ΑΝ ΑΝΕΒΟΥΜΕ ΣΤΟ 840

ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΠΛΑΓΙΟΑΝΟΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ


ΑΛΛΙΩΣ

~ 735 ΣΕ ~2 ΕΡΓΑΣΙΜΕΣ

~ 735 - ~ 800

ΓΙΑ ~ 5 ΕΡΓΑΣΙΜΕΣ

ΚΑΙ ΕΠΑΝΩ

Οι µονεταριστές θέλουν τη ρεβάνς από τον Κέινς
Εδώ και δεκαετίες όλοι υποπτεύονταν ότι η άνευ ορίων παγκοσµιοποίηση θα οδηγούσε στη συρρίκνωση της πολιτικής
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 25/09/2011, 05:45


Χαράς ευαγγέλια από την Ουάσιγκτον:
για πολλοστή φορά την τελευταία τριετία, οι υπουργοί Οικονοµικών και οι κεντρικοί τραπεζίτες της Οµάδας των 20 ισχυρότερων κρατών υποσχέθηκαν, λέει, να αναλάβουν «ισχυρή και συντονισµένη δράση» για τη σταθεροποίηση της παγκόσµιας οικονοµίας και την αποφυγή ενός νέου γύρου διεθνούς ύφεσης – της περιβόητης πλέον διπλής (double-dip) ύφεσης. Οι αγορές φυσικά δέχτηκαν τις νέες ασαφείς εξαγγελίες µε τη γνωστή αδιαφορία: ποιος ασχολείται µε τις υποσχέσεις των πολιτικών και των διορισµένων τεχνοκρατών;
Στα διοικητικά συµβούλια κρίνονται χρόνια τώρα οι εξελίξεις, όχι στα κοινοβούλια, ούτε στις πολυτελείς διεθνείς συνόδους.

Εδώ και δεκαετίες όλοι υποπτεύονταν ότι η άνευ ορίων παγκοσµιοποίηση
θα οδηγούσε στη συρρίκνωση της πολιτικής, και
ιδιαίτερα της εθνικής πολιτικής,
στο πλαίσιο του µοντέλου του έθνους-κράτους
όπως αυτό επικράτησε από τον 19ο αιώνα ως σήµερα.
Η κρίση όµως του 2008, και
ιδίως η συντονισµένη πρεµούρα µε την οποία σύσσωµη η διεθνής πολιτική ηγεσία έσπευσε να «διασώσει» τις τράπεζες από τα τοξικά τους «βαρίδια»,
φορτώνοντας τη λυπητερή στον λαιµό όχι µόνο των σηµερινών εργαζοµένων,
αλλά και των παιδιών τους,
κατέδειξε την οριστική επικράτηση της οικονοµικής σφαίρας πάνω στην πολιτική.
Ζούµε την πλήρη αντιστροφή του µοντέλου του κρατικού καπιταλισµού,
όπου οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις υποτάσσονταν στο εθνικό συµφέρον.

Οπου και να κοιτάξει κάποιος στον αναπτυγµένο κόσµο,
από την Ευρώπη ως τις ΗΠΑ και από την Ιαπωνία ως τον Καναδά,
ένα είναι το «µάντρα» των πολιτικών, το φάρµακο «διά πάσαν νόσον»:
η αυστηρή λιτότητα, η καταπολέµηση των ελλειµµάτων και φυσικά η συγκράτηση του πληθωρισµού.
Τίποτε δεν κατάλαβαν από την κρίση:
«Οι πολιτικοί µας κάνουν τα ίδια ακριβώς λάθη
που έκαναν και στη δεκαετία του 1930 _ το “λάθος του Χούβερ” ξανά και ξανά»,
έγραψε πριν από λίγες ηµέρες µε γνήσια απόγνωση ο Πολ Κρούγκµαν.

|||||||| Ανάκαμψη χωρίς απασχόληση

Οι κυβερνήσεις πέφτουν, αλλά η λιτότητα µένει.
Σαν τους κοµπογιαννίτες «γιατρούς» του Μεσαίωνα, οι ηγέτες ξέρουν έναν µόνο τρόπο για να «γιατρέψουν» τους ασθενείς:
τη συνεχή αφαίµαξη.
Αν ο ασθενής είναι σκληροτράχηλος και επιζήσει,
θριαµβολογούν για τη σοφία της συνταγής.
Αν πεθάνει στο άνθος της ηλικίας του, τότε σίγουρα δεν φταίνε αυτοί,
αλλά ο Θεός και η κακή του µοίρα...

Τι κι αν λοιπόν εκατοµµύρια άνθρωποι βρέθηκαν εκτός αγοράς εργασίας,
στο πλαίσιο αυτής της σχιζοφρενικής «jobless recovery»,
της ανάκαµψης χωρίς δουλειές;
Τι κι αν η έλλειψη οικονοµικής προοπτικής «χαντακώνει»
τα σχέδια ανάκαµψης της κάθε χώρας ξεχωριστά και όλων µαζί και,
σαν αυτοεκπληρούµενη προφητεία,
οδηγεί αναπόδρα στα σε νέες κρίσεις;
Οι τράπεζες να είναι καλά...

Ας δούµε την κατάσταση κατάµατα:
οι νεοφιλελεύθερες µονεταριστικές ιδέες του Μίλτον Φρίντµαν και
του δασκάλου του Φρίντριχ φον Χάγεκ θριαµβεύουν – και
ας ξέρει όλος ο κόσµος ότι αυτές ακριβώς
οι άκαµπτες, ανηλεείς ιδέες,
µε την εµµονή τους στην υποτιθέµενη θαυµατουργή
«αυτορρύθµιση» των απελευθερωµένων από κάθε θεσµικό καπίστρι αγορών και
την αριθµολαγνική σχεδόν αδιαφορία τους για τις κοινωνικές επιπτώσεις, ευθύνονται για τη σηµερινή στασιµότητα,
αλλά και για όσα δεινά θα ακολουθήσουν.

|||||||| Ο καπιταλισμός της καταστροφής

Βέβαια τα ανά τον κόσµο «παιδιά από το Σικάγο» έχουν ένα πρόβληµα:
οι ιδέες τους αρέσουν πολύ στους κρατούντες και
ιδιαίτερα στους κατόχους παχυλών τραπεζικών λογαριασµών,
κατά προτίµηση υπεράκτιων _ αλλά δεν µπόρεσαν ποτέ και πουθενά
να επιβληθούν µε δηµοκρατικό τρόπο.
Καλώς ή κακώς, οι λαοί δεν αντέχουν τη συνεχή οικονοµική αφαίµαξη, τη «δοµικά» υψηλή ανεργία και
τη µόνιµη ανασφάλεια που προκαλεί
το συστηµατικό γκρέµισµα των δικτύων ασφαλείας του κράτους Πρόνοιας.

Πάνω απ’ όλα δεν αντέχουν την προκλητική ανισότητα _ τις οχυρωµένες νησίδες πλούτου των ολίγων εν µέσω γενικευµένης ανέχειας και αβεβαιότητας των πολλών.
Για αυτό και οι πολιτικές αυτές πάντα προωθούνται µέσα από το δόγµα των διαδοχικών σοκ:
µόνον έτσι µπορεί να επιβληθεί ο καπιταλισµός-«ζόµπι»,

ο καπιταλισµός της καταστροφής.

Τα διαδοχικά σοκ όµως ύφαναν
την αόρατη γραµµή αγανάκτησης που συνδέει την Ταχρίρ µε το Σύνταγµα,
την Πλάθα ντελ Σολ µε το Ουισκόν σιν,
το Μπρίξτον µε το Μπανγκλαντές και τα banlieues του Παρισιού.

?εν είναι ζήτηµα ιδεολογίας, αλλά τσέπης _

ο αργός αλλά σταθερός ξεσηκωµός

των αδικηµένων «νοικοκυραίων» και των παιδιών τους

που χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.

Απογοητευµένοι από την πολιτική, εκτοπισµένοι από την οικονοµία,
εκατοµµύρια νυν ή εν δυνάµει νεόπτωχοι
αναζητούν ενστικτωδώς µια διέξοδο έξω από την καθεστηκυία τάξη των καρτέλ:

αναζητούν, επιτέλους, την επιστροφή
στα διδάγµατα της πολιτικής οικονοµίας,
που ξεχάστηκαν θαρρείς µέσα στον ορυµαγδό των αγορών.

Πριν από µερικές εβδοµάδες
ένας σπουδαίος καθηγητής Πολιτικής Οικονοµίας και βιογράφος του Κέινς,
ο Ρόµπερτ Σκιντέλσκι, έγραψε ότι
αυτό που παρακολουθούµε παγκοσµίως είναι

ο µεταθανάτιος αγώνας ρεβάνς µεταξύ των ιδεών του Κέινς και του Φον Χάγεκ –

µεταξύ µιας πολιτικής υψηλών δαπανών και ελλειµµάτων που,
παρ’ όλες τις δοµικές της αντιφάσεις,
καταπολεµά την ανεργία και υποστηρίζει τις υπηρεσίες του κράτους Πρόνοιας

και του σκληρού µονεταριστικού πλαισίου που υποστηρίζει

µόνο τα συµφέροντα µιας υπερεθνικής πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.

Η εξέδρα είναι σαφώς υπέρ του πρώτου:

ο διαιτητής όµως είναι φανερά «στηµένος» από τον δεύτερο.

Ευτυχώς, η οµάδα του Χάγεκ βάζει το ένα αυτογκόλ µετά το άλλο…

Οι ξεχασµένες εξαγγελίες

Θυµάται κανείς
τις «κορόνες» του Γκόρντον Μπράουν ,
της Ανγκελα Μέρκελ,
του Σαρκοζί και του Μπαράκ Οµπάµα
για την ανάγκη επιβολής ενός νέου, πιο ελεγχόµενου, πιο «κεΐνσιανού» διεθνούς χρηµατοοικονοµικού συστήµατος,
τους πρώτους µήνες της κρίσης;

Μάλλον τις ξέχασαν και οι ίδιοι:

αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τη µετέπειτα συµπεριφορά τους,
που συνίσταται στην πλήρη εξυπηρέτηση των τραπεζικών και
άλλων ολιγοπωλίων σε βάρος των πολιτών τους.

Πού καιρός τώρα για εποπτικά όργανα,
δίκαιη φορολόγηση,
αναπτυξιακά κίνητρα,
φόρους Τόµπιν και άλλα τέτοια ουτοπικά...

Η περίπτωση του Οµπάµα είναι πολύ χαρακτηριστική:

ενώ εξελέγη υποσχόµενος να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγείου» στη Wall Street,
γρήγορα φάνηκε ότι δούλευε πρωτίστως για λογαριασµό της –
επιτρέποντας τη συνέχιση της τραγωδίας εκατοµµυρίων αµερικανών πρώην «νοικοκυραίων» που από τη µία ηµέρα στην άλλη έχασαν τα σπίτια τους, αλλά και της χορήγησης των ληστρικών µπόνους στα ένοχα για την κρίση στελέχη των τραπεζών και των hedge funds.

Την ίδια στιγµή, στην Ευρώπη,
η Γερµανία και άλλοι «σκληροί του Βορρά» επιµένουν στην κατάργηση των κοινοτικών κονδυλίων που συντηρούν 13 εκατοµµύρια πάµφτωχους Ευρωπαίους,
ενώ ταυτόχρονα επεξεργάζονται σχέδια
για την έξωση των «προβληµατικών» χωρών από την ευρωζώνη και
τη συλλογική τιµωρία των πολιτών τους.

Γ. Τσιάρας

Πριν 3-4 εβδομάδες, μια Παρασκευή συγκεκριμένα, ο 666 είχε γράψει: "εδώ η πτώση τελείωσε, από Δευτέρα άνοδος".

Από τότε η πλειοψηφία των μετοχών έχει χάσει μεταξύ 30% - 50%. Κοινώς, ΚΟΥΒΑΣ ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΟΣ!

Για αυτό παρακαλούμε κύριε 666, όχι άλλο κάρβουνο. Κράτα τις προβλέψεις σου για σένα, αλλά μην παραπλανάς τον κοσμάκη. Αρκετά χάσανε όσοι σε πήρανε στα σοβαρά μέχρι σήμερα!

Για το ΧΑΑ τώρα τί να πει κανείς; Συν 4% ο CAC και ο DAX, μείον η "Σοφο-κλαίους"...

Και για να γελάσουμε λιγάκι... διαβάστε τι δήλωσε πριν από λίγο ο φωστήρας Τσίπρας:

"Αυτό που απαιτείται είναι κούρεμα στα κέρδη των tραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι, για να υπάρχουν σχολειά, νοσοκομεία, μισθοί και συντάξεις"!!!

Τώρα να γελάσω ή να κλάψω;;; Ποια κέρδη ρε συ μεγάλε, μας δουλεύεις;

Ρε έχει να πέσει ένα μαύρο στις εκλογές!!!

Ναι, μια φορά μόνο τόλμησε να γράψει ότι τα πράγματα δεν είναι καλά, και το ΧΑΑ εκείνη τη μέρα ανέβηκε!

Μείον 2% τώρα... είναι η "πλαγιοανοδική αντίδραση" που θα είχαμε από τη Δευτέρα...

αλλο πραγμα ο παπαγαλος

αλλο ο βλακας

Πτώση στο ΧΑ, άνοδος στις διεθνείς αγορές
Στις 17:17 ο Γενικός Δείκτης τιμών του Χρηματιστηρίου Αθηνών βρίσκεται στις 784,65 μονάδες, με πτώση 1,67%.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 10:35 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: πριν 12'


Στις 17:17 ο Γενικός Δείκτης τιμών του Χρηματιστηρίου Αθηνών βρίσκεται στις 784,65 μονάδες, με πτώση 1,67%. Ο τζίρος διαμορφώνεται σε 46,94 εκατ. ευρώ.

Η ισοτιμία ευρώ - δολαρίου βρίσκεται στα 1,34260 δολάρια ενώ το spread του δεκαετούς ομολόγου του ελληνικού δημοσίου διαμορφώνεται στις 2.175,5 μονάδες βάσης.

Διεθνή Χρηματιστήρια

Στο Λονδίνο ο δείκτης FTSE 100 παρουσιάζει άνοδο 0,91%

Στη Φρανκφούρτη ο δείκτης DAX 30 καταγράφει κέρδη 2,93%

Στο Παρίσι ο δείκτης CAC 40 κινείται ανοδικά κατά 2,33%

Στο Τόκιο ο δείκτης NIKKEI 225 έκλεισε στις 8.374,13 μονάδες με πτώση 2,17%



Αισιοδοξία στις διεθνείς αγορές



Αισιοδοξία επικρατεί στις διεθνείς αγορές έπειτα από τις πιέσεις που άσκησε η Ουάσιγκτον το Σαββατοκύριακο στην Ευρωπαϊκή Ενωση προκειμένου να ξεπεράσει τις εγγενείς αναστολές δράσης που την χαρακτηρίζουν σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους και να προχωρήσει με αποφασιστικότητα σε μια πειστική λύση του προβλήματος.

Οι μετοχές στις ευρωπαϊκές αγορές ανακάμπτουν ζωηρά, το ευρώ, το πετρέλαιο και τα άλλα εμπορεύματα διστακτικότερα, ενώ με αισιοδοξία ξεκίνησαν οι συναλλαγές και στη Wall Street, παρά τα άσχημα νέα από την αμερικανική αγορά ακινήτων που πιστεύεται ότι θα ανακοινώσει εντός της ημέρας το αμερικανικό υπουργείο Εμπορίου.

Η αλήθεια είναι ότι οι ειδήσεις από την ετήσια κοινή σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας δεν ήταν ενθαρρυντικές αν τις κρίνει κανείς από τις ουσιαστικές δεσμεύσεις των συμμετασχόντων ευρωπαίων ηγετών. Ηταν όμως σαφής η πίεση που άσκησαν οι ΗΠΑ δια του υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ προς τους ομολόγους του της ευρωζώνης να βάλουν στην άκρη το πολιτικό κόστος και να αναλάβουν με παρρησία τις ευθύνες που απορρέουν από τα αξιώματά τους αυξάνοντας, μεταξύ άλλων, τα κονδύλια του EFSF (από τα 440 δισ. έως τα 2 τρισ. ευρώ σύμφωνα με τον διεθνή τύπο).

Οι δηλώσεις αξιωματούχων της ΕΚΤ ότι η Ευρωτράπεζα θα ξαναρχίσει τις αγορές ομολόγων για να στηρίξει τη ρευστότητα των ευρωπαϊκών οικονομιών και των τραπεζών τους, συνέβαλαν στην οικοδόμηση ενός κλίματος αισιοδοξίας για αποτροπή μιας διπλής βουτιάς της παγκόσμιας οικονομίας στην ύφεση. Ουδείς βεβαίως μπορεί να εγγυηθεί για τη διάρκεια που θα έχει το κλίμα αισιοδοξίας.

Στο Λονδίνο ο FTSE-100 ενισχυόταν το απόγευμα κατά 0,75%, στο Παρίσι ο CAC-40 ενισχυόταν κατά 1,75%, ενώ στη Φραγκφούρτη ο DAX είχε εκτιναχθεί κατά 2,48% υψηλότερα. Την ίδια ώρα, έπειτα από 15 λεπτά συναλλαγών στη Wall Street ο Dow Jones ενισχυόταν κατά 0,87%, ο S&P 500 κατά 0,60% και ο Nasdaq κατά 0,12%.

Το ευρώ ανέκαμψε στα 1,3540 δολάρια το μεσημέρι, για να υποχωρήσει κάτω από τα 1,35 δολάρια ξανά το απόγευμα και να ξεπεράσει το κατώφλι αυτό (τα μεσάνυχτα άλλωστε η ισοτιμία του ευρωπαϊκού νομίσματος είχε διαμορφωθεί στα 1,3499 δολάρια) και εν τέλει την ώρα που άνοιγε η Wall Street να φθάσει η ισοτιμία στα 1,3509 δολάρια.

Στις αγορές πετρελαίου οι αντιδράσεις των επενδυτών ήταν επαμφοτερίζουσες. Συγκρατημένες στη Νέα Υόρκη, όπου η τιμή του αργού ενισχυόταν οριακά (μόλις κατά 5 σεντς) στα 79,90 δολάρια το βαρέλι, σαφώς θετικές στο Λονδίνο, όπου η τιμή του Brent ενισχυόταν κατά 78 σεντς στα 104,75 δολάρια το βαρέλι.

Από τις αγορές χρυσού, πάντως, συνεχίζεται η μεγάλη εκροή κεφαλαίων. Στο Λονδίνο η τιμή του πολύτιμου μετάλλου υποχωρούσε σήμερα κατά 28,18 δολάρια στα 1.628,63 δολάρια η ουγκιά.

Σημειωτέον ότι το πρωί η τιμή του χρυσού
είχε καταρρεύσει στα 1.532,72 δολάρια η ουγκιά
- και να σκεφθεί κανείς ότι μόλις πριν από ένα 20ήμερο,
στις 5 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα,
η τιμή της ουγκιάς είχε «κλείσει» στην τιμή-ρεκόρ
των 1.900,23 δολαρίων το βαρέλι.
Πρόκειται για πτώση της τιμής του χρυσού κατά 24%.

Για την ταμπακιέρα (κοινώς για τις συνεχόμενες αποτυχημένες σου προβλέψεις) έχεις να πεις κάτι ή μονάχα αρκείσαι στις εξυπναδίστικες και συνάμα άνοστες ατάκες σου;

Πού είναι η βίαια άνοδος που μας παραμύθιαζες για την Παρασκευή;

Πού είναι η πλαγιοανοδική αντίδραση που θα ξεκινούσε σήμερα;

Και να πω ότι είχαμε κακό κλίμα διεθνώς; Πάρτι κάνανε στην Ευρώπη...