|
Έντυπη Έκδοση
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011
ΜΠΕΚΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ (Εκπρόσωπος του «Καταλάβετε τη Wall Street»)
«Διασώθηκαν οι τράπεζες και κάνουν ρεκόρ κερδών»
Συνέντευξη στον ΤΑΣΟ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ
«Επιδιώκουμε δομικές μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν το παιχνίδι» δηλώνει στην «Κ.Ε.» η 37χρονη Ελληνοαμερικανίδα Μπέκα Οικονομόπουλος, εκπρόσωπος της οργανωτικής επιτροπής του κινήματος «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ» (ΟΩΣ) στη Ν. Υόρκη.
Επισημαίνει ότι οι τράπεζες που διασώθηκαν από την κυβέρνηση συνεχίζουν αδιάντροπα να καταγράφουν κέρδη, ενώ οι απλοί πολίτες καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο.
«Η δημοκρατία έχει ρωγμές», τονίζει, προσθέτοντας ότι
το πολιτικό κατεστημένο είναι ένα μεγάλο κομμάτι του προβλήματος.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν τις δικές τους «μέρες οργής». Πιστεύεις ότι διαμορφώνεται ένα νέο κοινωνικο-πολιτικό κίνημα κατά των αυξανόμενων εισοδηματικών ανισοτήτων;
Ναι. Η παγκοσμιοποιημένη οικονομία και η διεθνής κρίση έχουν γεννήσει ένα παγκόσμιο κίνημα για οικονομική δικαιοσύνη.
Στην Αίγυπτο, την Τυνησία, την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Βρετανία, όλες οι πρόσφατες εξεγέρσεις της φετινής χρονιάς, όπως και το «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ» («ΟΩΣ»), ήρθαν ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης.
Ποια είναι η ουσία της;
Για περισσότερα από σαράντα χρόνια η ατζέντα του νεοφιλελευθερισμού (ιδιωτικοποιήσεις, γιγάντωση του χρηματοπιστωτικού τομέα, απορρύθμιση και παγκοσμιοποίηση) οδήγησε στη συγκέντρωση του πλούτου και στη διαφθορά της πολιτικής διαδικασίας ενώ επιτάχυνε την κατάργηση όλων των κατακτήσεών μας. Το οικονομικό μας σύστημα καταρρέει. Διασώσαμε τις τράπεζες και αυτές καταγράφουν ακόμη αδιάντροπα ρεκόρ κερδών, ενώ όλοι εμείς σε ολόκληρο τον κόσμο καλούμαστε να πληρώσουμε για τα δικά τους λάθη. Το πολιτικό μας σύστημα έχει δηλητηριαστεί από την επιρροή του χρήματος. Η δημοκρατία έχει ρωγμές. Είναι στην προσπάθεια αντίστασης σ' αυτό το πισωγύρισμα που ανακαλύπτουμε τη φωνή μας, ξαναβρίσκουμε ο ένας τον άλλο, διαμορφώνουμε ένα κίνημα που λέει «Αρκετά!».
Λέτε ότι η μη βία, η άμεση δημοκρατία και η αυτονομία είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του κινήματός σας. Σας ασκείται όμως κριτική ότι δεν έχετε συγκεκριμένους στόχους. Τι απαντάτε;
Εχουμε μια μακροπρόθεσμη προοπτική. Ουσιαστική αλλαγή δεν γίνεται σε μια νύχτα. Μας ασκείται κριτική ότι δεν έχουμε εξειδικευμένα αιτήματα ή εκλογική ατζέντα, αλλά θέλουμε να κερδίσουμε περισσότερα από κάποιες παραχωρήσεις ή εύκολες μεταρρυθμίσεις (οι οποίες προς το παρόν υπάρχουν στο βασίλειο του δυνατού) και να πετύχουμε ουσιαστικές και δομικές αλλαγές που θα αναδιαμορφώσουν το παιχνίδι (οι οποίες προς το παρόν υπάρχουν στο βασίλειο του αδύνατου). Αλλαγές που δεν φανταστήκαμε ότι θα δούμε στη διάρκεια της ζωής μας. Δεν υπάρχουν «λύσεις» που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν άμεσα και να μας οδηγήσουν μπροστά. Σ' αυτό το σημείο μας ενδιαφέρουν μόνο τα «μη πιθανά» αιτήματα.
Η οικονομική κρίση έχει πυροδοτήσει όχι μόνο το κίνημα «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ», αλλά και το δεξιό Κόμμα του Τσαγιού, με διαφορετικά αιτήματα: την αποτροπή κάθε κρατικής παρέμβασης στην οικονομία και στην κοινωνία. Πώς το αξιολογείτε αυτό;
Πολλοί από τους λόγους που ανάγκασαν τους ανθρώπους να προσχωρήσουν στο Κόμμα του Τσαγιού είναι ίδιοι που οδηγούν και εμάς στο κίνημα των καταλήψεων. Οι άνθρωποι βαρεθήκαμε πια. Ξέρουμε ότι μας καταστρέφουν και το πολιτικό κατεστημένο είναι ένα μεγάλο κομμάτι του προβλήματος. Υπάρχουν εμφανείς διαφορές ανάμεσα στα δύο κινήματα: εκείνοι συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία, ενώ εμείς την αποφεύγουμε. Με την έντονη εστίασή μας στη Γουόλ Στριτ και στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ενισχύουμε την υποστήριξή μας από μια πλατιά βάση, μια πολιτική από αποκτά συνοδοιπόρους και αγγίζει την καρδιά του προβλήματος: τον νεοφιλελευθερισμό. Τα μέτρα λιτότητας δεν είναι η λύση που θα αντιμετωπίσει τις ριζικές αιτίες της κρίσης. Δεν αποτελεί ιδεολογικό θέμα η απαίτηση να έχει ο καθένας την εκπαίδευση που του αξίζει, ένα σπίτι, ένα γιατρό όταν αρρωσταίνει και μια δουλειά από την οποία να αντλεί αξιοπρέπεια.
Ποιος είναι ο ρόλος των «κοινωνικών μέσων» στην οργάνωση των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας και στη διάδοση του μηνύματός τους;
Τα «κοινωνικά μέσα» παίζουν έναν ουσιώδη ρόλο στην επιτάχυνση της ανάπτυξης και στη διακριτότητα ενός σύγχρονου κινήματος. Από το Facebook, το Twitter, το Tumblr και το "λιβεστρεαμ", η οριζόντια διάδοση και η κοινή παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο που είναι δυνατά σήμερα προσφέρουν στους ανθρώπους μια αίσθηση δυνητικότητας και ορμής. Πιστεύω ότι το πάντρεμα των παραδοσιακών καναλιών μετάδοσης με τα πλέον ευκίνητα και ισότιμα δίκτυα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη λαϊκή επαγρύπνηση και το συντονισμό δράσεων εντός και εκτός Διαδικτύου.
Την τελευταία περίοδο, σχεδόν «ξεχασμένοι» όροι, όπως «ταξικός πόλεμος», «οπαδοί του Λένιν», «βαρόνοι του χρηματιστικού κλάδου», ακούγονται στις ΗΠΑ. Πόσο πολωμένη είναι η αμερικανική κοινωνία;
Νομίζω ότι στην πραγματικότητα βρισκόμαστε περισσότερο σε μια συγκυρία λαϊκισμού παρά πόλωσης. Το πλαίσιο του «είμαστε το 99%» έχει βρει βαθιά απήχηση. Κάθε μέρα στην κατάληψη του ΟΩΣ έρχονται πακέτα με προμήθειες από πολλές μικρές αμερικανικές πόλεις, από τη μία ακτή στην άλλη: σπιτικές μαρμελάδες μήλο ή μάλλινοι σκούφοι, με σημειώματα που λένε «Είστε αληθινοί πατριώτες». Ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί; Και κάτι παράξενο συμβαίνει, ώστε φράσεις όπως «ταξικός πόλεμος» να μπορούν να ειπωθούν ξανά χωρίς να σοκάρουν τους ανθρώπους.
Ποιο είναι το μήνυμά σας προς τους Ελληνες που υποφέρουν από τα αλλεπάλληλα πακέτα λιτότητας που επιβάλλει η τρόικα;
Ο αγώνας σας είναι και δικός μας, σας στέλνουμε την αγάπη μας και την οργή μας.
_________________
Μόνον εκείνοι που έρπουν δεν πέφτουν ποτέ.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
|
