα επίσημα στοιχεία το επιβεβαιώνουν. Κάθε λεπτό η αθλιότητα σκοτώνει το λιγότερο δέκα παιδιά. Κάθε μέρα τα εργατικά ατυχήματα σκοτώνουν το λιγότερο δέκα χιλιάδες εργάτες. Και κάθε χρόνο τα χημικά εντομοκτόνα σκοτώνουν το λιγότερο τρία εκατομμύρια αγρότες. Και αυτά τα ολοκαυτώματα δεν γίνονται ποτέ είδηση. Ο καθένας μας είναι κλεισμένος στη δικιά του μιζέρια και αναρωτιέται πώς θα τη βγάλει. Και κάθε μέρα έχουμε να πληρώνουμε ένα φόρο προστιθέμενου βασάνου.

Η Ελλάδα με ταχύτατους ρυθμούς μετατρέπεται σε αποικία. Και είναι πολλοί αυτοί που θέτουν το ερώτημα: Αυτοί που κυβερνούν δεν καταλαβαίνον τίποτα; Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Ξέρουν επακριβώς τι κάνουν. Διαλύουν τη χώρα για να την παραδώσουν ξέφραγο αμπέλι στο παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο. Αλλοι αναρωτιούνται: Είναι δυνατόν μια κυβέρνηση να ανοίγει τόσα πολλά μέτωπα με την κοινωνία; Το έχουν σκεφτεί και αυτό και έχουν έτοιμη τη λύση. Και αυτή είναι η άγρια καταστολή. Αυτά που θα δούμε το φθινόπωρο θα θυμίζουν στρατό κατοχής. Τα πρώτα δείγματα τα είχαμε τον περασμένο Μάιο και Ιούνιο. Τελικά υπάρχει κάποια εναλλακτική λύση; Οχι στο άμεσο ορατό μέλλον. Θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι η οργή του κόσμου να γίνει συνειδητή πολιτική πράξη. Και εδώ έχουμε το αίτημα της άμεσης δημοκρατίας, που είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο έχει ακουστεί τα τελευταία χρόνια. Και μερικές φορές τα πράγματα κινούνται πιο γρήγορα από τις προβλέψεις μας. Και είναι αυτό που φοβάται η κάθε τυραννία.

Και εδώ να ζητήσουμε τη βοήθεια του Καβάφη που η πολιτική του ματιά είναι πάντα έγκυρη και επίκαιρη:

«Δεν ανησύχησε ο Νέρων όταν άκουσε του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό.

"Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται".

Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί.

Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή

είν' η διορία που ο θεός τον δίδει

για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους

Τώρα στην Ρώμη θα επιστρέψει κουρασμένος λίγο,

αλλά εξαίσια κουρασμένος από το ταξείδι αυτό,

που ήταν όλο μέρες απολαύσεως-

..........................................................

Αυτά ο Νέρων. Και στην Ισπανία ο Γάλβας

κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το ασκεί,

ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονώ».

perkor29@gmail.com

Έντυπη Έκδοση
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

JOHN QUIGGIN (Αυστραλός οικονομολόγος)

«Ο νεοφιλελευθερισμός ως ζόμπι»


Στον ΧΡΟΝΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ

Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ είναι υπαίτιος για τη σχεδόν ολοτελή κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τη σημερινή οικονομική κρίση.

Οι βασικές αρχές του, αν και είναι «νεκρές ιδέες» που θάφτηκαν πριν από τρία χρόνια στο νεκροταφείο της οικονομικής κρίσης, όχι μόνο βγήκαν από τον τάφο τους και κυκλοφορούν ανάμεσά μας, αλλά αποτελούν και τα κύρια εργαλεία αυτών που υποτίθεται ότι έχουν αναλάβει την ευθύνη να μας βγάλουν από την κρίση.

Καλωσήρθατε στον κόσμο των οικονομικών ιδεών-ζόμπι! Αυτό, μάλιστα, είναι και το θέμα της ανάλυσης του βιβλίου «Zombie Economics» από τον διακεκριμένο αυστραλό οικονομολόγο John Quiggin. Στο βιβλίο, που εξελίσσεται σταθερά σε διεθνές ακαδημαϊκό μπεστ σέλερ καθώς έχει αποσπάσει άκρως εγκωμιαστικά σχόλια από τα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά έντυπα σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, ο καθηγητής Quiggin απογυμνώνει τη ρητορική και τις θεωρητικές αξιώσεις του νεοφιλελευθερισμού και αποκαλύπτει την παταγώδη αποτυχία του ως εμπειρικού οικονομικού προγράμματος.

Μιλήσαμε με τον John Quiggin για τις οικονομικές ιδέες-ζόμπι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, καθώς και για την ανάγκη μιας εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης.

Το βιβλίο σας «Zombie Economics» αναλύει διάφορες αποκαλούμενες ιδέες-ζόμπι, οι οποίες ευθύνονται για το σημερινό χάος που επικρατεί στις αναπτυγμένες οικονομίες. Ποιες είναι οι πιο καταστρεπτικές οικονομικές ιδέες;

Στο βιβλίο που αναφέρατε εστιάζω την προσοχή σε πέντε ιδέες, μερικές από τις οποίες είναι τεχνικές οικονομικές θεωρίες, μερικές είναι πολιτικές συνταγές, και κάποιες απ' αυτές απλώς ισχυρισμοί για τον τρόπο που λειτουργεί η οικονομία. Οι πέντε αυτές ιδέες είναι:

1 Η υπόθεση της μείζονος μετριοπάθειας: η ιδέα ότι η χρονική περίοδος που ξεκινάει το 1985 ήταν μια περίοδος ασύγκριτης μακροοικονομικής σταθερότητας που θα μπορούσε να διαρκέσει για πάντα.

2 Η υπόθεση των αποδοτικών αγορών: η ιδέα ότι οι τιμές που παράγονται από τις χρηματοοικονομικές αγορές αντιπροσωπεύουν την καλύτερη δυνατή εκτίμηση της αξίας οποιασδήποτε επένδυσης.

3 Το δυναμικό στοχαστικό υπόδειγμα γενικής ισορροπίας: η ιδέα ότι η μακροοικονομική ανάλυση δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για παρατηρήσιμες πραγματικότητες, όπως οικονομικές εκρήξεις και συρρικνώσεις, αλλά μόνο με τις θεωρητικές συνέπειες της βελτιστοποίησης της συμπεριφοράς από ορθολογικά τέλειους καταναλωτές, εταιρείες και εργαζόμενους -με άλλα λόγια, η ιδέα πως η μακροοικονομική ανάλυση πρέπει να εξάγεται από μικροοικονομικά μοντέλα ατομικής συμπεριφοράς.

4 Η θεωρία της προς τα κάτω διαρροής του πλούτου: η ιδέα ότι οι πολιτικές που ωφελούν τους πλούσιους θα βοηθήσουν τελικά όλους στην κοινωνία.

5 Ιδιωτικοποιήσεις: η ιδέα ότι σχεδόν οποιαδήποτε λειτουργία που αναλαμβάνει το κράτος θα μπορούσε να γίνει καλύτερα από ιδιωτικές εταιρείες.

Μαζί, αυτές οι ιδέες διαμορφώνουν μια συσκευασία όπου ανά διαστήματα έχει αποκαλεστεί «θατσερισμός», «ρεϊγκανισμός», «οικονομικός ορθολογισμός», «συναίνεση της Ουάσιγκτον» και «νεοφιλελευθερισμός», αν και εγώ προτιμώ την πιο ουδέτερη έννοια του αγοραίου φιλελευθερισμού. Και οι πέντε αυτές ιδέες έχουν αποδειχθεί απίστευτα λανθασμένες και επακολούθως τρομερά καταστρεπτικές για την οικονομία.

Ουσιαστικά λέτε ότι ο νεοφιλελευθερισμός στο σύνολό του είναι μια ζόμπι οικονομική θεωρία...

Ακριβώς. Ο αγοραίος φιλελευθερισμός είχε περισσότερο από τριάντα χρόνια στη διάθεσή του να ολοκληρώσει τις υποσχέσεις του ότι αντιπροσώπευε μια επιστημονική οικονομική θεωρία η οποία θα καθιστούσε ισχυρότερη και σταθερότερη την οικονομική ανάπτυξη, πως θα προσέφερε μεγαλύτερες ευκαιρίες για οικονομική κινητικότητα, και ούτω καθεξής. Σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο, ο αγοραίος φιλελευθερισμός έχει αποτύχει οικτρά απέναντι σε όλα αυτά που κηρύσσει. Οσες δε αναπτυσσόμενες χώρες έχουν σημειώσει οικονομική ανάπτυξη, όπως η Κίνα, το έχουν κάνει ακριβώς επειδή δεν ακολούθησαν τις προσταγές του νεοφιλελευθερισμού.

Στην καρδιά του νεοφιλελεύθερου εγχειρήματος βρίσκονται οι ιδιωτικοποιήσεις. Στο επιστημονικό κομμάτι, εντούτοις, τα οικονομικά των ιδιωτικοποιήσεων εμφανίζουν πλήρη αποτυχία δεδομένου ότι έχει αποδειχθεί από μια αμέτρητη σειρά περιπτωσιολογικών μελετών ότι δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα. Πώς εξηγείτε λοιπόν το γεγονός ότι οι σημερινοί πολιτικοί δείχνουν να είναι παθιασμένοι με τις ιδιωτικοποιήσεις;

Η απλούστερη εξήγηση και η πιο σχετική σε πολλές περιπτώσεις είναι ότι οι πολιτικοί που αναλαμβάνουν την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων καταλήγουν συχνά σε προσοδοφόρους μετα-πολιτικές σταδιοδρομίες στον χρηματοοικονομικό τομέα. Ένα άλλο σημαντικό κίνητρο είναι η επιθυμία να εμφανίσουν μειώσεις του δημόσιου χρέους ή να εξασφαλίσουν χρήματα που θα χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση δαπανών που βρίσκονται εκτός προϋπολογισμού. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως αυτής της Ελλάδας, οι ιδιωτικοποιήσεις επιβάλλονται από εξωτερικούς θεσμούς και παράγοντες.

Και όσον αφορά τις εμμονές τους με τα ελλείμματα και τη μείωση του δημόσιου χρέους τη στιγμή που η μαζική ανεργία και η έλλειψη ανάπτυξης είναι τα βασικά προβλήματα;

Το κύριο πρόβλημα εδώ είναι η κυριαρχία που έχουν επιβάλει οι κάτοχοι ομολόγων. Οι αποδόσεις τους δεν επηρεάζονται από την ανεργία ή τη χαμηλή ανάπτυξη, παρά μόνο από τον πληθωρισμό ή την πιθανότητα χρεοκοπίας ή αναδιάρθρωσης του χρέους. Το ευρύτερο πρόβλημα είναι ότι η διαφορά μεταξύ μακροπόθεσμου και βραχυπρόθεσμου εξισορροπημένου προϋπολογισμού έχει χαθεί. Μακροπρόθεσμα, οι προϋπολογισμοί πρέπει να εξισορροπηθούν, και αυτό συνήθως γίνεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αλλά είναι ανοησία να αγωνιούμε για το βραχυπρόθεσμο δημοσιονομικό έλλειμμα σε περιόδους μαζικής ανεργίας και να επικεντρώνουμε την οικονομική πολιτική γύρω απ' αυτό. Εάν οι άνεργοι και το κεφάλαιο μπορούν να επιστρέψουν στην παραγωγική δραστηριότητα, τότε τα ελλείμματα μπορούν να μετατραπούν σε πλεονάσματα και το χρέος να αποπληρωθεί.

Η παγκοσμιοποίηση των χρηματοοικονομικών αγορών φαίνεται να έχει καταστήσει ανίσχυρο τον κεϊνσιανισμό. Είναι επίσης μια ιδέα-ζόμπι τα οικονομικά του κεϊνσιανισμού;

Οχι, δεν πιστεύω πως ισχύει κάτι τέτοιο. Η Αυστραλία είχε ένα πολύ επιτυχημένο πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης, όπως και η Κίνα. Φυσικά, για να τεθεί σε εφαρμογή ένα μεγάλο πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας σε περίοδο οικονομικής οπισθοχώρησης ή ύφεσης, απαιτείται ισορροπία κατά τη διάρκεια του οικονομικού κύκλου, που σημαίνει πλεονάσματα στις καλές εποχές. Η παταγώδης αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού πρέπει να μας κάνει να ξανασκεφτούμε την οικονομική εμπειρία του 20ού αιώνα, όπου ο κεϊνσιανισμός μάς οδήγησε στη Χρυσή Εποχή του καπιταλισμού, αλλά, εξίσου σημαντικό, και την κρίση της δεκαετίας του 1970, όταν η Χρυσή Εποχή κατέληξε σε χάος. Χρειαζόμαστε μια νέα προσέγγιση απέναντι στο ρίσκο και την αβεβαιότητα, μεγαλύτερη έμφαση στην ισότητα και λιγότερη στην αποδοτικότητα, περισσότερο ρεαλισμό και λιγότερα μαθηματικά μοντέλα. Πρέπει να ενδυναμωθεί το κράτος πρόνοιας και να επιστρέψουμε σε μερικές από τις βασικές αρχές του κεϊνσιανισμού, όπως η διαχείριση της ζήτησης.

Η Ευρώπη βρίσκεται ενώπιον σοβαρής κρίσης. Η απάντηση των ευρωπαίων πολιτικών είναι η επιβολή πρόσθετων νεοφιλελεύθερων μέτρων ώστε να κατευναστούν οι αγορές. Τελικά, έχει παραδοθεί πλήρως η πολιτική στις ολιγαρχικές οικονομικές δυνάμεις;

Ετσι δείχνουν τα πράγματα. Εντούτοις, τώρα που η Γαλλία και η Γερμανία βιώνουν επίσης οικονομική συρρίκνωση, ίσως υπάρξουν μερικές αλλαγές. Η αποχώρηση του Τρισέ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί επίσης να επιφέρει μια αλλαγή, αν και ο άνθρωπος που προετοιμάζεται να τον διαδεχθεί είναι πρώην εκτελεστικό στέλεχος της Goldman Sachs. Επικρατεί σήμερα μια πολιτική κρίση όσο και μια οικονομική κρίση.

Δεχτήκατε πρόσφατα μια όχι και τόσο ευγενική αντιμετώπιση από την αυτοκρατορία του Μέρντοκ, ενώ ο Πολ Κρούγκμαν έσπευσε να σας συγχαρεί γι' αυτή την τιμή. Τι ακριβώς συνέβη;

Το όλο περιστατικό είχε να κάνει κυρίως με την κλιματική αλλαγή. Τα ΜΜΕ του Μέρντοκ στην Αυστραλία έχουν ξεκινήσει μια καμπάνια άρνησης αυτού του προβλήματος. Επίσης, οι άνθρωποι στον οργανισμό του είναι λίγο προβληματικοί. Έτσι, όταν άσκησα κριτική για τη θέση που έχουν πάρει γύρω από το θέμα της κλιματικής αλλαγής, άρχισαν μια σειρά από δημοσιεύματα όπου μου επετίθεντο. Αλλά, όπως λέει ο Κρούγκμαν, είναι διακριτική τιμή να έχει κανείς εχθρούς σαν αυτούς.

WHO is who?

Αυστραλός οικονομολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ. Απέκτησε το πτυχίο και το μεταπτυχιακό του δίπλωμα στα οικονομικά από το ο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας και το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Νέας Αγγλίας. Είναι ένας από τους πολυγραφότατους αυστραλούς οικονομολόγους και διεθνώς καταξιωμένος για την εργασία του γύρω από τη θεωρία της ωφελιμότητας. Το 2011 η «Οικονομική Κοινωνία» της Αυστραλίας τον βράβευσε με το Διακεκριμένο Βραβείο Εταίρου. Είναι αρθρογράφος για τη «Χρηματοοικονομική Επιθεώρηση της Αυστραλίας» και ερευνητικός εταίρος στο Κέντρο για την Ανάπτυξη της Πολιτικής.

Του Δημήτρη Κοντογιάννη

Μια παλιά διδακτική τραπεζική ιστορία
Η ακόλουθη ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα της περιόδου Οκτώβριος-Νοέμβριος 2008, λίγες εβδομάδες μετά την κατάρρευση της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers.
Εκείνη την περίοδο υπήρχε έντονη κινητικότητα στις καταθέσεις, καθώς πολλές τράπεζες αντιμετώπιζαν θέμα ρευστότητας και πρόσφεραν υψηλά επιτόκια για να μην τους φύγουν πελάτες, αφού το περίφημο πακέτο ρευστότητας των 28 δισ. ευρώ δεν είχε έλθει ακόμη στην επιφάνεια.

Ηταν η εποχή που οι εφοπλιστές έφερναν κεφάλαια στη χώρα για να επωφεληθούν αφ' ενός από τα υψηλά επιτόκια και αφ' ετέρου για ασφάλεια. Οι ελληνικές τράπεζες θεωρούνταν πιο ασφαλείς από άλλες μεγάλες του εξωτερικού, π.χ. UBS, που είχαν επενδύσει σε δομημένα προϊόντα, συνδεόμενα με τα αφερέγγυα αμερικανικά στεγαστικά δάνεια.

Εκείνη την περίοδο, η Proton Bank, η οποία είχε καταθέσεις περίπου 1,3 δισ. ευρώ, βρέθηκε αντιμέτωπη με μια εκροή 300 εκατ. ευρώ. Η τράπεζα μπόρεσε να συγκεντρώσει κάπου 250 εκατ. ευρώ από τη διατραπεζική αγορά αλλά της έλειπαν 50 εκατ. ευρώ. Η προσωρινή λύση που δόθηκε ήταν να γίνει μια ολιγοήμερη κατάθεση ύψους 50 εκατ. ευρώ από το Δημόσιο στην Proton, όπως και έγινε με τη διαμεσολάβηση της Τραπέζης της Ελλάδος και την παροχή εξασφαλίσεων από την Proton, π.χ. επιχειρηματικά δάνεια, για την κατάθεση.

Οι δυσκολίες της τράπεζας κινητοποίησαν το υπουργείο και την ΤτΕ για την εξεύρεση μιας μόνιμης λύσης που δεν ήταν άλλη από το πέρασμα του ελέγχου της Proton Bank σε μεγάλη τράπεζα. Η πρώτη επαφή με την Τράπεζα Πειραιώς δεν στέφθηκε από επιτυχία.

Μια μέρα κάλεσε ο κ. Αλογοσκούφης στο γραφείο του διάφορους παράγοντες του υπουργείου, της ΤτΕ και άλλων για να δουν τι θα κάνουν. Από τις συζητήσεις προέκυψε ότι ο υπουργός, ο διοικητής της ΤτΕ και άλλοι ήταν της άποψης ότι η δίκαιη τιμή ανά μετοχή της Proton Bank ήταν 1 με 2 λεπτά, παρότι η τράπεζα είχε εποπτικά κεφάλαια ύψους 200 εκατ. ευρώ. Ο κ. Αλογοσκούφης κάλεσε τον τότε μεγαλομέτοχο Ηλία Λιανό για να τον πείσει να πουλήσει τις μετοχές του προς 1 με 2 λεπτά ανά μετοχή αλλά ο τελευταίος εκνευρίστηκε και του απάντησε ότι αφού είναι έτσι «πάρτε τα κλειδιά της τράπεζας». Ο υπουργός και οι συν αυτώ έκαναν πίσω και λίγες μέρες αργότερα τα ποσοστά των κ. Λιανού και Αθανάσσογλου πουλήθηκαν στη Πειραιώς προς 1 με 1,5 ευρώ ανά μετοχή, αν θυμόμαστε καλά.

Αναφερθήκαμε στο περιστατικό γιατί αναδεικνύει αφ' ενός τι γίνεται στο παρασκήνιο σε τέτοιες περιπτώσεις, π.χ. άσκηση πιέσεων, και αφ' ετέρου πώς εκείνη η ολιγοήμερη κατάθεση των 50 εκατ. ευρώ, με ενέχυρο δάνεια, αποδείχτηκε καταλύτης των μετέπειτα μετοχικών εξελίξεων.

Έντυπη Έκδοση
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Οι σορτάκηδες «δάγκωσαν» τους Κινέζους

ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟΥ «ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΔΡΑΚΟΥ» ΕΙΣΕΒΑΛΑΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΜΕΣΩ ΕΓΧΩΡΙΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΜΕ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ - ΠΩΣ ΣΤΗΘΗΚΕ ΜΙΑ ΦΟΥΣΚΑ ΠΟΥ ΕΣΚΑΣΕ ΜΕ «ΖΗΜΙΕΣ» 23 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΕΡΕΛΠΙΔΕΣ ΑΣΙΑΤΕΣ


Του ΜΠΑΜΠΗ ΜΙΧΑΛΗ mpamix@enet.gr

ΠΗΓΑΝ για μαλλί, αλλά στο τέλος βγήκαν κουρεμένοι και μάλιστα γουλί, αφού δεν είχαν υπολογίσει τους σορτάκηδες.

Ο λόγος για τις εκατοντάδες κινεζικές επιχειρήσεις που εισέβαλαν την τελευταία δεκαετία στις πλούσιες χρηματιστηριακές αγορές της Β. Αμερικής, προκειμένου να αντλήσουν κεφάλαια. Χρησιμοποίησαν έναν πλάγιο τρόπο, τις γνωστές εταιρείες-«κελύφη». Εσπασαν τα μούτρα τους όμως, αφού είχαν την ατυχία να βρουν στον δρόμο τους μια χούφτα σορτάκηδες που τους πήραν ακόμη και τα σώβρακα...

Η καταπληκτική ιστορία -ένδειξη του διάτρητου ρυθμιστικού πλαισίου που υπάρχει στην πιο σύγχρονη αγορά του κόσμου- ξεκινάει πριν από δέκα χρόνια, όταν ο Ζιχάο «Τζον» Ζανγκ, ένας τελειόφοιτος γιατρός από το Χονγκ Κονγκ, στέλνει e-mail σε έναν έμπειρο επιχειρηματία από το Τέξας ονόματι Τίμοθι Χάλτερ. Στο μήνυμά του ο Ζανγκ ρωτάει τον Χάλτερ αν ενδιαφέρεται να βοηθήσει για την εισαγωγή κινεζικών επιχειρήσεων σε χρηματιστήρια των ΗΠΑ.

Προτείνει μάλιστα ως μέθοδο όχι την πολυδάπανη και ενοχλητικά «διάφανη» δημόσια προσφορά μετοχών αλλά έναν πλάγιο (καθ' όλα νόμιμο εντούτοις) τρόπο, που ο Τεξανός είχε αναγάγει νωρίτερα σε επιστήμη: την εξαγορά αμερικανικών εταιρειών-«κελυφών» -επιχειρήσεων δηλαδή που είναι μεν εισηγμένες στο χρηματιστήριο αλλά επί της ουσίας είναι ανενεργές, καθώς έχουν ασήμαντα περιουσιακά στοιχεία και δραστηριότητα.

Χρησιμοποιώντας ως όχημα τις εταιρείες αυτές οι κινεζικές επιχειρήσεις κέρδιζαν χρόνο, έξοδα και, κυρίως, την ενοχλητική έρευνα και εποπτεία που οι χρηματιστηριακές αρχές ασκούν συνήθως στις δημόσιες προσφορές. Πολύ γρήγορα οι Χάλτερ και Ζανγκ έφεραν στην αμερικανική αγορά με αυτόν τον τρόπο κινεζικές εταιρείες παραγωγής βιταμινών, συμπληρωμάτων διατροφής για την απώλεια βάρους και απορρυπαντικών. Η συνέχεια ήταν εκρηκτική.

Γύρω από αυτή τη δραστηριότητα δημιουργήθηκε μια ολόκληρη βιομηχανία παροχής υπηρεσιών, που εισήγαγε μέσα σε δέκα χρόνια περισσότερες από 400 κινεζικές επιχειρήσεις στις αγορές της Β. Αμερικής. Πέραν των ντίλερ (των αμερικανών επιχειρηματιών που έστηναν τις εξαγορές των εταιρειών-«κελυφών»), στη βιομηχανία αυτή συμμετείχαν επενδυτικές τράπεζες, οι οποίες παρείχαν χρηματοδότηση στις νεοεισηγμένες κινεζικές εταιρείες, και ορκωτοί λογιστές, συνήθως μικρές εταιρείες σε απομακρυσμένες πολιτείες των ΗΠΑ που ελέγχονται σπάνια από τις αμερικανικές αρχές και καθόλου στην Κίνα και το Χονγκ Κονγκ.

Ο έλεγχος των παραπάνω λογιστικών εταιρειών στα βιβλία των κινεζικών εισηγμένων αποδείχθηκε πλημμελής και διευκόλυνε την εισαγωγή εταιρειών παντελώς αγνώστων στο αμερικανικό επενδυτικό κοινό. Η μηχανή δούλεψε πρίμα για αρκετά χρόνια, αλλά κάποια στιγμή μυρίστηκαν τη δουλειά οι σορτάκηδες, η ευγενής αυτή τάξη επενδυτών που ποντάρουν στην πτώση των τιμών.

Μια μικρή ομάδα σορτάκηδων δημοσιοποίησε την κατάλληλη στιγμή έρευνα, στην οποία αποκαλύφθηκαν λογιστικές απάτες σε δεκάδες κινεζικές εταιρείες που είχαν εισαχθεί με όχημα τις εταιρείες-«κελύφη» στα χρηματιστήρια των ΗΠΑ και του Καναδά. Παρ' όλα αυτά, κατάφεραν στις αρχές του καλοκαιριού να βυθίσουν την αξία των κινεζικών μετοχών, εξανεμίζοντας χρηματιστηριακή αξία συνολικού ύψους 23 δισ. δολαρίων.

Σε αρκετές περιπτώσεις, σόρταραν πριν καν δημοσιευθεί η παραπάνω έρευνα, ενώ κάποιες φήμες λένε ότι οι υποτιμητικές τους κινήσεις έγιναν σε συνεργασία με μεγάλα hedge funds. Το ξεπούλημα οδήγησε πάντως σε μεγάλες ζημιές μερικά από τα πιο επιφανή επενδυτικά σχήματα των ΗΠΑ, όπως ένα hedge fund του γνωστού επενδυτή Τζον Πόλσον. Μέσα στην καταιγίδα που πήρε και αρκετούς αθώους, πολλές κινεζικές εταιρείες οδηγήθηκαν εκτός αγορών, οι ορκωτοί λογιστές τους παραιτήθηκαν, οι επενδυτές ξεκίνησαν αγωγές, ενώ οι αμερικανικές αρχές θυμήθηκαν να ξεκινήσουν τις έρευνες...

ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
από ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ 12:18μμ, Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ Μανζαγριωτακη 55 Καλλιθέα ΤΚ 176 76 Τηλ. 210 9523901 6944 547773 ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

Email: sea2010dg@ih.gr

ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Προς
Εισαγγελεα Αθηνών 28/8/2011
ΑΝΑΦΟΡΑ

Σας γνωρίζω ότι η Βουλή των Ελλήνων ψήφησε το πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Οικονομικών ( περί τροποποίησης της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας κλπ επίσημα πρακτικά Ρ Β 4/8/2011) ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών πρότεινε στους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να ψηφίσουν τροπολογία ώστε αναδρομικά να μην υπάρχει ποινικό αδίκημα από το 1997 έως και σήμερα για τον Υπουργό Οικονομικών για τις παράνομες καταθέσεις στις Ιδιωτικές τράπεζες των διαθεσίμων του Ελληνικού Δημοσίου παρά τις ΝΟΜΙΜΕΣ διαφωνίες των υπηρεσιακών αρμοδίων υπαλλήλων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.

Στο άρθρο 18 του εν λόγο νομοσχεδίου πρόσθεσε τροπολογία η οποία ψηφίστηκε ως παράγραφος 10 του άρθρου 18.

Η προσθήκη με αναδρομική ισχύ, από το 1997 (!), έχει ως εξής

«Όταν συντρέχουν λόγοι γενικού συμφέροντος και ειδικότερα λόγοι σχετικοί με τη συστημική ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος, το υπουργείο Οικονομικών, σε συνεννόηση με την Τράπεζα της Ελλάδος και ανάλογα με την κατάσταση και τις πρακτικές της διατραπεζικής αγοράς, μπορεί να τοποθετεί για τον αναγκαίο χρόνο τα διαθέσιμα κατά τρόπο που να διασφαλίζει τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και τα στρατηγικά χρηματοοικονομικά συμφέροντα του Δημοσίου».

Η παράγραφος αυτή επιβεβαιώνει απόλυτα τις μηνυτήριες αναφορές μου ότι οι καταθέσεις των διαθεσίμων του ελληνικού δημοσίου δεν ήταν ΝΟΜΙΜΕΣ.

Η ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 1997 που προβλέπει η τροπολογία αυτή υποδηλώνει ότι έγινε για συγκαλύψει ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που έχουν κάνει σε βάρος του ελληνικού λαού οι Υπουργοί Οικονομικών από το 1997 έως και σήμερα και η Δικαιοσύνη μετά από αναφορά μου ερευνά από 16/7/2011.

Η διάταξη αυτή έγινε νόμος την 22/8/2011 με αριθμό Ν 4002/ φεκ/180/α/22.8.2011.

Από αυτά όλα έχω την πεποίθηση ότι όλοι, Υπουργός Οικονομικών, Διοικητής Τραπέζης Ελλάδος και αρμόδιοι επίτροποι στις Τράπεζες του Υπουργείου Οικονομικών και της Τράπεζας της Ελλάδος ΓΝΩΡΙΖΑΝ την οικονομική κατάσταση των Τραπεζών και πιστεύω ότι δεν έπραξαν το καθήκον τους με συνέπεια οι προνομιούχες μετοχές που κατέχει το Ελληνικό Δημόσιο να έχουν υποστεί μεγάλη οικονομική ζημιά.

Μάλιστα με έγγραφο τους προς το κράτος πέντε τράπεζες ΕΘΝΙΚΗ,ΑΓΡΟΤΙΚΗ,ΠΕΙΡΑΙΩΣ,ΑΤΤΙΚΑ ΚΑΙ FBB με απόφαση τους! δεν θα αποδώσουν το οφειλόμενο ποσοστό 10% επί της αξίας των προνομιούχων μετοχών τους που κατέχει το Δημόσιο, λογω ανεπάρκειας των ιδίων κεφαλαίων τους. Το ποσόν είναι 203 εκατ. Ευρώ ΣΧΕΤ


Παρόλα αυτά το ελληνικό δημόσιο με εντολή του Υπουργού Οικονομικών και Αντιπρόεδρου της Κυβέρνησης καταθέτη στις εμπορικές τράπεζες τα διαθέσιμα του Ελληνικού Δημοσίου σε αυτές

σύμφωνα με έγγραφα του ΓΛΚ την 22/8/11 υπήρχε άνοιγμα 2.575.000.000,00 την 23/8/2011 2.375.000.000,00 και την 24/8/2011 2.170.000.000,00 ΣΧΕΤ.

Σύμφωνα με την γνώμη αυτών που γνωρίζουν το τραπεζικό σύστημα πως λειτουργεί αν το ελληνικό Δημόσιο τα χρήματα αυτά τα διέθετε στην αγορά μετοχών της ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ τότε το κέρδος του ελληνικού Δημοσίου θα ήταν μέσα σε μια ημέρα το διπλάσιο διότι η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΑ ΗΤΑΝ πλέον ΚΡΑΤΙΚΗ ΙΣΧΥΡΗ και ανταγωνιστική.

Μετά την πρόσφατη ανακοίνωση ενοποίηση των Τραπεζών EUROBANK – ALPHA το πλεονέκτημα αυτό το άφησαν στους ιδιώτες. Οι τράπεζες αυτές συμπτωματικά οφείλουν στο Ελληνικό Δημόσιο την 25/08/2011 από την κατάθεση των διαθεσίμων του ήταν 600.000.000,00 και 420.000.000,00 εκατ. ευρώ ΣΧΕΤ.

Κύριο Εισαγγελεα την 16/7/11 σας υπέβαλα την ποιο κάτω αναφορά.


(ΑΝΑΦΟΡΑ 16/7/11

ΠΡΟΣ

Κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
ΚΑΤΑ

ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ κ. Βενιζέλου.

Διοικητή Τραπέζης Ελλάδος κ. Προβοπουλου

Αναπλήρωση Υπ. Οικονομικών κ. Σαχινιδη

Γεν. Γραμμ. Δημοσ/κης Πολιτικής του ιδίου Υπουργείο κ.Πενταζο

Και κατά παντός άλλου υπευθύνου.


ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΑΠΟ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ κυρίου ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΠΡΟΚΕΙΠΤΟΥΝ ΤΑ ΕΞΗΣ.


Την 14 Ιούλιου 2011 ημέρα Πέμπτη, η Δ49 Διεύθυνση Χρηματοδοτικού Προγραμματισμού προεβη σε έκτατη τοποθέτηση ύψος 100.000.000 Ευρω στην τράπεζα ………..από τα διαθέσιμα του Ελληνικού Δημοσίου .

Η τοποθέτηση αυτή έγινε κατόπι εντολής του Υπουργού Οικονομικών μέσω του Γεν. Γραμμ. Κ. Πανταζου προς την εν λογω Διεύθυνση, κατόπιν συνεννόησης του Υπουργού με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος.

Κατόπιν τα μέλη της επιτροπής κλήθηκαν να υπογράψουν το σχετικό ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΑΘΕΣΙΜΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΕΤ 1,2 ΚΑΙ 3.

Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ 49 ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΣ ΤΗΝ 14/7/2011 ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ διαφωνώ για τους λόγους που αναφέρονται κατωτερω.

Ο ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ . διαφωνώ για τους ίδιους λόγους που ανάφερε ο Δ/ντης της Δ 49



Διαφωνώ για τη διενέργεια της ανωτέρω έκτακτης τοποθέτησης επειδή.

Α) υπερβαίνει το ύψος των ορίων τοποθέτησης ( 50% των ιδίων κεφαλαίων ) που έχει θεσπιστεί κατά Ε 92 εκατ. Ευρω.

Β) η ανωτέρω τράπεζα μετά δυσκολίας επέστρεψε των Ε 65 εκατ. Λήξης 14/7 ενώ μας ειδοποίησε για αντικειμενικής αδυναμίας επιστροφής ποσού από τοποθέτησης ύψος Ε 70 εκατ λήξης 15/7/11 .

Γ) Φήμες της αγοράς δείχνουν ισχυρά προβλήματα ρευστότητας στην εν λόγο τράπεζα με αποτέλεσμα η πρόσφατη τοποθέτηση να αυξάνει τον πιστωτικό κίνδυνο του Ε.Δ . περαιτέρω. Υπογραφή 14/7/11.

Με απλά λόγια οι αρμόδιοι Υπάλληλοι δεν εγκρίνουν να δοθούν χρήματα 100.000.000ΕΥΡΩ σε μια τράπεζα που την ιδία ημέρα αδυνατούσε να επιστρέψει στο Ελληνικό Δημόσια 70. Εκατ. Ευρω.

Όμως με πολιτική πράξη του κ. Βενιζέλου δίνονται τα χρήματα αυτά με κίνδυνο να χαθούν.

Καταθέτω λίστα και με άλλες τράπεζες που τοποθετήθηκαν από 5/7/11 (σωστό) από 1/1/2011 έως και13/7/11 ποσόν 156.605.000.000,00 δις ευρω ! Σχετ 4.

Παρακαλώ λάβετε γνώση.


Με τιμή

Δημήτρης Γεωργακόπουλος

Πρόεδρος ΣΕΑ

Ο κ. Προβόπουλος γιατί συνεχίζει να τους στηρίζει;


Διάβασα στο "αντινεως", ότι ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλος βρίσκεται σε διακοπές με τον Πρωθυπουργό. Προφανώς ο κ. Διοικητής θεωρεί ότι έπραξε το καθήκον του με την επικείμενη συγχώνευση ALPHA και Εurobank και μάλλον τώρα θα συμβουλεύει τον Πρωθυπουργό για την σωτηρία του τραπεζικού μας συστήματος. Είχε μάλιστα συνδράμει και στη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, η οποία υποτίθεται θα έλυνε και το πρόβλημα του χρέους. Ο κ. Παπανδρέου μάλιστα τον ευχαρίστησε και δημοσίως.

Μεταξύ ιδιωτικών και κρατικών τραπεζών

Ας πάρουμε το νήμα απ’ την αρχή: Η διαδρομή του κ. Προβόπουλου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και πλούσια. Το 1989, ο κ. Μητσοτάκης τον τοποθέτησε Πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων. Από τον Οκτώβριο του 1990 μέχρι τον Νοέμβριο του 1993, ήταν Υποδιοικητής της ΤτΕ. Τον Νοέμβριο του 1993, (με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) διορίστηκε Γενικός Διευθυντής του ΙΟΒΕ, και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1997. Από το ΙΟΒΕ, βρέθηκε οικονομικός σύμβουλος της ALPHA Bank μέχρι τον Μάρτιο του 2004.

Με την άνοδό της Ν.Δ. στην εξουσία τοποθετήθηκε Διοικητής στην Εμπορική Τράπεζα. Βλέπετε είχε αναπτύξει στενές σχέσεις με τον κ. Σουφλιά (συνυπήρξαν μαζί στη Γραμματεία Προγράμματος της Ν.Δ). Ως Διοικητής της Εμπορικής, σε αγαστή συνεργασία με τον κ Αλογοσκούφη, ενορχήστρωσε την πώληση της Εμπορικής Τράπεζας στην Credit Αγκρικολέ.

Από τον Οκτώβριο του 2006 μέχρι τον Ιούνιο του 2008 ήταν Αντιπρόεδρος του ΔΣ και Διευθύνων Σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς. Είχε μάλιστα υπό την εποπτεία του τις θυγατρικές του Ομίλου στα Βαλκάνια, την Αίγυπτο και τη Νέα Υόρκη! Στην Πειραιώς συνυπήρξε με τον νύν Διοικητή της ΑΤΕ κ. Πανταλάκη.

Όταν αποχώρησε από την Πειραιώς, έγραψε ο τύπος τότε, ο κ. Σάλλας επαναγόρασε (και μάλιστα με premium) τις μετοχές του κ. Προβόπουλου, να μην έχει και «χασούρα» ο άνθρωπος, καθότι υψηλόβαθμο στέλεχος!

Τον Ιούνιο του 2008, η Κυβέρνηση Καραμανλή, μετά από επιμονή του Σουφλιά (έλεγαν οι φήμες), τον τοποθέτησε στη θέση του Κεντρικού Τραπεζίτη, όπου και παραμένει ακόμα.

Ελλειμματικές ιστορίες

Ο κ. Προβόπουλος σε μια συνομιλία του στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ με τον κ. Παπαχελά, αποκάλυψε ότι από τον Αύγουστο του 2009, με την ενδιάμεση έκθεσή του, για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, είχε ενημερώσει τόσο την κυβέρνηση, όσο και τους πολιτικούς αρχηγούς για την κατάσταση με το έλλειμμα και το χρέος, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη πως, αν δεν ληφθούν μέτρα, το έλλειμμα στο τέλος του 2009 θα υπερέβαινε το 10%.

Βέβαια, δεν είναι δουλειά του Διοικητή (αν και αργότερα αποδείχθηκε ότι …ήταν), αλλά ο κ. Προβόπουλος, αμέσως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, παρατηρούσε σιωπηλός την αναστολή των μέτρων που είχε λάβει η κυβέρνηση Καραμανλή για να περιορίσει το έλλειμμα κάτω από το 10%. Μέτρα την ανάγκη λήψης των οποίων υπερτόνιζε ο ίδιος πριν το ΠΑΣΟΚ γίνει κυβέρνηση! Και όχι μόνον αυτό, ανέχθηκε παροχές, παιχνίδια με τη μετακύλιση δαπανών και εσόδων, τα οποία, ως γνωστόν, έφτασαν το έλλειμμα στα γνωστά επίπεδα.

Όταν αργότερα άρχισαν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια σε βάρος της ελληνικής οικονομίας, ο κ. Προβόπουλος ανέχθηκε το αδιανόητο. Η ΤτΕ στις 22-10- 2009 επέκτεινε το χρονικό περιθώριο παράδοσης των ομολόγων που πωλούνται από 3 (Τ3) ημέρες σε 10 (Τ10)! Η απόφαση αυτή ουσιαστικά ενίσχυσε την υποτιμητική κερδοσκοπία σε βάρος των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Και όχι μόνο αυτό! Στις 10-12-2009, η ΤτΕ αποφάσισε να μην επιβάλλονται κυρώσεις σε όσους καθυστερούν την παράδοση των ομολόγων ακόμα και μετά το πέρας των 10 ημερών! Μέχρι και η κα Β. Παπανδρέου «εξοργίστηκε» με την ρύθμιση και κατέθεσε επερώτηση με καμιά δεκαριά βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Μετά τον θόρυβο, το Τ10 ξανάγινε Τ3, αλλά ποτέ δεν δόθηκαν επαρκείς εξηγήσεις για την αλλαγή.

Οι αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που δεν έγιναν

Ο κ. Προβόπουλος υπήρξε θιασώτης του Μνημονίου! Μάλιστα, με τις, κατά καιρούς, δηλώσεις του προετοίμαζε το έδαφος για τη λήψη αυστηρότερων μέτρων. Λίγο πολύ, λειτουργούσε ως ….πρόδρομος της κυβερνητικής πολιτικής! Ησχολείτο πολύ με τα μακρο-οικονομικά, την πορεία της οικονομίας και τις υποτιθέμενες μεταρρυθμίσεις, αλλά άφησε το τραπεζικό σύστημα στην τύχη του ή καλύτερα μπαλάκι στους εγωϊσμούς και τα προσωπικά παιχνίδια των τραπεζιτών.

Στην ίδια συνέντευξη (Μάϊος του 2010) όταν ρωτήθηκε για τις ελληνικές τράπεζες απάντησε: «ασφαλώς είναι σταθερές και ασφαλείς παρά κάποιες ανόητες πληροφορίες οι οποίες κατά καιρούς διασπείρονται, έχουν δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας οι οποίοι είναι πολύ ψηλότεροι από τους μέσους Ευρωπαϊκούς» Προφανώς για αυτό δεν έκανε τίποτα!

Αν όντως το τραπεζικό μας σύστημα τον Μάϊο του 2010 είχε υψηλούς δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας (άρα δεν είχε ανάγκη αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου), τότε την ευθύνη για τη σημερινή του κατάσταση φέρει αποκλειστικά η κυβέρνηση με την πολιτική που ακολουθεί.

Οπότε, οι ευθύνες του Διοικητή είναι μεγαλύτερες.

Ανέχεται για να μην πώ ότι στηρίζει μια καταστροφική οικονομική πολιτική η οποία οδηγεί τη χώρα σε κατάρρευση. Και όλο αυτό το διάστημα δεν επισημαίνει την ανάγκη αλλαγής αυτής της πολιτικής.

Έβλεπε τις τράπεζες να φορτώνονται ομόλογα και έκανε τα στραβά μάτια.

Διάβαζε για τα επισφαλή δάνεια που, εν μέσω κρίσης, χορηγούσαν σε εκδοτικά συγκροτήματα, και δεν μιλούσε.

Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έφτασαν στο 30% και ο Διοικητής φαίνεται να αποδέχεται τις εξηγήσεις των τραπεζών ό,τι ανέρχονται στο 10%

Μάθαινε ότι κάποιες τράπεζες μετά βίας «έκλειναν τις θέσεις τους» στη διατραπεζική αγορά, και δεν απαιτούσε αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου.

Παρατηρούσε τη μαζική φυγή των καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες (πάνω από 60 δις) και δεν έβαλε κανένα φρένο.

Θα ενημερωνόταν (αν δεν ενημερωνόταν η ευθύνη είναι δική του) από τις υπηρεσίες του για τα δάνεια ορισμένων τραπεζών προς τους μετόχους, και δεν έδινε σημασία (περίπτωση Proton)

Έβλεπε τις κρατικές τράπεζες να απαξιώνονται (μερικές μάλιστα να χρεώνονται και με τη σωτηρία μικρών ιδιωτικών τραπεζών) και δεν αντιδρούσε.

Άκουγε για την αυξανόμενη εξάρτηση των τραπεζών μας από την ΕΚΤ (έχουν δανειστεί περίπου 80 δις) και επαναλάμβανε ότι το τραπεζικό μας σύστημα είναι επαρκώς θωρακισμένο.

Όλο αυτό το διάστημα, ο κ. Προβόπουλος παρατηρεί, λές και είναι αμέτοχος, τις εξελίξεις. Αντί για μέτρα και αποφάσεις, περιορίζεται σε ευχές και παραινέσεις.

Αμείλικτα ερωτήματα

Αντιλαμβάνομαι ότι ο Διοικητής της ΤτΕ δεν μπορεί να ομιλεί δημοσίως για τα προβλήματα του τραπεζικού μας συστήματος. Μπορούσε, όμως, να δράσει.

Όταν ο κ. Παπανδρέου υπέγραψε το Μνημόνιο και η ύφεση άρχισε να βαθαίνει, δεν διείδε τα προβλήματα;

Δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως την καταιγίδα που ερχόταν;

Τι έκανε για να θωρακίσει το τραπεζικό μας σύστημα;

Ενημέρωσε την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα για τους πιθανούς κινδύνους;

Ποιες λύσεις πρότεινε και τι τύχη είχαν οι προτάσεις του;

Ποιοι αρνήθηκαν να τις υλοποιήσουν και γιατί;

Μήπως ο κ. Διοικητής δεν είχε δυνατότητες παρέμβασης;

Μήπως δεν θέλησε να έρθει σε αντίθεση με τις επιθυμίες και τα συμφέροντα των πρώην εργοδοτών του;

Μήπως δε επιθυμούσε να δυσαρεστήσει την κυβέρνηση Παπανδρέου και τους αρμοδίους υπουργούς και συμβιβάστηκε για να διατηρήσει τη θέση του;

Μήπως άφησε τον ρόλο του Κεντρικού Τραπεζίτη στους …ιδιωτικούς τραπεζίτες και ο ίδιος απλώς…προήδρευε;

Ότι και να συνέβη, ο κ. Προβόπουλος, όλο αυτό τον καιρό λειτουργούσε περισσότερο ως βοηθός και συμπαραστάτης της κυβερνητικής πολιτικής, παρά ως Κεντρικός Τραπεζίτης.

Τώρα εισπράττει τα επίχειρα της πολιτικής του. Έχει την «τύχη» να είναι ο πρώτος μεταπολεμικός Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος που βλέπει την κατάρρευση του άλλοτε κραταιού μας τραπεζικού συστήματος. Αλήθεια, δεν αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί στον ελληνικό λαό; Δεν νομίζει ότι έχει υποχρέωση να μας εξηγήσει πώς και γιατί φτάσαμε εδώ; Γιατί μπορεί να ελέγχεται ότι άσκησε πλημμελώς τα καθήκοντά του ,σχετικά με την εποπτεία του τραπεζικού μας συστήματος, όμως την ευθύνη για την οικονομική πολιτική την είχαν και την ασκούν άλλοι. Γιατί συνεχίζει να τους καλύπτει;