Τίποτε δεν είναι τυχαίο…
Συνεμορφώθη και η Ιταλία, με τον Μ. Μόντι να διορίζεται πρωθυπουργός μόλις λίγες μέρες μετά τον Λ. Παπαδήμο στην χώρα μας (*).

Προχωρά, όπως φαίνεται, η διαδικασία μετεξέλιξης της Ευρώπης- που μέχρι πρότινος γνωρίζαμε (με αρκετά κοινωνικά χαρακτηριστικά, αίσθηση αλληλεγγύης, πρόνοιας, λογικής απόκλισης μεταξύ πλουσίων- φτωχότερων κ.λ.π ) – στη Νέα Ευρώπη με κυρίαρχο γνώρισμα τους «δεσμούς- χρέους», την υφαρπαγή εθνικού πλούτου (**), την ανάδειξη του ισχυρού κέντρου υπό την σκέπη της Γερμανίας.

Για αυτή τη… μετάλλαξη της Ευρώπης έχουν γραφτεί τόσα τις τελευταίες ημέρες από ειδικούς και έγκριτους πολιτικούς αναλυτές, στοχαστές το σίγουρο δε είναι, πως θα γράφονται όλο και περισσότερα στη συνέχεια.

Εμείς θα σταθούμε στην γενεσιουργό ουσία αυτής της διαδικασίας, που ενισχύθηκε σταδιακά μέσω των χρηματοπιστωτικών εργαλείων. Μία λογική, που αναδεικνύεται από τον Gustavo Piga (www.gustavopiga.it ) στο τελευταίο έργο του «Τα παράγωγα και η διαχείριση του δημόσιου χρέους» με τον Ιταλό μελετητή, οικονομολόγο να εστιάζει περισσότερο στο παράδειγμα της χώρας του.

Η ιστορία ξεκινά αρχές του ΄90, όταν μερικές χώρες μεταξύ των οποίων ΚΑΙ η Ιταλία χρησιμοποίησαν χρηματοπιστωτικά εργαλεία για να αποκρύψουν μέρος των χρεών τους από τις ευρωπαϊκές αρχές (και από τους λαούς τους) και να εξασφαλίσουν έτσι την ένταξη τους στο ευρώ.

Κατά συνέπεια ΔΕΝ ήταν μόνον η για τα πάντα λοιδορούμενη Ελλάδα αλλά και η Ιταλία και όχι μόνο. Η ουσία είναι πως η Eurostat έκανε τα στραβά μάτια.

Για να θυμηθούμε ποιος ήταν υπουργός Οικονομικών εκείνη την περίοδο, ο οποίος ενέργησε τα δέοντα για την ιταλική οικονομία. Ο Μάριο Ντράγκι. Και κατόπιν ανέλαβε για τα υπόλοιπα (γνωστά και στα καθ΄ ημάς ) η Goldman Sachs, όπου ο ιταλός παράγοντας είχε υπηρετήσει ευδοκίμως ως αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της.

Και μιλώντας για τα… στραβά μάτια της Eurostat και τα διόλου ως διόλου τυχαία «μαγειρέματα» με το χρέος των κρατών ας θυμηθούμε την περίπτωση της δικής μας ΕΛ.ΣΤΑΤ- των καταγγελιών κατά του Ανδρέα Γεωργίου (προέδρου της Υπηρεσίας).

Η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ (σκανδαλάρας κατά την εκτίμηση αρκετών) μας απασχόλησε τον Σεπτέμβριο- περίοδος που τα ΜΜΕ έβλεπαν …ραγδαίες εξελίξεις. Με τις αποκαλύψεις για τον πρόεδρο της- όταν ακόμη ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ- να ενημερώνει (με e-mail) τον Πωλ Τόμσεν για την άμεση ανάγκη τροποποίησης του ιδρυτικού νόμου της Αρχής. Και αυτό όμως ξεχάστηκε, όπως και τόσα άλλα. Για να έρθει η περίπτωση της Ιταλίας, οι εξαιρετικές επισημάνσεις του Gustavo Piga για να ξαναλεχθούν κάποια πράγματα με το όνομα τους.

Επιμένουμε σε αυτές τις αναφορές γιατί εάν επιτευχθεί σε κεντρικό-πανευρωπαικό επίπεδο να αποδειχθεί-στοιχειοθετηθεί ο δόλος για τις ενέργειες συγκεκριμένων κέντρων, προσώπων, τα κράτη θα μπορέσουν να ζητήσουν συντονισμένα, από κοινού την διαγραφή μέρους του χρέους τους ως ειδεχθούς.

Αυτό ήταν και το κεντρικό σύνθημα των διαδηλωτών, οι οποίοι περικύκλωσαν το Σαββατοκύριακο το κτήριο της ECB στην Φραγκφούρτη. Ανακατανείματε τον πλούτο ήταν το κύριο σύνθημα της ογκώδους συγκέντρωσης. (Reichtum Umverteilen- bewegung.taz.de και σε αγγλόφωνη έκδοση).

(*) το πλέον κατατοπιστικό άρθρο- κατά την γνώμη μας- δημοσιεύθηκε με τον εύγλωττο τίτλο… Ο μάνατζερ της κυβερνώσας ελίτ (από την Αριστέα Μπουγάτσου στις 11/11).

(**) αν ανατρέξουμε λίγο νωρίτερα, στον Αύγουστο θα θυμηθούμε τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας της Γερμανίας, Philipp Roesler, για δημιουργία ενός «συμβουλίου σταθερότητας» που θα έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει κυρώσεις σε χώρες που δεν διαχειρίζονται σωστά τα οικονομικά τους, οι Γερμανοί φαίνονται έτοιμοι να ζητήσουν από τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση, όπως η ΙΤΑΛΙΑ και η Ισπανία, να ανοίξουν τα αποθέματά τους σε χρυσό! Αλλά και του αναπληρωτή προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας των Φιλελευθέρων, Michael Fuchs, (στους Γερμανικούς FT,) πως «οι χώρες με ελλείμματα θα πρέπει να τακτοποιήσουν τα δημοσιονομικά τους, με ιδιωτικοποιήσεις και ρευστοποίηση των αποθεμάτων τους σε χρυσό. Παράλληλα ο ειδικός επί των δημοσιονομικών του ίδιου κόμματος, Frank Schäffler, προσθέτει: «Οι υπερχρεωμένες χώρες πρέπει να προχωρήσουν σε πώληση χρυσού καθώς και την κατάθεση των αποθεμάτων τους σε χρυσό ως εγγυήσεις προς την ΕΚΤ. Αυτές οι χώρες θα έπρεπε να εκποιήσουν την περιουσία τους, πολύ πριν ζητήσουν βοήθεια από τους άλλους».

Οποιος νομίζει, πως όλα αυτά ήταν (και είναι) μεμονωμένα περιστατικά και σκόρπιες δηλώσεις πιθανότατα θα διαψευστούν. Όπως βλέπουμε (από σχετικό δημοσίευμα της Εξπρές στις 29/8/2011) σύμφωνα με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Χρυσού (WGC) oι χώρες με τα μεγαλύτερα αποθέματα είναι οι εξής:

ΗΠΑ: 8.965,6 t.,
Γερμανία: 3.747,9 t.,
ΔΝΤ: 3.101 t.,
ΙΤΑΛΙΑ 2.701,9 t.,
Γαλλία: 2.683,8 t.,
Κίνα: 1.161 t.,
Ελβετία: 1.146 t.,
Ρωσία: 915 t.,
Ιαπωνία: 843 t.,
Ολλανδία: 674,9 t.,
Ινδία: 614,6 t.,
ΕΚΤ: 553t.,
Ταϊβάν: 466,8 t.,
Πορτογαλία: 421,5 t.,
Bενεζουέλα: 403,1 t.
http://www.euro2day.gr/ekivolos/233/art ... ticle.aspx